Ο νέος τραγουδοποιός και συνθέτης Γιώργος Περού μίλησε στο alterthess.gr για τη σχέση του με τη μουσική, τις δικές του διασκευές, αλλά και για την αγάπη του για την ελληνική ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική.
Συνέντευξη στην Άννα – Μαρία Αρβανιτίδου
-Αρχικά θα θέλαμε να μας πεις ποιο είδος μουσικής προτιμάς προσωπικά. Τι θα ακούσεις στο σπίτι;
Λατρεύω τα sixties. M’ αρέσουν πολλές ψυχεδελικές μπάντες της εποχής γνωστές και λιγότερο γνωστές. Τον τελευταίο καιρό ξεσκονίζοντας την δισκοθήκη μου ακούω ξανά και ανακαλύπτω για ακόμη μία φορά την απίστευτη εμπειρία που ονομάζεται “Jazz”. Πολύ συχνά ακούω διάφορες παλιές ηχογραφήσεις από το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι και αντίστοιχα από το ρεμπέτικο και το σμυρναίικο. Στο αυτοκίνητο κυρίως, αλλά πολλές φορές και στο σπίτι θ’ ακούσω ολόκληρα albums τραγουδοποιών Eλλήνων και ξένων που μ’ αρέσουν με μια έμφαση στον ακουστικό ήχο που τον προτιμώ λόγω της αμεσότητας και της εκφραστικής λεπτομέρειας.
–Σε συναντάμε στο Μανιτάρι Μαγικό με μια σειρά διασκευών. Γιατί κάποιος να διασκευάσει παλιά τραγούδια;
Τα τραγούδια δεν παλιώνουν, εάν είναι καλογραμμένα κι εμπνευσμένα. Εμπνευσμένα με την έννοια πως ο δημιουργός είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα ξεπερνά την εποχή του και τα ενδεχόμενα κλισέ της κι εκφράζεται διαχρονικά. Κάθε εστίαση στον άνθρωπο και κάθε προσέγγιση που βασίζεται σε μια βαθύτερη παρατήρηση των πραγμάτων γίνεται διαχρονική και δύσκολα να μην αγαπηθεί απ’ τους ανθρώπους, με την έννοια πως επιτρέπει την ταύτιση με πολλές γενιές κοινού. Τέτοια τραγούδια δεν είναι αναλώσιμα και ο κύκλος ζωής τους είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ όσο φανταζόμαστε συχνά οι άνθρωποι. Οι αυθεντικές ηχογραφήσεις καταγράφουν σαφώς την ατμόσφαιρα της εποχής που τις γέννησε αλλά αν τα ερμηνεύσεις σήμερα έστω με μία κιθάρα αποκτούν αυτόματα σχεδόν ρόλο και νόημα στο σήμερα. Δυστυχώς αναλωνόμαστε σε επιφανειακές αναβιώσεις ειδών και εποχών και δημιουργούμε συχνά γραφικότητες που αποκρύπτουν τη διαχρονία και το μεγαλείο των τραγουδιών.
-Θεωρείς πως ο εκμοντερνισμός παλιότερων κομματιών λαϊκών, ρεμπέτικων, παραδοσιακών κλπ είναι ένας τρόπος να μείνουν αυτά τα τραγούδια στο χρόνο; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος της αλλοίωσης;
Η αλλοίωση ενός έργου τέχνης που αφορά τους ανθρώπους διαχρονικά είναι μόνο προσωρινή και προκύπτει από την επιφανειακή προσέγγιση, την μικρονοϊκή αντίληψη και την ανειλικρινή πρόθεση του διασκευαστή. Σε κάθε περίπτωση εκτίθεται ο ίδιος και όχι το τραγούδι.
Ένα ακόμη σοβαρό λάθος που γίνεται είναι η ιεροποίηση των πρώτων καταγραφών ενώ τις περισσότερες φορές τα τραγούδια έχουν περάσει από ‘’σαράντα κύματα’’ ώσπου να ηχογραφηθούν. Αν τώρα αυτή η καταγραφή εμπεριέχει ως οφείλει και τα σαράντα αυτά κύματα αποτελεί το υπερπολύτιμο «manual» για κάθε διασκευή και επανεκτέλεση.
Γι’ αυτό και η αξία των πρώτων ηχογραφήσεων είναι μεγάλη λόγω αυτής της συμπύκνωσης αλλά σίγουρα δεν είναι ιερή. Αλλιώς βοήθειά μας…
–Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που συναντά ένας μουσικός διασκευάζοντας ένα κομμάτι, όταν αυτό έχει ήδη μια πορεία μέσα στον χρόνο.
Να το φοβηθεί και ν’ αρχίσει τις συγκρίσεις της δικής εργασίας πάνω σε αυτό με την υπόλοιπη πορεία του τραγουδιού. Αυτό τον κάνει να φεύγει από την ουσία και το νόημα του ίδιου του υλικού με το οποίο επέλεξε να καταπιαστεί. Είναι ανασφάλεια που οδηγεί σε άσκοπες λύσεις και φτηνούς εντυπωσιασμούς. Καλό είναι να τα λαμβάνουμε όλα υπ’ όψιν αλλά να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Αυτό που πιστεύουμε βαθειά είναι το μόνο στέρεο έδαφος για να μπορέσουμε να χτίσουμε κάτι.
–Σκέφτηκες ποτέ να διασκευάσεις ξένα τραγούδια;
Και το σκέφτομαι και το κάνω στις παραστάσεις μου. Απλά δεν έχω βρει ακόμη ποια από αυτές τις δοκιμές μου πάνω σε ξένα τραγούδια θα καταγράψω δισκογραφικά.
Μέχρι να βρεθεί κατά κάποιον τρόπο χρησιμοποιώ το κοινό ως ένα είδος πειραματόζωου προσπαθώντας να αφουγκραστώ τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω. Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια που με εξιτάρουν, που αν ήμουν τραγουδιστής με τις δυνατότητες μιας ευέλικτης φωνής θα χρειαζόμουν βοηθούς στην επιλογή του ρεπερτορίου. Τώρα κάνω απλώς ό, τι μπορώ και μέσα σε αυτό που μπορώ φροντίζω να χωρά επαρκώς αυτό που νιώθω.
–Ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν τη μουσική παιδεία ή απλά τις μουσικές επιλογές ενός νέου;
Η μουσική παιδεία έχει αφετηρία τα παιδικά χρόνια. Εκεί αναπτύσσεται και καλλιεργείται η ευαισθησία μας. Αν την αποκτήσεις τότε δεν τη χάνεις ποτέ. Βέβαια μπορεί απλώς να θαφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών που διαφημίζονται με πολύ επιθετικό τρόπο και πιάνουν τόπο, ειδικά στην ευαίσθητη και επιρρεπή εφηβεία. Και όχι μόνο η διαφήμιση αλλά και η γενικότερη αντίδραση και αμφισβήτηση του εαυτού μας και των βιωμάτων μας μπορεί να θάψει μέρος της παιδείας μας που έχει προηγηθεί. Ο καθένας βρίσκει το δρόμο του και η αλήθεια της τέχνης βρίσκει κι αυτή τον δρόμο της μέσα του. Από έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και αυτά που περιέχει αναγκαζόμαστε να απευθυνόμαστε συνέχεια σε «ειδικούς» να μας πουν τι θα φάμε, τι θ’ ακούσουμε ή τι θα δούμε. Παρόλο που έχουμε όλο και περισσότερη πρόσβαση στην πληροφορία δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη να επιλέξουμε οι ίδιοι τι θα ακούσουμε.
Αυτό το παράδοξο θα έπρεπε να μας προβληματίζει αρκετά πριν φτάσουμε να μιλάμε για ολοκληρωμένη και συνειδητή παιδεία άρα και επιλογές ενός ανθρώπου.
Ο Γιώργος Περού την Κυριακή 18 Νοεμβρίου στο «Μανιτάρι Μαγικό» μέσα στο Μπιτ Μπαζάρ – την ιστορική, προσφυγική αγορά της Θεσσαλονίκης για μία ξεχωριστή μουσική βραδιά με τραγούδια που αντέχουν στο χρόνο απο την ελληνική παράδοση, το ρεμπέτικο και το λαικό τραγούδι, το ελαφρό τραγούδι εως το σήμερα. Μελωδίες των Αττίκ, Κώστα Γιαννίδη, Σογιούλ θα μπλέκουν θεματικά με τραγούδια των Τσιτσάνη, Άκη Πάνου, Καλδάρα αλλα και με των Μίκη Θεοδωράκη, Δήμου Μούτση, των Beatles και του Leonard Cohen.
Δοσμένα πάντοτε με τον δικό του τρόπο, λιτά και ανθρώπινα ξετύλιγει το κουβάρι των τραγουδιών δίνοντας έμφαση και σημασία στην βαθύτερη λειτουργία του τραγουδιού ώστε να φτάνει στα χείλη και τις καρδιές των ανθρώπων και να τραγουδήσουμε όλοι σαν μια παρέα.
Ο Γιώργος Περού είναι νέος τραγουδοποιός και συνθέτης. Έχει κυκλοφορήσει ένα album με δικά του τραγούδια με τίτλο «Δύο Κόσμοι» και έχει γράψει μουσική και τραγούδια για διάφορες θεατρικές παραστάσεις (Οι 12 Ένορκοι, Εκτός Ύλης κ.α) Υπογράφει και 2 διασκευές ως ερμηνευτής και παραγωγός – το «Απόψε Φίλα με» του Μανωλη Χιωτη και το «Χθες το Βράδυ» του Κώστα Γιαννίδη.