Δεν υπήρξε λέξη με θετικό πρόσημο που να μην συνόδευσε την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θέση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.Τα καταχρεωμένα κανάλια και εφημερίδες συναγωνίστηκαν σε χαρακτηρισμούς αισιοδοξίας με τα φιλόδοξα νεογέννητα σάιτ με τα κοφτερά δοντάκια που γεννήθηκαν με την λήξη του σαμαρισμού. Θα πρέπει οι εγχώριοι θιασώτες του Κυριάκου να ξημερώθηκαν με τα λεξικά στα χέρια. Οι του εξωτερικού αποδείχθηκαν ελάχιστοι, μένοντας στο «φιλελεύθερος» και το κλασικό ξεπατίκωμα «πολέμιος του λαϊκισμού».
Σύμφωνα με τους ντόπιους υμνητές ο Κυριάκος «πάταξε» με την νίκη του την οικογενειοκρατία, (των Καραμανλικών εννοείται) αλλά το ζήτημα με τις βαρονίες είναι θέμα των νεοδημοκρατών και δεν θα είχε νόημα να επεκταθούμε. Διότι αν ξεκινάς με ένα ανέκδοτο την μέρα σου έχει καλώς, αν όμως επενδύεις σε αυτό, φτάνει γρήγορα το βράδυ και πέφτεις πάνω στην φωτογραφία με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και αμέσως εισέρχεσαι, έστω και τροπαιοφόρος, στη μέρα της μαρμότας.
Άλλοι σχολιαστές τον καλούν να διατηρήσει τις θέσεις που είχε μέχρι τώρα, με σθένος και αποφασιστικότητα, θέσεις που διακρινόταν από «σοβαρότητα», θέσεις που μπορούν να μας βγάλουν ως χώρα από το αδιέξοδο, έτσι λένε. (Το να ξεχνάνε ότι αυτές οι θέσεις μας φέρανε εδώ που είμαστε θέλουν να πουν ότι είναι απλώς θέμα… άλλου καιρού. Ας είναι.) Η συσκευασία αυτή της μεταμοντέρνας τιποτολογίας έχει μια αύρα δημιουργικότητας η οποία εκκινεί από την ανάγκη αρχικά να ξεχάσουν όλοι τα τιμολόγια της Ζήμενς και οπωσδήποτε τις καθαρίστριες, ποιο πρώτο, ποιο δεύτερο, μικρή αξία έχει. Περιμένω να δω και να ακούσω και την τοποθέτηση για τον Παπασταύρου της λίστας Λαγκάρντ για να αντιληφθώ το εύρος της αποφασιστικότητας του νέου αρχηγού.
Καταθέτηκαν όμως, πρόλαβαν, και αιτήματα στον Κυριάκο, ευγενικά φυσικά, ενδεδυμένα το ράσο των προσδοκιών, με πρώτη πρώτη, την θέσπιση κανόνων στη λειτουργία της διαπλοκής. Δεν αστειεύομαι, τον καλούν να βάλει σε τάξη τους ολιγάρχες, δεν τον καλούν να τους βάλει μυαλό, όχι, ούτε να τηρήσουν έστω τους νόμους, αλίμονο, να τηρήσουν μόνο τους κανόνες τον καλούν, κανόνες σύμφωνα με τους οποίους όλοι οι ολιγάρχες έχουν δικαίωμα στον ήλιο και το γλεντοκόπι. Διότι, άκουσον άκουσον, αυτός είναι ο δρόμος πάταξης της διαπλοκής. Αδυνατώ να εισέλθω περαιτέρω στο βάθος της σκέψης αυτής. Μπορώ να καταλάβω μόνο ότι του υπενθυμίζουν το «μεγάλε εμείς βάλαμε πλάτη όταν ήσουν μόνος, μη μας ξεχάσεις την επόμενη μέρα, διότι μπορούμε να το γυρίσουμε από την οκτώηχο σε εξάψαλμο).
Και υπάρχει φυσικά η αναγόρευση του Κυριάκου Μ-Η-Τ-Σ-Ο-Τ-Α-Κ-Η (όπως θα τόνιζε και ο Βαγγέλης) σε πολέμιο του λαϊκισμού. Η περιγραφή και μόνο τούτου του Ρομπέν των Ολιγαρχών (με κανόνες) παραπέμπει σε σκηνές αποκάλυψης. Μιμούμενος τον Σων Πεν, ο Κυριάκος, θα συναντήσει τον λαϊκισμό στα μυστικά του καταφύγια στα άγονα διάσελα του παρόντος, αυτόν τον ασσύληπτο Ελ Τσάπο του «λαϊκισμού», κι εκεί που θα τον γονατίζει με το χαμόγελο που αναισθητοποιεί ελέφαντα με την πρώτη, θα έρχονται οι εφμπιάηδες και θα σου τον κάνουνε τον κρατισμό με τα κρεμμυδάκια. Άμα δεν με πιστεύετε διαβάστε τη Wall Street Journal για να με καταλάβετε. Αν και πάλι δεν καταλάβετε ρωτήστε τις καθαρίστριες κι αν δεν καταλαβαίνετε και πάλι τότε μπορώ να σας πληροφορήσω ότι δεν θα βρείτε κανένα να καταλάβει τον πόνο σας όταν συναντήσετε τον …αντιλαϊκισμό.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στον ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00-11:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].