Υπάρχει η άποψη ότι σε μια διαδικασία γενικευμένης σύγκρουσης με τα αστικά και καπιταλιστικά συμφέροντα απαιτείται σε κάποιες περιπτώσεις να συμμαχήσεις εργαλειακά και επιμέρους με διάφορους αντιπάλους* προκειμένου να «σώσεις ό,τι πρέπει» και να δημιουργήσεις τις καταστάσεις εκείνες που θα σου δώσουν τη δυνατότητα να διεκδικήσεις με ευνοϊκότερους όρους την πραγμάτωση των βασικών σου επιδιώξεων.
Έχει αυτή η άποψη εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις; Όχι.
Είναι δυνατόν να γνωρίζεις εκ των προτέρων αν μία περίπτωση εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία; Όχι απαραίτητα, όχι πάντα.
Παίρνεις ένα ρίσκο. Διακινδυνεύεις. Επωμίζεσαι την ευθύνη της αποτυχίας. Επειδή όμως το διακύβευμα δεν είναι απλώς η διατήρηση ενός αξιώματος, αλλά ανθρώπινες ζωές, οφείλεις να αφουγκράζεσαι τις αντιδράσεις των ομοίων σου, να λαμβάνεις υπόψη τους προβληματισμούς τους και να τους εξηγείς είτε για να τους πείσεις είτε για να τους ζητήσεις να περιμένουν λίγο ακόμη ώσπου να αρχίσει να διαφαίνεται ότι το σχέδιο υλοποιείται.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οφείλεις να μη διστάζεις ακόμη και να αναιρείς μια επιλογή που έχεις κάνει. Έχω στο μυαλό μου εύκαιρες για παράδειγμα μία, δύο, τρεις, τέσσερις περιπτώσεις…
Όσο περνά ο καιρός, όσο πληθαίνουν τα περιστατικά που δίνουν, σε μια επιφανειακή προσέγγιση, την εντύπωση πως τελικά «όλοι ίδιοι είναι», τόσο γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη να υπενθυμίζεται, σε αυτούς που προσεγγίζουν επιφανειακά τις καταστάσεις. το πόσο διαφορετική είναι αυτή η φορά. Προφανώς και εξακολουθούμε να ζούμε σε μια αστική κοινωνία, σε ένα αυταρχικό κράτος, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, σε μια χώρα της οποίας οι κάτοικοι είναι κατά παράδοση φιλόξενοι μα κατά βάση μισαλλόδοξοι και εχθρικοί προς το ξένο και το διαφορετικό.
Οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για να καταφέρουμε να αλλάξουμε άμεσα όλα όσα θεωρούμε ότι θα μας φέρουν πιο κοντά στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αριθμητικά συνεχίζουμε να είμαστε μια μειονότητα η οποία όμως δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία πως δεν μπορεί να τα καταφέρει επειδή ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκός.
Ποτέ δε θα είναι.
Αν χρειάζεται στην αρχή να χρησιμοποιήσουμε φθαρμένα υλικά, ας το κάνουμε. Αν κρίνεται πως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Είναι κι αυτό μια εκτίμηση. Πρέπει να ληφθεί υπόψη, να συζητηθεί.
Δεν επιτρέπεται όμως να χτίσουμε με αυτά τα παλιά και φθαρμένα υλικά. Θα είναι μεγάλο λάθος.
*κάποιοι μιλούν για συμμαχία με το διάβολο ο οποίος έχει καταδικαστεί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή με τεχνοκράτες συμβούλους του αλλά εγώ δεν τα πάω καλά ούτε με θεούς ούτε με διαβόλους, οπότε αποφεύγω τη γνωστή φράση.