Τον χώρο του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ επισκέφθηκε σήμερα το πρωί ο γάλλος θεωρητικός της αποανάπτυξης Σερζ Λατούς. Επί αρκετή ώρα συζήτησε με τους εργαζόμενους που συμμετέχουν στο πετυχημένο εγχείρημα της αυοδιαχείρισης που εξελίσσεται στην Θεσσαλονίκης ενώ παράλληλα ξεναγήθηκε στους χώρους των εργοστασίων και της παραγωγής των οικολογικών καθαριστικών που διανέμονται πλέον σε όλη την χώρα μέσα από δίκτυα αλληλεγγύης.
Ο Λατούς μίλησε για την σημασία της αυτοδιαχείρισης και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών μέσω των οποίων παίρνονται οι αποφάσεις τονίζοντας ότι το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ είναι ένα εγχείρημα αυτονομίας που στόχο δεν έχει την άμετρη παραγωγή αλλά την ικανοποίηση βασικών αναγκών τόσο των εργαζομένων όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας. Αυτό που διαφοροποιεί το εργοστάσιο αυτό από τα συμβατικά εργοστάσια είναι ότι η λειτουργία του δεν αποσκοπεί στην συσσώρευση κέρδους από έναν καπιταλιστή.
Ο γάλλος φιλόσοφος συνέδεσε την αυτοδιαχείριση με την έννοια της αποανάπτυξης τονίζοντς ότι δίνει έναν ορίζοντα νοήματος που επιτρέπει να προχωράμε διαρκώς με στόχο την αυτονομία,” να αποφασίζουμε εμείς για τις τύχες μας”. Μάλιστα παρομοίασε τον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ με έναν αγώνα που δόθηκε το 1968 από τους εργάτες του εργοστασίου παραγωγής ρολογιών Λιπ στην Μπεζανσόν στην Γαλλία, το οποίο όπως και η ΒΙΟΜΕ εγκαταλήφθηκε από την εργοδοσία του και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια των εργατών. Μάλιστα, υπενθύμισε ότι και ο Κορνήλιος ο Καστοριάδης είχε επισκεφθεί το εργοστάσιο για να δει πως εφαρμόζεται το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης. Το εγχείρημα πήγαινε πολύ καλά με αποτέλεσμα να ασκήσει τεράστια πίεση στην κυβέρνηση και παράλληλα είχε μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία. Τελικά η τότε κυβέρνηση του Ζισκάρ Ντε στ`Εσταίν το έκλεισε διότι όπως συμπέρανε ο Λατούς “η αυτοδιαχείριση είναι ένας ανυπόφορος εχθρός της εξουσίας”. “Αν καταφέρουν οι εργαζόμενοι να λειτουργήσουν τα εργοστάσια τους σε ένα πλαίσιο αυτοδιαχείρισης θα μπορούμε να μιλάμε ίσως και για το τέλος του καπιταλισμού” πρόσθεσε. Επαναδιατυπώνοντας τέλος την θέση του για την αποανάπτυξη στον σκοπό διαρκούς εφαρμογής του οικοσοσιαλιστικού μοντέλου κατέληξε ότι συνιστά έναν τρόπο για να αγωνιστούμε ενάντια στην πτώση μας προς την βαρβαρότητα.
Σταυρούλα Πουλημένη
