Ο Μανόλης Λαμτζίδης, υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. στην Α’ Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α’ Θεσσαλονίκης.
ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;
ΑΠ: Από τον τρόπο που τίθενται οι ερωτήσεις γενικά συμπεραίνω ότι απαντήσεις μπορεί να δοθούν από εκπροσώπους κομμάτων ή συνδυασμών με βάση τις προγραμματικές τους διακηρύξεις. Ωστόσο, θα επιχειρήσω να δώσω απαντήσεις με τη δική μου ατομική «απόχρωση».
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το υπόβαθρο της σημερινής κατάστασης είναι η σοβούσα δομική κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης σε στενά εθνικά ή ακόμα και «ευρω-ενωσιακά» πλαίσια θα έχει περιορισμένη εμβέλεια.
Για τη φύση και το χαρακτήρα του «Μνημονίου» εκτιμώ ότι η συζήτηση αυτή τη στιγμή είναι περιττή. Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη και όρος επιβίωσής μας ως λαού η έξοδος από το Μνημόνιο. Από την κάλπη στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαϊου πρέπει να βγεί αυτό το μήνυμα. Το αποτέλεσμα να είναι η δημιουργία μιας νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα μπορεί να δώσει με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς μία νέα κυβέρνηση που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από το Μνημόνιο και θα κυβερνήσει με βάση ένα εναλλακτικό πρόγραμμα με κύριους άξονες την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων. Τα μέτρα αυτά είναι:
Αύξηση μισθών και συντάξεων και του επιδόματος ανεργίας σε ύψος που να διασφαλίζει ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης.
Ανακούφιση των «υπερχρεωμένων» νοικοκυριών και των «υπερχρεωμένων» μικρομεσαίων επιχειρήσεων με γενναίο «κούρεμα» των χρεών. Αναδιανομή του πλούτου ώστε να αμβλυνθούν άμεσα οι κοινωνικές ανισότητες με κυριότερο εργαλείο το φορολογικό σύστημα.
Γι΄αυτό απαιτείται άμεσα επανασχεδιασμός του φορολογικού συστήματος έτσι ώστε να απαλλαγούν από τη φορολογία οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, να φορολογούνται λογικά και αναλογικά οι υπόλοιποι και να φορολογείται κανονικά το μεγάλο κεφάλαιο , αλλά και δραστηριότητες και τομείς που μέχρι σήμερα έμειναν στο «απυρόβλητο».
Και όλα αυτά σε μία προσπάθεια ριζικής στροφής της οικονομίας , αλλαγής του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης και μετάβασης από την οικονομία της χρηματιστηριακής «φούσκας» στην οικονομία της ικανοποίησης των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.
Αυτό θα φέρει μία άλλη, πραγματική ανάπτυξη. Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα ζητήματα είναι ανοιχτά.
Αλλά όσο ζούμε στον «αστερισμό» του Μνημονίου, ούτε και αυτά ως ελάχιστες προϋποθέσεις και όροι επιβίωσης του λαού μας δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
ΕΡ: Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;
ΑΠ: Η αποχαλίνωση των εργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου και η επιθετικότητά τους απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Όλες οι κυβερνήσεις σταδιακά υποχωρούσαν στις απαιτήσεις τους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας. Και «ανταγωνιστική» οικονομία όμως δεν αποκτήσαμε, και στο δημόσιο χρέος «βουλιάξαμε». Οι «μνημονιακές» δεσμεύσεις ολοκλήρωσαν αυτή τη διαδικασία.
Επαναλαμβάνω ότι άμεση λύση θα δοθεί μέσα από τις κάλπες με την ανάδειξη μίας νέας αντιμνημονιακής αντι-νεοφιλελεύθερης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Πρώτο καθήκον είναι η «σάρωση» όλων των αντεργατικών διατάξεων και ρυθμίσεων, η κατάργησή τους και η αντικατάσταση από ένα άλλο φιλεργατικό πλέγμα διατάξεων.
Δεύτερο , η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με την τόνωση της λειτουργίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ,την αναζωογόνηση της υπαιθρου, την ανόρθωση του πρωτογενή τομέα της οικονομίας, την ανάπτυξη νέων μορφών οικονομικής δράσης και σε σχέση με το περιβάλλον, τη δημιουργία οργανωμένων μορφών συνεταιριστικής δράσης και δομών αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας .
Και τρίτο να επανασχεδιαστεί σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση ο τομέας της εκπαίδευσης που μπορεί να γίνει αποφασιστικός μοχλός ανάπτυξης της χώρας στη βάση της υπεράσπισης του δωρεάν δημόσιου χαρακτήρα της.
Θα έλεγα χαρακτηριστικά ότι πρέπει να γίνει άμεσα «επανεκκίνηση» της οικονομίας και της κοινωνίας σε νέα αντι-μνημονιακή, αντι-νεοφιλελεύθερη βάση διαφορετικά και εμείς δεν θα έχουμε παρόν και η νέα γενιά δεν θα έχει μέλλον σ΄αυτόν τον τόπο.
ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου;
ΑΠ:Ο δημόσιος τομέας επιτέλους πρέπει να γίνει η «ατμομηχανή» της ανάπτυξης σ΄αυτή την χώρα. Αυτό σημαίνει προτεραιότητες στη διάθεση και σημαντική αύξησή των πόρων για την υγεία, την παιδεία , την κοινωνική ασφάλιση και τη δικαιοσύνη και δραστική μείωση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς . Ακόμα επιβάλλεται η επανεξέταση του κόστους λειτουργίας ορισμένων τομέων του κράτους ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για τους πιο πάνω τομείς.
Αν οι τομείς αυτοί ενισχυθούν αποφασιστικά , καθώς αφορούν σε βασικές πτυχές της καθημερινής ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών και συγκροτούν κατά ένα μέρος αυτό που λέμε «βιοτικό επίπεδο» , είναι βέβαιο η διάθεση αυξημένων πόρων σε υγεία, παιδεία, κοιν. ασφάλιση και δικαιοσύνη θα σημάνει και άνοδο του βιοτικού επιπέδου.
Επιτρέψτε μου να καταλήξω στο ότι προκειμένου να συμβεί αυτό που περιέγραψα ως «επανεκκίνηση» στην ελληνική κοινωνία και οικονομία προϋπόθεση είναι σε αυτές τις εκλογές να βγεί το ψηφοδέλτιο του «ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.-ΕΚΜ» ιδιαίτερα ενισχυμένο ώστε αφενός να καταστεί ο πυρήνας για τη δημιουργία μιας νέας αντι-μνημονιακής , αντι-νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πλειοψηφίας, αφετέρου να γίνει ο καταλύτης εξελίξεων και ανακατατάξεων στον χώρο της Αριστεράς.