Το απόγευμα οι πρωταθλητές Mavericks θα επισκεφτούν τον Barack Obama. Εκτός από τον Delonte West που απαγορεύεται να μπει στον Λευκό Οίκο. Διαβάστε για το λόγο, τον εσωτερικό του “δαίμονα” και για ολόκληρη την ιστορία του. Όπως την έζησε ο ίδιος.
Είναι μια παράδοση πιο παλιά κι από το Madison Square Garden, τα γυαλιά του George Mikan ή την “περηφάνια” των Celtics. Η επίσκεψη των πρωταθλητών στον Λευκό Οίκο είναι κάτι παραπάνω. Είναι θεσμός. “Ο Lamar Odom μου είπε ότι παραλίγο να βάλει τα κλάμματα πέρσι” τόνισε ο Jayson Terry, που είχε επισκεφτεί την Washinghton και το 1997 ως πρωταθλητής του NCAA με το Arizona, αλλά και πάλι δηλώνει ανυπόμονος να σφίξει το χέρι του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου. Το ίδιο σκέφτονται όλοι οι παίκτες των Mavericks που θα γνωρίσουν τον πρόεδρο Barack Obama το απόγευμα της Δευτέρας. Όλοι εκτός από έναν. Κι αυτό γιατί ο Delonte West, που γεννήθηκε στην D.C, απαγορεύεται να πατήσει το πόδι του στον Λευκό Οίκο.
Το 2009 ο αριστερόχειρας γκαρντ είχε διαβάσει από την… ανάποδη το σκληρό γράμμα του νόμου. Η σύλληψη του στον αυτοκινητόδρομο του Maryland (με τέσσερα όπλα στην κατοχή του) αποτέλεσε το ένα από τα δύο δυνατά χαστούκια που προσγείωσε αυτόν και την καριέρα του απότομα. Το άλλο -ακόμη δυνατότερο- ονομάζεται διπολική διαταραχή. Η καταδίκη κι η δημιουργία ποινικού μητρώου, ωστόσο, δεν του επιτρέπει την είσοδο στον Λευκό Οίκο.
Όσο για τον εσωτερικό του δαίμονα; Η διπολική διαταραχή είναι μια ψυχική κατάσταση, η οποία εμφανίζεται συχνά στις μέρες μας και περιλαμβάνει έντονες αλλαγές διάθεσης, σημάδια κατάθλιψης και εμμονές. Για αυτό κι ο West ακολουθεί ειδική φαρμακευτική αγωγή. Στην αρχή της καριέρας του όταν καταξιωνόταν με τη φανέλα των Cleveland Cavaliers, κανείς δεν γνώριζε το πρόβλημα του. Για τον κόσμο ότι απλά ο παίκτης “που καθόταν παγωμένος στον πάγκο” ή “δεν χαμογελούσε όταν κέρδιζε η ομάδα του”.
O West, όμως, γνώριζε κάθε σπιθαμή του Γολγοθά. “Η λύπη είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Κι υπάρχει σε όλους τους οργανισμούς ένας μηχανισμός που σου λέει ότι είναι η στιγμή να σταματήσεις να είσαι λυπημένος. Με τη διπολική διαταραχή δεν υπάρχει αυτός ο μηχανισμός, οπότε πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις καν ότι είσαι στενοχωρημένος” εξηγεί.
Και θυμάται: “Μπορεί να κερδίσουμε ένα παιχνίδι, να βάλω το νικητήριο σουτ και ο κόσμος να φωνάζει το όνομα μου. Θα έπρεπε να αισθάνομαι χαρούμενος, αλλά εγώ ήμουν στα τάρταρα. Μερικές φορές πήγαινα στο μπάνιο και έλεγα στον εαυτό μου ότι πρέπει να χαμογελάσω”.
Όταν το πρόβλημα που βρισκόταν κάτω από το χαλί συνάντησε το φως της δημοσιότητας η ζωή του West έγινε πολύ πιο δύσκολη. Όταν δεν έπαιζε καλά έφταιγε ότι πάσχει από διπολική διαταραχή και καβαλάει μηχανές κουβαλώντας όπλα. Ο Mike Brown (σ.σ νυν προπονητής των Lakers) χειρίστηκε καλά το ζήτημα μέσα στην ομάδα, αλλά δεν μπορούσε να επιβληθεί στα Μέσα ή στο κοινό.
Μοιραία η καριέρα του αριστερόχειρα γκαρντ (που ξεκινούσε στη βασική πεντάδα) στο Cleveland τέλειωσε. Ακολούθησαν οι Celtics κι η free agent αγορά το περασμένο καλοκαίρι του lock-out. Πριν, δηλαδή, του χτυπήσουν την πόρτα οι πρωταθλητές Mavericks. Ο ίδιος, όμως, δεν αισθάνεται πια άσχημα. Τουλάχιστον όχι για αυτό.”Πολλοί γονείς έρχονται και μου λένε ότι ο γιος μου πάσχει από το ίδιο πρόβλημα και κανείς δεν τον καταλαβαίνει κι είναι σημαντικό που κάποιος μιλάει για αυτό το ζήτημα”. Ένα φως στο σκοτάδι.
Η σύλληψη, το “βραχιόλι” κι ο εγκλεισμός
Η διπολική διαταραχή, τα περίεργα μαλλιά, η συλλογή από τατουάζ, το ασυνήθιστο παρουσιαστικό, η καταδίκη για οπλοκατοχή. Δεν θέλει και πολύ κάποιος να θεωρήσει τον Delonte West μια καρικατούρα. Μεγάλωσε στο Maryland, την πολιτεία με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στις ΗΠΑ και με τα πρώτα λεφτά έρχονται τα τζιπ, τα κοσμήματα και τα όπλα. “Αυτός είναι ο αμερικάνικος τρόπος ζωής” όπως αναφέρει σχετικά το περιοδικό “Slam”.
Ο West, που συχνά αποδρά από τη καθημερινότητα του για κυνήγι ή ψάρεμα, έκανε συνταγή με όπλα. Και σύμφωνα με τη δική του ιστορία εκείνη την ημέρα βρέθηκε στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή. Ήδη είχε πάρει τα χάπια του και είχε πέσει στο κρεβάτι όταν τον ξύπνησαν οι φωνές της γυναίκας του. “Πάρε αυτά τα γαμ… από ‘δω. Η κρυψώνα του είχε ανακαλυφθεί και τα όπλα ήταν σε κοινή θέα, αλλάζοντας συχνά χέρια εν μέσω πλάκας, όπως γίνεται συνήθως στις περιπτώσεις που καταλήγουν με κάποιον στο χώμα και κάποιον άλλον στη φυλακή.
Ο West, αν κι ήταν ζαλισμένος από τα δυνατά χάπια που παίρνει, αποφάσισε να καβαλήσει τη μηχανή του, να βάλει τα όπλα σε μια θήκη για κιθάρα και να τα πάει στο άλλο του σπίτι. Στον αυτοκινητόδρομο δεν αισθάνθηκε καλά. Με τα μάτια “βαριά” άρχισε να αλλάζει λωρίδες. Πριν το καταλάβει είχε περάσει την έξοδο που έψαχνε και βρέθηκε μπρος από έναν αστυνομικό. Δεν τον είχαν σταματήσει. Ο ίδιος είπε ότι δεν αισθανόταν καλά κι ότι κουβαλούσε όπλα.
Η συνέχεια σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνήθως η ίδια. Το όνομα, καθώς και το ποινικό του μητρώο, δεν ήταν πια “καθαρό”. Όσο για την τιμωρία του; Καταδικάστηκε με κατ’ οίκον περιορισμό. “Φορούσα ένα βραχιόλι στο πόδι, έπρεπε να τηλεφωνώ τέσσερις φορές τη μέρα στον υπεύθυνο αστυνομικό και ήμουν υποχρεωμένος να πηγαίνω από το σπίτι στο γήπεδο κι από το γήπεδο στο σπίτι” εξιστορεί με πίκρα ο West.
Ως παίκτης των Celtics (τότε) μπορούσε να ταξιδεύει εκτός έδρας, αλλά ήταν υποχρεωμένος να μένει όλη την ώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Καμιά φορά αναγκαζόταν να πάει στην προπόνηση αργά ή να φύγει νωρίς, ενώ παράλληλα για να μπορέσει να ακολουθήσει το πρόγραμμα της ομάδας έπρεπε να στέλνει στον υπεύθυνο αστυνομικό το αναλυτικό πρόγραμμα της εβδομάδας.
“Όταν είχα σπάσει τον καρπό μου με πήγαν απευθείας στο νοσοκομείο. Βρήκα το μπελά μου επειδή δεν σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή να πάρω τηλέφωνο και να ειδοποιήσω. Τόσο χάλια ήταν τα πράγματα για αυτούς τους 8 μήνες”. Η “ομηρία” του βραχιολιού ανήκει στο παρελθόν, αν και δίπλα στο όνομα του, μαζί με το ύψος, τη θέση και τα χρόνια εμπειρίας του, γράφτηκε η λέξη “προβληματικός”.
“Δεν ψάχνω έναν ώμο να κλάψω. Απλά ελπίζω κάποια μέρα ο κόσμος να σταματήσει να με βλέπει σαν τον μπαμπούλα” δηλώνει. Προς το παρόν απολαμβάνει την ελευθερία του και παίζει στους πρωταθλητές του ΝΒΑ. Να, δυο λόγοι να χαμογελάει. Κι ας μην μπορεί να περάσει την πόρτα του Λευκού Οίκου.
Στέφανος Τριαντάφυλλος
Πηγή: sport24.gr