Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα, όπου κάποιο τμήμα της κρατικής ασφάλειας ψειρίζει το οικογενειακό περιβάλλον μαθητών που συμμετείχαν στις πρόσφατες, ολιγοήμερες, καταλήψεις λυκείων, μου ήρθαν στο μυαλό δύο ιστορίες.
Η πρώτη έχει να κάνει με τις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν η Πασοκάρα πήρε την κυβέρνηση και ο «λαός» πήρε ένα χρονοντούλαπο και μία περμανάντ δώρο. Εγώ ήμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και, ας πούμε, έτυχε στο σχολείο τα περισσότερα παιδιά να είχαν γονείς που ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία, ενώ οι δικοί μου γονείς ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Αν και ήμασταν σπόροι, η πολιτικοποίηση εκείνης της εποχής ήταν στο φουλ και όπως μπορείς να καταλάβεις στην αυλή του σχολείου οι πολιτικές αντιπαραθέσεις έδιναν και έπαιρναν κι εγώ ένιωθα σαν το ψάρι μες το νερό γιατί μου άρεζε που ήμουν μειοψηφία μέσα στην αυλή, αλλά έξω από αυτήν είχαμε τα… υπουργεία και σε κάθε γωνιά υπήρχε και ένας πρασινοφρουρός. Εκεί που ηττήθηκα κατά κράτος, παρόλο που «πήραμε» και τις εκλογές του 85, ήταν στο αισθηματικό καθώς το κορίτσι που ήθελα για κορίτσι μου ήθελε για αγόρι της ένα κωλόπαιδο, του οποίου οι γονείς ήταν φιλοχουντικοί.
Η δεύτερη ιστορία έχει να κάνει με τις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν στην κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη και εμείς είχαμε καταλάβει τα σχολεία, από το Νοέμβριο του 90, δείχνοντας στους γονείς μας, που κάποιοι συνέχιζαν να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, το μεγαλείο των παιδιών τους. Και τότε είχαν φύγει, από κάτι καθίκια καθηγητές και γονείς, άπειρα ονόματα μαθητών στην αστυνομία και ορισμένα από αυτά κατέληξαν και στο γραφείο του προϊστάμενου της εισαγγελίας της Θεσσαλονίκης, ήταν ο Κατσής, που προς τιμή του τα κράτησε στο συρτάρι του και όταν μετά από κάποιο καιρό έτυχε να συναντηθούμε, για άλλη υπόθεση, με θυμήθηκε, αλλά δεν με ρώτησε τι ψηφίζουν οι γονείς μου.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως η Δεξιά ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά και σε αυτό το αυλάκι νερό δεν κυλάει. Γι’ αυτό ας μην προκαλούν εντύπωση αυτά που τώρα συμβαίνουν. Εντύπωση θα πρέπει να προκαλέσουν αυτά που θα κάνουμε εμείς να συμβούν.
Ο alterthess ιανός