Παρέμβαση στον οικισμό Ρομά “Αγία Σοφία” στα Διαβατά πραγματοποίησαν σήμερα συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης, με αφορμή τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα και την διαδήλωση της ερχόμενης Παρασκευής 12/11 στις 18.00 στο Άγαλμα του Βενιζέλου.
Στη σχετική δημοσίευση του Alerta.gr, εκτός από τις φωτογραφίες αναφέρεται:
«Οι αιτίες μίας τέτοιας παρέμβασης είναι πολύ πιο βαθιές, με τις σφαίρες των μπάτσων να αποτελούν απλά την κορυφή ενός παγόβουνου που δομήθηκε πάνω στον ρατσισμό, σην εγκατάλειψη, στην γκετοποίηση, στην στοχοποίηση των τσιγγάνικων πληθυσμών που αποτελεί την κύρια πολιτική του ελληνικού αλλά και πολλών ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στους Ρομά.
Σπασμένες αποχετεύσεις, χωματόδρομοι γεμάτοι λασπόλακκους και σκουπίδια καθώς αποριμματοφόρα δεν περνάνε, μηδενική πρόσβαση στην περίθαλψη, υποστελεχωμένες και πρόχειρα στημένες σχολικές εγκαταστάσεις, καμία δομή κοινωνικής πρόνοιας και διαρκείς εξευτελιστικοί αστυνομικοί έλεγχοι έξω από τον οικισμό που καταλήγουν σε βεβαίωση προστίμων ή και σε πάρσιμο των πινακίδων των αυτοκινήτων που -όσοι είναι τυχεροί – χρησιμοποιούν για να πάνε στη δουλειά τους.
Είναι εύκολο να μιλήσει κάποιος λευκός, δυτικοαναθρεμμένος για τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα στην κοινότητα των τσιγγάνων, προβλήματα τα οποία μπορούν να δουν και οι ίδιοι χωρίς να χρειάζονται τις νουθεσίες μας.
Το δύσκολο είναι να έρθουμε σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, πρώτα και κύρια για να τους ακούσουμε, να αφουγκραστούμε τα προβλήματά τους, να αντιληφθούμε το τί επιλογές ζωής υπάρχουν για κάποιον που ζει σε αυτές τις συνθήκες, να σταθούμε στο πλάι τους, να τους βοηθήσουμε να κερδίσουν ορατότητα και μαζί να καταπολεμήσουμε τον (θεσμικό και μη) ρατσισμό που οδηγεί στις εν ψυχρώ δολοφονίες κάποιων που παραμένουν αόρατοι για τις εξουσίες αυτού του κόσμου.
Οι κάτοικοι μας ενημέρωσαν για τις κινητοποιήσεις που έγιναν από την τοπική νεολαία μετά τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, για τα εδώ και δεκαετίες άλυτα προβλήματά τους μπροστά στα οποία τοπικοί και κεντρικοί άρχοντες σωπαίνουν εδώ και δεκαετίες, για τον ρατσισμό που βιώνουν σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς τους, για την ανάγκη τους να εργαστούν αλλά και να ζήσουν με αξιοπρεπείς όρους.
Κάποια χιλιόμετρα από το κέντρο της, και λίγα μόλις μέτρα από τις φυλακές της Θεσσαλονίκης, οι αόρατοι ζουν και κινούνται σε μία παράλληλη πραγματικότητα με εμάς.
Και είναι καθήκον μας, μαζί τους και σεβόμενοι τα χαρακτηριστικά που οι ίδιοι βάζουν στις διεκδικήσεις τους, να φέρουμε στην επιφάνεια το διαρκές κρατικό έγκλημα εις βάρος τους.
Δεν είναι μόνοι.
Όπως λέει και η “διεθνής” των Ρομά:
Πήγα, πήγα σε μακριούς δρόμους
Συνάντησα χαρούμενους Ρομά
Ω Ρομά, από που κατάγεσαι,
Με σκηνές χαρούμενος στον δρόμο;
Ω Ρομά, ω νεολαία των Ρομά!
Κάποτε είχα μια μεγάλη οικογένεια,
Η Μαύρη Λεγεώνα[3] τους δολοφόνησε
Ελάτε μαζί μου, Ρομά απ’όλο τον κόσμο
Για τους Ρομά, δρόμοι έχουν ανοίξει
Τώρα είναι η ώρα, σηκωθείτε τώρα Ρομά,
Θα ανέβουμε ψηλά εάν δράσουμε
Ω Ρομά, ω νεολαία των Ρομά!
Άνοιξε, Θεέ, Λευκές πόρτες
Ώστε να μπορώ να δω που είναι ο λαός μου.
Ελάτε πίσω να περιοδεύσουμε στους δρόμους
Και να περπατήσουμε με χαρούμενους Ρομά
Ω Ρομά, ω νεολαία των Ρομά!
Ψηλά, Ρομά! Τώρα είναι η ώρα
Ελάτε μαζί μου, Ρομά απ’όλο τον κόσμο
Σκούρο πρόσωπο και σκούρα μάτια,
Τα θέλω σαν σκούρα σταφύλια
Ω Ρομά, ω νεολαία των Ρομά!».
