Προφανώς και τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Πριν από τρία χρόνια, όταν ο Βενιζέλος ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών και τη θέση του δεύτερου αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπανδρέου, στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ Θεσσαλονίκης συναντήθηκαν μαζί του και, μεταξύ άλλων, του ζήτησαν να εξαιρέσει από το πλάνο των ιδιωτικοποιήσεων την ΕΥΑΘ. Η απάντηση που τους έδωσε ήταν ξεκάθαρα αρνητική, τονίζοντας μάλιστα πως η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ έχει έναν «συμβολικό» χαρακτήρα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τους δανειστές. Αυτή η απάντηση προκάλεσε ένα ρήγμα τόσο στο τοπικό ΠΑΣΟΚ, που από τότε δεν είναι τόσο «βενιζελικό» όσο ήταν, όσο και στην ΠΑΣΚΕ Θεσσαλονίκης, που παρέμεινε βέβαια «βενιζελική» χάνοντας όμως σημαντικές δυνάμεις αλλά και αξιόλογα συνδικαλιστικά στελέχη.
Το θέμα της ΕΥΑΘ ξαναπασχόλησε τον Βενιζέλο μετά τις εκλογές του 2012, όταν και πάλι μπήκε στο τραπέζι στο πλαίσιο των τότε, βραχύβιων, συζητήσεων περί επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών με την τρόικα, με τη Δημοκρατική Αριστερά, αυτή τη φορά, να προτείνει την εξαίρεση των εταιριών ύδρευσης και αποχέτευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η απάντηση του Βενιζέλου ήταν και τότε αρνητική, όμως με μία διαφορά σε σχέση με το καλοκαίρι του 2011. Η διαφορά είχε να κάνει με την αναζήτηση μίας «εναλλακτικής» λύσης που θα μπορούσε να πείσει τους δανειστές να κάνουν πίσω από την απαίτηση να ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΑΘ «μετωπικά». Η λύση που συζητήθηκε ήταν αυτή που στη συνέχεια ακούσαμε από τους τρεις δημάρχους – πολιτικούς φίλους του Βενιζέλου (Μπουτάρης, Δανιηλίδης, Παπαδόπουλος), δηλαδή η… εξαγορά της ΕΥΑΘ από μία διαδημοτική επιχείρηση. Μάλιστα ο Μπουτάρης, κάπως στο κουτουρού, κάπως με σχέδιο, αποκάλυψε πως έχουν τα πράγματα: Οι μετοχές στους δήμους, το μάνατζμεντ στη SUEZ και το operating στον ΑΚΤΩΡΑ.
Δύο χρόνια μετά, τόσο η απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ, που ανάγκασε το ΤΑΙΠΕΔ να επιστρέψει τις μετοχές της Εταιρίας στο Ελληνικό Δημόσιο, όσο, περισσότερο λέω εγώ, το δημοψήφισμα για την ΕΥΑΘ, όπου ο λαός της Θεσσαλονίκης έστειλε στο διάολο και το ΤΑΙΠΕΔ και τους βαρόνους του νερού, έριξαν στα σκοινιά το πλάνο της «μετωπικής» ιδιωτικοποίησης του νερού. Και κάπως έτσι φτάσαμε το βράδυ της Δευτέρας να βγαίνει από το Μέγαρο Μαξίμου ο Βενιζέλος και να δηλώνει πως η κυβέρνηση θα σεβαστεί την απόφαση του ΣτΕ (γιατί έπαιζε να μη τη σεβαστεί; Χούντα έχουμε;) οπότε ακυρώνεται η πώληση της ΕΥΔΑΠ και παγώνει η πώληση της ΕΥΑΘ. Ο Βενιζέλος μπορεί να είναι έναν πολύ κακός πολιτικός, από τους χειρότερους από κάθε άποψη, αλλά τα ελληνικά τα μιλάει καλά, γι’ αυτό και ξεχώρισε τις δύο περιπτώσεις, με τη μία να «ακυρώνεται» και την άλλη να «παγώνει». Εδώ και μερικές μέρες κάποιοι άνθρωποι του Βενιζέλου προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα για τ’ ότι ο «Μπένι» έβαλε πλάτη για να σωθεί η ΕΥΑΘ από τα νύχια των βαρόνων του νερού και αν αυτό που ζούμε δεν ήταν τόσο τραγικό όσο είναι, πραγματικά η προσπάθεια τους θα προκαλούσε πολύ γέλιο. Τώρα, νομίζω, πως μπορεί να προκαλέσει μόνο οργή.
Δαιμόνια δικός σας, μία στις τόσες στα σοβαρά, Πίκος Απίκος