Ένας χρόνος πέρασε από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο χρόνος είναι το καντάρι πάνω στο οποίο αθροίζουν οι ζωντανοί τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, είναι η διαμορφωμένη συνείδηση. Η δολοφονία σηματοδοτεί το αμετάκλητο. Ο Παύλος Φύσσας υπάρχει τώρα ως νωπογραφία στη μνήμη. Ο Παύλος Φύσσας βαραίνει στη συνείδηση, στον «μακρύ σάκο που σέρνουμε πίσω μας» όπως θα έλεγε ο ποιητής Ρόμπερτ Μπλάι. Χιλιάδες –δυστυχώς- συνειδήσεις συνασπίστηκαν για να δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας.
Ένα χρόνο μετά, τούτες οι συνειδήσεις που κατοικούν σε αυτή τη χώρα επέλεξαν να στείλουν στο ευρωκοινοβούλιο, στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια ανθρώπους που εκπροσωπούν τον κορμό, προέκταση του οποίου είναι το δολοφονικό χέρι. Τώρα δεν μπορούν να πουν ότι δεν ήξεραν. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν επιλέξει με καθαρό μυαλό να αγοράσουν μια εφημερίδα που έκανε εμπορική συναλλαγή το ψυχορράγημα του Παύλου Φύσσα. Παράλληλα, μια ορδή από φασίστες και νεοναζιστές, απόγονους ταγματασφαλιτών, υμνητών της δικτατορίας προκαλούν στο φως της μέρας αναμνισκόμενοι τις μπαμπεσιές της νύχτας, τρίζοντας το δόντια. Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μαθαίνουμε τις φασιστικές πιρουέτες που γινόταν πάνω στον τάφο του από πρωθυπουργικούς συμβουλάτορες, ενισχυμένες από μιντιακές εκγυμνάσεις, να μάθει το ανθρώπινο κτήνος δημοκρατικό τραμπολίνο. Τους έφτανε εξάλλου το μίσος για την αριστερά, τους αριστερούς και τους μετανάστες για να τρέφουν αυτό το Κτήνος σίγουροι ότι αυτοί δεν κινδυνεύουν.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, ασχημονούν ακόμη πάνω στη μνήμη του Παύλου Φύσσα ενώ ο δολοφόνος του επικαλείται την οικογένειά του και κάποιον νεφελώδη έντιμο βίο. Αμετανόητος, ψάχνει επιχειρήματα για να δικαιολογήσει το μίσος του, επιχειρεί να μετατρέψει την άγνοιά του σε αρετή. Ως να μην συνέβη τίποτα, σκέφτεται την οικογένειά του, απέχοντας ένα βήμα να ισχυριστεί ότι σκότωσε τον Παύλο Φύσσα για να την προστατεύσει. Η επίκληση στον πρότερο έντιμο βίο γίνεται, λες και βγήκε από αυτόν μέσα σε όνειρο, λες και στην διάρκεια όλου αυτού του «πρότερου» δεν ηγείτο των ταγμάτων της γειτονιάς του, δεν εκπαιδευόταν στα δάση της σκοτεινής του Θούλης. Ψευδόμενοι, ο ίδιος και τα μέλη της οικογένειάς του συνεχώς, ως και κομμουνιστές διέδιδαν ότι ήταν, ζητάνε μια τόσο αφηρημένη συγνώμη, γιατί δεν αναγνωρίζουν πως έκαναν κάτι ανήθικο, δεν κάνουν δηλαδή ούτε ένα, ούτε το πρώτο βήμα προς την αντίθετη πορεία. Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα σαν ερπετό έχει αποκόψει από τις αναμνήσεις του, και την δολοφονική του πορεία και την πράξη σαν ερπετό που κόβει την ουρά του για να συνεχίζει να ζει χωρίς συνέπειες.
Σήμερα σε δρόμους και πλατείες νεολαίοι κατά μόνας ή σε συλλογικότητες, κόμματα, σύλλογοι και φορείς, οργανώσεις, εργάτες και υπάλληλοι θα συγκεντρωθούμε για να ανασύρουμε την εικόνα του Παύλου Φύσσα, θα τείνουμε αλληλέγγυα το χέρι στην οικογένεια και τους φίλους του και θα μαζευτούμε και του χρόνου, και στα χρόνια που έρχονται κι όσο θα ζούμε έκαστος κι εκάστη, γιατί πρώτα έχουμε χρέος στον νεκρό αλλά και στα αγέννητα παιδιά που σαν τον Παύλο Φύσσα θα γίνουν εργάτες, ποιητές, μουσικοί. Έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να εξηγούμε τι είναι φασισμός και πόσο όμορφη και μοναδική είναι η ζωή για να την εμπιστεύεσαι σε θιασώτες του θανάτου. Γι αυτό ο Παύλος Φύσσας -πρέπει να- Ζει.