Στην πολύπαθη ΒΑ Χαλκιδική ένα χιλιόμετρο μακρυά από την Ιερισσό, υπάρχει μία παραλία που την λένε “Πευκάκια” και ανήκει στην περιοχή «Κακούδια». Σε αντίθεση με το όνομά της περιοχής και παρά το γεγονός ότι δεν είναι πολύ γνωστή στον πολύ κόσμο, η παραλία αυτή έχει μια ομορφιά μυστήρια που ανταποδίδει, όμως, πολλά σε όποιον την επισκέπτεται.
Τα «Πευκάκια» ήταν για πολλά χρόνια η μυστική αποκάλυψη των ντόπιων, όπου στα πραγματικά πευκάκια λίγα μέτρα μακριά από τον αιγιαλό μπορούσες να βρεις τις καλύτερες «καβάτζες» για ελεύθερη κατασκήνωση, ένα δικαίωμα που τώρα διώκεται την στιγμή που οι καλύτερες και ομορφότερες παραλίες της χώρας ξεπουλιούνται από τους ελεεινούς αυτούς τύπους που μας κυβερνούν.
Ο Θ. Αγγελόπουλος ήταν ένας επίσης από αυτούς που ανακάλυψε τον μικρό αυτό παράδεισο γυρίζοντας κάποιες σκηνές της ταινίας «Μία αιωνιότητα και μια μέρα».
“Στο μάτι” λοιπόν των ελεεινών τύπων που μας κυβερνούν και φυσικά και των άλλων που διοικούν το ΤΑΙΠΕΔ έχει μπει και αυτή η παραλία. Στόχος προφανώς είναι η ΒΑ Χαλκιδική να χάσει και το πανέμορφο βούνο της τον Κάκαβο από τις επιχειρούμενες εξορύξεις χρυσού αλλά και τις παραλίες της . Προφανώς τους ελεεινούς αυτούς τύπους οι οποίοι δεν έχουν τίποτα όμορφο μέσα τους δεν τους ενδιαφέρει την φυσική αυτή ομορφιά να την χαίρονται οι πολλοί και για τον λόγο αυτό θα την ξεπουλήσουν μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, βεβαίως βεβαίως, σε κάποιο αρχιλαμόγιο επενδυτή για να γίνει….spa resort. Πως μπορεί να συνυπάρξει το spa resort με τους εκατοντάδες τόνους σκόνους που θα εκλύονται από το ανοιχτό όρυγμα της εξόρυξης φυσικά κανένας από αυτούς που ολημερίς φτιάχνουν αυτά και άλλα τόσα καταστροφικά σχέδια, δεν έχει αναρωτηθεί αλλά ας αφήσουμε το γελοίον του πράγματος.
Αυτό είναι το κακό σενάριο. Το καλό σενάριο είναι ότι εδώ και κάποιους μήνες στην περιοχή έχει κατασκηνώσει πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων και ο Άγιος Νίκος, η Αγία Ελένη και η Αγία Θεοδώρα που είναι πραγματικοί Άγιοι γιατί αγωνίζονται και με την πράξη τους αυτή να μην περάσει η μικρή αυτή ικμάδα γης στα χέρια κάποιου μεγαλοκαρχαρία.
Στα «τσαντιράκια» λοιπόν που έχουν στήσει οι «Άγιοι των Κακουδίων» φιλοξενούν όποιον από τους πολλούς καλούς ανθρώπους θέλει να περάσει μία, δυο ή και περισσότερες βραδυές, μαγειρεύουν, παίζουν κολυμπάνε όλοι μαζί και το βλέμμα τους είναι ταυτόχρονα στραμμένο προς τις Σκουριές. Και για τους άγιους λοιπόν αυτούς η αντίσταση και η αλληλεγγύη δεν είναι επάγγελμα αλλά στάση ζωής, μια καθημερινή πράξη που ξεκινάει από τις μικρές ανάγκες της ζωής από ένα πιάτο φαί σε όποιον το έχει ανάγκη και καταλήγει στους μεγάλους αγώνες, στις καθαρίστριες, στις Σκουριές, στην αντίσταση στο ΤΑΙΠΕΔ. Θα τους βρείτε παντού μαζί με πολλούς ακόμη άγιους που ευτυχώς όλοι τους είναι κοινοί θνητοί και μπορεί κάποια στιγμή με την βοήθεια όλων να ξεμπερδέψουμε τόσο από αυτούς που θέλουν να σπείρουν τον χρυσό θάνατο αλλά και από τους μεγαλοκαρχαρίες των παραλιών. Είναι αυτοί που οι φίλοι του Μπόμπολα λοιδορούν στα ανύπαρκτα κατά τα άλλα site τους.
Από εκεί λοιπόν πέρασα και εγώ ένα απόγευμα και είδα τον Νίκο, τον Περικλή, την Λόλα, τον Λευτέρη, την Κατερίνα, τον Ιάσωνα, την Κωνσταντίνα, την Μαρίνα , την Φιλιώ, τον Θεόφιλο και πολλούς άλλους μικρούς και μεγάλους αγίους να περνούν τις τελευταίες μέρες των διακοπών τους δίνοντας υπόσχεση ότι τις διακοπές και τα καλοκαίρια μας δεν θα τα αφήσουμε να τα κλέψει κανένας.
Sold Août