«Δεν είναι αξιόπιστα τα μέτρα της Ελλάδας για το πρωτογενές πλεόνασμα, το συνταξιοδοτικό είναι συχνά πολύ γενναιόδωρο,υπάρχουν πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι».
Έτσι μίλησε ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ και η ομιλία του ερμηνεύθηκε ως προτροπή για λιτότητα, περικοπή συντάξεων και απολύσεις. Ο κ. Μπλανσάρ είναι εκείνος που είχε παραδεχτεί προς διετίας ότι ο πολλαπλασιαστής που χρησιμοποιήθηκε στο πρώτο Μνημόνιο ήταν λανθασμένος και τούτο έριξε τελείως έξω τις προβλέψεις για όλα τα μεγέθη. Κατόπιν τούτου, πριν μιλήσει ξανά για σχέδια, ο κ. Μπλανσάρ θα πρέπει να εξετάσει ενδελεχώς τους νέους πολλαπλασιαστές, διότι οι πολλαπλασιαστές είναι πλάσματα μοβόρα, αν αφεθούν αδέσποτοι, προκαλούν εκατόμβες θυμάτων.
Κόσμο και κοσμάκη πήρε στο λαιμό του ο πρώτος πολλαπλασιαστής του ΔΝΤ, που δεν ήταν μόνο του ΔΝΤ, ήταν και της ΕΚΤ και της Κομισιόν και της Μέρκελ και του Σόϊμπλε. Το Μνημόνιο του 2010, το επονομαζόμενο και «Μνημόνιο ΓΑΠ», προέβλεπε τα εξής: Ύφεση 4% για το 2010 και 2,6% για το 2011 και ανάπτυξη 1,1% για το 2012 και 2,2 για το 2013.
Τουτέστιν, σε τέσσερα χρόνια η ελληνική οικονομία θα έχανε το 3,3% του ΑΕΠ της, ποσοστό σχετικά χαμηλό και διαχειρίσιμο. Έλα όμως που στράβωνε ο συνουσιασμένος ο πολλαπλασιαστής και η ύφεση εκτοξεύτηκε από το προσδοκώμενο 3,3% στο τελικό 24%. Είκοσι μονάδες επιπλέον ύφεση, ένα εκατομμύριο άνεργοι, χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, χρεοκοπημένα Ταμεία, καταθλίψεις, καρδιακά, εγκεφαλικά, αυτοκτονίες. Υπερβολές, θα πείτε. Καλά, ρωτήστε αυτόν που έπαθε το εγκεφαλικό και μετά ελάτε να μου πείτε αν πρόκειται για υπερβολές.
Στάζει αίμα το λάθος του ΔΝΤ και των λοιπών δανειστών.
Ποιο λάθος; Κανένα λάθος δεν υπάρχει. Αν υπήρχε λάθος, θα το μετάνιωναν, θα έκαναν πίσω, δεν θα ζητούσαν τα ίδια και χειρότερα, Δεν ήταν λάθος, ήταν πείραμα ανθρωπολογικό. Το ΔΝΤ έβαλε για πρώτη φορά πόδι σε μια αναπτυγμένη χώρα του πυρήνα της Ευρώπης και ήθελε να δει πως θα αντιδράσει ο λαός της σε μια οικονομική καταστροφή, που μόνο σε πολεμικές περιόδους τη συναντάς.
Τι θα έκαναν οι έλληνες; Θα ακολουθούσαν πειθήνια τις πρόθυμες κυβερνήσεις τους, θα κλείνονταν φοβισμένοι στα καβούκια τους, θα στρέφονταν προς την ακροδεξιά, όπως έκαναν άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί σε καιρούς κρίσης;
Τελικά τους έκατσε το χειρότερο σενάριο, οι έλληνες εξέλεξαν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, πρόθυμη να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά εντελώς απρόθυμη να δεχτεί τη διαιώνιση των μνημονιακών πολιτικών, ιδίως στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά, τις περιοχές ταμπού του ΔΝΤ. Απρόθυμη να δεχτεί τα ταμπού, απρόθυμη, πλέον, να πληρώσει και τις δόσεις. Διπλό το πλήγμα για το κραταιό Ταμείο, το μεγάλο πείραμά του απέτυχε παταγωδώς και σαν να μην έφτανε αυτό κινδυνεύει να χάσει και τα λεφτά του.
Κι είναι πολλά τα λεφτά, Άρη. Κοντά 20 δισεκατομμύρια ευρώ.
Πηγή: Στο Κόκκινο