Το alterthess.gr απευθύνει οχτώ ερωτήσεις στους υποψήφιους και τις υποψήφιες δημάρχους Θεσσαλονίκης. Οχτώ «διαφορετικές» ερωτήσεις που δεν βρίσκονται όσο θα έπρεπε στο επίκεντρο της προεκλογικής συζήτησης. Ο υποψήφιος δήμαρχος με τον συνδυασμό «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη», Σπύρος Βούγιας, τις απαντά στο alterthess.gr.
Συνέντευξη στον Ιάσονα Μπάντιο
Ποια είναι η γνώμη σας για την απλή αναλογική; Ο νέος εκλογικός νόμος επιβάλλει συνεργασίες με άλλες δημοτικές παρατάξεις, θα επιδιώξετε αυτές να γίνουν με βάση προγραμματικές συγκλίσεις ή με βάση τα πρόσωπα;
Έχω μια προσωπική άποψη για το θέμα, που οφείλεται στην τραυματική εμπειρία της εντελώς διακοσμητικής παρουσίας της αντιπολίτευσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης από το 1994 έως το 2006 που ήμουν δημοτικός σύμβουλος, κυρίως επί δημαρχίας Βασ. Παπαγεωργόπουλου. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο για μια παράταξη να εκφράσει μια διαφορετική άποψη, εντελώς αδύνατο να επηρεάσει στοιχειωδώς κάποια απόφαση και απολύτως απαγορευμένο να συμμετέχει σε θέσεις διοίκησης του Δήμου (αντιδημαρχίες, προεδρεία οργανισμών ή επιτροπών κ.λ.π.). Έτσι, εκφράζω, κατ’ αρχάς, μια θετική διάθεση για τον “Κλεισθένη” αν και πιστεύω πως θα μπορούσε να θωρακιστεί καλύτερα, αν υπήρχε ένα ελάχιστο όριο (π.χ. 3%) για την είσοδο ενός συνδυασμού στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να αποθαρρύνονται μεμονωμένες εκφράσεις ματαιοδοξίας ή προσωπικής φιλοδοξίας, με σκοπό τον επηρεασμό των αποφάσεων σε έναν κατακερματισμένο και ρευστό συσχετισμό δυνάμεων.
Για το λόγο αυτό, στις απαραίτητες συνεργασίες στις οποίες θα συμμετάσχει υποχρεωτικά η “ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη” (ως διοίκηση ή ως αντιπολίτευση), θα επιδιωχθούν συμφωνίες με διαφάνεια και στη βάση αρχών ή δεσμεύσεων επί συγκεκριμένων θεμάτων της πόλης και όχι συναλλαγές με κριτήριο τις θέσεις ή τα αξιώματα. Οι συναινετικές αυτές διεργασίες θα γίνουν θεσμικά και οργανωμένα, με παρατάξεις που έχουν συγγενικές προγραμματικές θέσεις και κοινές απόψεις για την πόλη και όχι, κατά περίπτωση, με μεμονωμένους υποψηφίους.
Σκοπεύετε να ενισχύσετε τον ρόλο του Δημοτικού Συμβουλίου και των Κοινοτικών Συμβουλίων με κάποιον τρόπο;
Με την εφαρμογή της απλής αναλογικής το σύστημα διοίκησης γίνεται λιγότερο δημαρχοκεντρικό, αυξάνεται επομένως η σημασία της λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου και αναβαθμίζεται ο ρόλος της αντιπολίτευσης στη λήψη των αποφάσεων. Πρόκειται, προφανώς, για μια πρόκληση και μια δοκιμασία, αλλά πιστεύω πως η ανάγκη διαμόρφωσης διαπαραταξιακών συνεργασιών θα βελτιώσει το επίπεδο της αντιπαράθεσης και των επιχειρημάτων στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου.
Για τα κοινοτικά συμβούλια, από το 1986, που ήμουν για πρώτη φορά υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Στέλιο Νέστορα, θυμάμαι να επαναλαμβάνουμε κάθε φορά την ανεκπλήρωτη υπόσχεση για “μικρά δημαρχεία”. Ακούγεται πια λιγάκι ειρωνικό, αφού, όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε κάτι τέτοιο, αλλά η απομόνωση και η απραξία των κοινοτικών συμβουλίων αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό, το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ και να κάνω, είναι η δέσμευση της προσωπικής παρουσίας του δημάρχου στα κοινοτικά συμβούλια, δύο φορές το χρόνο, τουλάχιστον, στο καθένα. Ενδιαμέσως, θα παρευρίσκεται κάθε φορά ένας αρμόδιος αντιδήμαρχος, ανάλογα με τα θέματα που συζητούνται. Έτσι θα αποκατασταθεί η έλλειψη επικοινωνίας που παρατηρείται σήμερα μεταξύ κεντρικού δήμου και κοινοτήτων και θα αποκτήσει νόημα και ενδιαφέρον η ενασχόληση και η συμμετοχή των εκπροσώπων κάθε γειτονιάς στη λήψη των αποφάσεων.
Τα τελευταία χρόνια στο Δημοτικό Συμβούλιο έχουν εκλεγεί εκπρόσωποι της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ο σημερινός δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης έχει έρθει αρκετές φορές σε λεκτική αντιπαράθεση μαζί τους. Πως σκοπεύετε να λειτουργήσετε απέναντι τους;
Η αντιπαράθεση με τη “Χρυσή Αυγή”, δεν αρκεί να είναι μόνο λεκτική και περιστασιακή, αλλά οφείλει να είναι συνεχής και ιδεολογική, πολιτική και πρακτική. Θεσμικά, βέβαια, δεν μπορεί να αποτρέψει κανείς την συμμετοχή της στο δημοτικό συμβούλιο, εφ’ όσον εκλέξει αντιπροσώπους, αλλά κοινός στόχος όλων των δημοκρατικών δυνάμεων θα πρέπει να είναι η συνεχής προσπάθεια απομόνωσης και περιθωριοποίησης της δράσης της.
Παράλληλα, εύχομαι η ολοκλήρωση της δίκης για τον χαρακτήρα αυτής της φασιστικής οργάνωσης (η οποία καθυστερεί αδικαιολόγητα και αυτό προκαλεί εύλογες απορίες), να αποτελέσει την αφετηρία της οριστικής εξάλειψης της παρουσίας της από την πολιτική ζωή του τόπου.
Πως θα αντιμετωπίσετε τον καταπονημένο τομέα καθαριότητας του δήμου; Θα ενισχύσετε τον δημόσιο χαρακτήρα του με προσλήψεις ή θα εμπλέξετε ιδιώτες σε αυτόν;
Όταν έχεις στη διάθεσή σου 1600 περίπου εργαζόμενους στην καθαριότητα (και πιθανόν αρκετούς νέους αορίστου χρόνου ακόμη) θεωρώ πως αποτελεί ομολογία τεράστιας αποτυχίας για μια διοίκηση, να μην μπορεί να διατηρεί την πόλη στοιχειωδώς καθαρή. Πριν προσφύγει, δηλαδή, κανείς, με περισσή ευκολία και βιασύνη στην παραχώρηση έργου σε ιδιώτες, οφείλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες των εργαζομένων, με τη συμβολή και των νέων τεχνολογιών.
Η απάντηση, επομένως, δεν είναι η ιδιωτικοποίηση, αλλά οι επενδύσεις (σε σύγχρονα απορριμματοφόρα και υπόγειους κάδους), η εφαρμογή νέων, «έξυπνων» τρόπων οργάνωσης και παρακολούθησης της λειτουργίας του συστήματος και βέβαια η ενεργός συμμετοχή των πολιτών στην οικολογική διαχείριση της ανακύκλωσης. Αυτό σημαίνει μείωση του όγκου των απορριμμάτων στην πηγή, διαχωρισμός τους σε 4 βασικές κατηγορίες (πλαστικό, γυαλί, χαρτί, μέταλλο), που, μαζί με τα οργανικά απόβλητα, θα συγκεντρώνονται σε διαφορετικού χρώματος σακούλες μέσα στο σπίτι και θα συλλέγονται σε καθορισμένες ημέρες και συγκεκριμένες ώρες, μειώνοντας και απλοποιώντας σε μεγάλο βαθμό το έργο των υπηρεσιών καθαριότητας.
Η επιτυχία ενός τέτοιου ολιστικού συστήματος, θα έχει και πολύ θετικό οικονομικό αποτέλεσμα για τους πολίτες με τη μείωση των δημοτικών τελών, αφού το έργο της καθαριότητας είναι καθαρά ανταποδοτικό.
Αν και η παράταξη της «Πρωτοβουλίας» το είχε ως βασικό προεκλογικό της σύνθημα τα οχτώ χρόνια που διοικεί δεν κατάφερε ή δεν θέλησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τα τραπεζοκαθίσματα. Σε περίπτωση εκλογής σας τι θα κάνει η διοίκηση σας σε σχέση με την καταπάτηση του δημόσιου χώρου από επιχειρήσεις εστίασης;
Το αίτημα της ανάκτησης του χαμένου δημόσιου χώρου στη Θεσσαλονίκη, δεν περιορίζεται μόνο στη συνεχή προσπάθεια για τον περιορισμό των τραπεζοκαθισμάτων που διαρκώς επεκτείνονται παράνομα. Για το θέμα αυτό αρκεί μια συνεπής και σταθερή διαδικασία αυστηρού, δίκαιου και ισόνομου ελέγχου και συνεχούς και ειλικρινούς διαλόγου με τους επιχειρηματίες του κλάδου.
Είναι πολύ ευρύτερο, έχει τις ρίζες του στην περίοδο της βίαιης και αλόγιστης αντιπαροχής και απαιτεί μια γενναία και βιώσιμη αναδιανομή του εναπομείναντος ελεύθερου χώρου στην πόλη. Επειδή, δύσκολα μπορεί να αναζητηθεί περισσότερος δημόσιος χώρος στο κτισμένο από την περίοδο της αντιπαροχής περιβάλλον, αυτός πρέπει να ανακτηθεί κυρίως από το οδικό δίκτυο, που σήμερα καταλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό από κινούμενα και σταθμευμένα Ι.Χ., με την μέθοδο της βιώσιμης αναδιανομής του αστικού οδικού δικτύου.
Αυτή είναι μια ολιστική σχεδιαστική ιδέα που σημαίνει ότι το διαθέσιμο οδικό δίκτυο πρέπει να αναδιανεμηθεί στους διαφορετικούς χρήστες της οδού, ανάλογα με τις αρχές της βιώσιμης κινητικότητας, δίνοντας προτεραιότητα στους πιο ευάλωτους από αυτούς (πεζούς, ποδηλάτες, επιβάτες των δημόσιων συγκοινωνιών).
Στόχος για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να είναι ένας καταμερισμός 50-50% υπέρ των πιο ευάλωτων χρηστών της οδού, σε χρονικό ορίζοντα δεκαετίας, αντί για τη σημερινή αναλογία 70-30% υπέρ των ιδιωτικών οχημάτων που κινούνται ή σταθμεύουν παρά την οδό. Μια τέτοια επιλογή συνεπάγεται τη σταδιακή μετατροπή των οδών της πόλης σε «ολοκληρωμένους δρόμους», που θα εξυπηρετούν δίκαια και ισότιμα όλους τους χρήστες του συστήματος των μεταφορών και ιδιαίτερα τους πεζούς, τους δικυκλιστές και τους επιβάτες των λεωφορείων. Η πιο χαρακτηριστική πρόταση στο πρόγραμμά μας, στο πλαίσιο αυτής της λογικής είναι η μόνιμη πεζοδρόμηση της λεωφόρου Νίκης στην παλιά παραλία.
Αντιμετωπίζετε θετικά ή αρνητικά την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής; Είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει έντονα την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο.
Στην πρώτη παράγραφο του βιβλίου μου «Μεταφορές και Περιβάλλον» που έγραψα το 1986 και μοιράζεται από τότε ως διδακτικό σύγγραμμα στους φοιτητές, διαβάζει κανείς: «Ανάμεσα στην τεχνοκρατική αντίληψη για ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς ανάπτυξης και έναν απομονωμένο και ουτοπικό οικολογικό αντίλογο «μηδενικής προόδου», γίνεται σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά φανερή η ανάγκη για μια σωστά προγραμματισμένη και διαρκώς ελεγχόμενη από το κοινωνικό σύνολο ανάπτυξη, που θα μπορούσε να ονομαστεί «βιώσιμη». Παρ’ ότι η αντίληψη αυτή αναφέρεται προφανώς στις μεταφορές και διατυπώθηκε 30 χρόνια πριν, έχει γίνει αποδεκτή σήμερα για όλα τα σύνθετα ζητήματα όπου, η ανάγκη επενδύσεων και η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, έρχεται συχνά σε αντίθεση με σοβαρές επιπτώσεις που προκαλούνται στο περιβάλλον μιας περιοχής.
Αυτή είναι και η άποψή μου για το πρόβλημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής: χωρίς να είμαι ειδικός, πιστεύω πως μπορεί να βρεθεί η κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα σε μια αποδεκτή μεθοδολογία εξόρυξης που ελέγχεται αυστηρά, αδειοδοτείται σταδιακά και παρακολουθείται στενά από τους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου Περιβάλλοντος και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στην ποιότητα του περιβάλλοντος και, μακροπρόθεσμα, της ζωής των πολιτών στην περιοχή.
Ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης θα ενισχύσετε ή θα υποβαθμίσετε την ετήσια διοργάνωση της Πορείας Υπερηφάνειας – Thessaloniki Pride;
Θα προσπαθήσω, προφανώς, εφ’ όσον εκλεγώ δήμαρχος, να βοηθήσω ακόμη περισσότερο την καλύτερη διοργάνωση του ετήσιου Gay Pride, με δεδομένο ότι υπήρξε αισθητή πρόοδος στο θέμα τα τελευταία χρόνια της διοίκησης Μπουτάρη. Η άποψή μου είναι πως ο Δήμος Θεσσαλονίκης πρέπει να ενθαρρύνει, να στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί (θεσμικά, χωροταξικά, τεχνικά) αυτή τη διοργάνωση, της οποίας το περιεχόμενο και οι λεπτομέρειες διεξαγωγής αποφασίζονται από την ίδια την κοινότητα.
Γενικά, πιστεύω ότι η πόλη οφείλει, για πολλούς λόγους (κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτισμικούς), να υποδέχεται φιλόξενα και θερμά κάθε χρόνο (και ιδιαίτερα το 2020, όταν θα διεξαχθεί εδώ η Ευρωπαϊκή Πορεία Υπερηφάνειας, που η Θεσσαλονίκη διεκδίκησε και κέρδισε), αυτή τη γιορτή των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης.
Πως θα αντιμετωπίσετε το ζήτημα της στέγασης των προσφύγων στην πόλη μας αλλά και ατόμων που ζουν στην αστεγία;
Το μεταναστευτικό (και ιδιαίτερα το προσφυγικό), αποτελεί σημαντικό ζήτημα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στον ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε ως Δήμος Θεσσαλονίκης να λάβουμε μέτρα που θα εντάξουν τον «ξένο», τον «άλλο», τον «διαφορετικό», ομαλά.
Προς την κατεύθυνση αυτή απαιτούνται πολυεπίπεδες δράσεις στην κοινωνία (παρεμβάσεις και ενημέρωση στην γειτονιά, στα σχολεία, συνεργασία με φορείς της πόλης, τον ΟΑΣΘ κ.λ.π.). Ειδικότερα, μπορούν να συνεχιστούν και να διευρυνθούν:
-Οι επαφές για το θέμα και η συνεργασία με την εκκλησία.
-Η Μετατροπή του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών (ΣΕΜ) από συμβουλευτικό σε καθοριστικό όργανο του Δήμου
-Κοινές δράσεις με το ΑΠΘ (ανοικτό πανεπιστήμιο, θέματα διδασκαλίας θρησκείας)
-Αξιοποίηση των δημοτικών ΜΜΕ με ειδικές εκπομπές που να αφορούν μετανάστες και πρόσφυγες, με συμμετοχή τους σε αυτές
-Κοινωνική Κατοικία
-Ειδική υπηρεσία του δήμου για νομική στήριξη των προσφύγων
-Συμβουλευτικός σταθμός για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την ένταξη στην αγορά εργασίας
-Φροντιστήρια για την διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των προσφύγων και μεταναστών.
-Πρόσβαση των παιδιών προσφύγων στις κατασκηνώσεις του δήμου
-Σεμινάρια και επιμορφώσεις σε εκπαιδευτικούς της πόλης για καλές πρακτικές ένταξης σε συνεργασία με την δια βίου εκπαίδευση.
Τέλος, σχετικά με τους αστέγους, χρειάζεται ιδιαίτερη ευαισθησία, διακριτικότητα και προσοχή στην προσέγγιση του θέματος και, βέβαια, η ενίσχυση των υπαρχουσών υποδομών υποστήριξης (υπνωτήριο, συσσίτια κ.λ.π.), σε συνεργασία και με την εκκλησία που προσφέρει τεράστιο έργο στον τομέα αυτόν.