Οι επικείμενες εκλογές θυμίζουν Μάιο του 2012. Δεν είναι μόνο ο μήνας. Είναι, κυρίως, το πλειοψηφικό βίωμα ότι η ζωή χειροτερεύει. Και είναι το πολιτικό αποτύπωμα του βιώματος αυτού: ένα μεγάλο κίνημα προεκλογικά (οι «πλατείες» ως το φθινόπωρο του 2011, τα Τέμπη φέτος), η απαξίωση των «συστημικών» κομμάτων και η εμφάνιση δεκάδων συνδυασμών στον Άρειο Πάγο (36 αιτήσεις το 2012, 50 φέτος), το πλήθος των αναποφάσιστων που δυσκολεύει τις δημοσκοπήσεις, η ενίσχυση της Ακροδεξιάς και η σύνθεση της Βουλής (εφτακομματική το 2012, τουλάχιστον εξακομματική, όπως προβλέπεται, φέτος).
Μετά και τη χτεσινή απόφαση του Άρειου Πάγου, ωστόσο, υπάρχει μια διαφορά. Το 2012, το χαστούκι του Ηλία Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη επισφράγιζε την είσοδο των νεοναζιστών εγκληματιών στη Βουλή. Το χαστούκι εκείνο άρεσε σε πολλούς της Δεξιάς, εξού και η «χιουμοριστική» εκπομπή του Μάνου Βουλαρίνου επιχείρησε λίγο αργότερα μια σαδιστική προσομοίωση, σε βάρος της βουλεύτριας του ΚΚΕ. Για τους δε φιλοναζιστές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ατάκα Κασιδιάρη –το «άντε βρε νούμερο»– έγινε το ισοδύναμο του «αυτοί είστε» του Κουτσούμπα: σήμα-κατατεθέν του «αντισυστημισμού» να χαστουκίζεις αριστερούς.
Παρά το χαστούκι εκείνο –παρά τα χαστούκια και τις σιδηρογροθιές, τα ρόπαλα, τα μαχαίρια και τα όπλα–, ο Κασιδιάρης και η συμμορία του κατέβηκαν στις εκλογές σαν «κανονικό κόμμα». Πήραν βουλευτική αποζημίωση, επιστημονικούς συνεργάτες, μετακλητούς υπαλλήλους και αστυνομικούς, αξιοποίησαν την κρατική επιχορήγηση για να ανοίξουν γραφεία, εξέδιδαν για καιρό δύο εφημερίδες και περιοδικό, ενίσχυσαν την παρουσία τους στο Διαδίκτυο. Κι ύστερα ήρθε ο φόνος του Λουκμάν, το μακελειό στο Πέραμα, το ξύλο στο Μελιγαλά, η δολοφονία Φύσσα.
Μετά, λοιπόν, και τη χτεσινή απόφαση του Άρειου Πάγου, το 2023 δεν θα είναι 2012. Όχι γιατί με μια απόφαση θα εξαφανίζονταν οι νεοναζιστές: όπως είδαμε στη Φλώρινα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ανασυντάσσονται. Ούτε γιατί ο ίδιος ο Κασιδιάρης δεν θα βρει τερτίπια για να παρεμβαίνει: αρθρογραφούσε και έδινε συνεντεύξεις κανονικά από τη φυλακή, βρήκε «λαγό» τον Κανελλόπουλο – σίγουρα λοιπόν, ενόψει Ιουλίου, αυτοδιοικητικών και ευρωεκλογών, τρόποι θα υπάρξουν. Όμως, η δικαστική απόφαση, σε συνέχεια της ιστορικής 7ης Οκτωβρίου του 2020, έβαλε φρένο στο αδιανόητο. Ήταν μήπως αυτονόητη; Ας θυμηθούμε ότι:
* Μέχρι και την πρώτη τροπολογία στο Προεδρικό Διάταγμα 26/2012, που ρύθμιζε την κατάρτιση ψηφοδελτίων (τροπολογία που ψηφίστηκε το 2021), η κυβέρνηση αγνοούσε τις παρεμβάσεις συνταγματολόγων από όλο το πολιτικό φάσμα, και έδινε στους καταδικασμένους ναζιστές τη δυνατότητα να πολιτευτούν κανονικά, αν απλά επέλεγαν μια εικονική ηγεσία
* Η δεύτερη τροπολογία απαγόρευε, στην αρχική εκδοχή της, τη συμμετοχή κομμάτων που, κατά την κρίση του Άρειου Πάγου, δεν προήγαν το δημοκρατικό πολίτευμα. Σε εκείνη την εκδοχή αντιμετωπιζόταν ως δευτερεύον το αν τα ιδρυτικά μέλη και η ηγεσία αυτών των κομμάτων είχαν καταδικαστεί για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Ευτυχώς, υπό την πίεση της αντιπολίτευσης, η καταδίκη για κακουργήματα του 187ΠΚ έγινε το μείζον κριτήριο, όχι για τη διάλυση (αυτό θα ήταν προβληματικό), αλλά για την παρεμπόδιση ενός κόμματος-μανδύα εγκληματικής οργάνωσης με ναζιστικό κίνητρο να καταρτίσει ψηφοδέλτιο.
* Όταν το κόμμα Κασιδιάρη διόρισε τον Κανελλόπουλο ως εικονικό ηγέτη, ο επικεφαλής του Α1 Τμήματος του Άρειου Πάγου Τζανερίκος παραιτήθηκε, καταγγέλλοντας κυβερνητικές παρεμβάσεις, ενώ σε εφημερίδες της Δεξιάς φιλοξενούνταν διαρροές που εμφάνιζαν τρεις δικαστικούς του τμήματος ως συνεργαζόμενες με την κυβέρνηση κατά του Κασιδιάρη.
* Λίγο πριν από την απόφαση του Άρειου Πάγου, το «κόψιμο» τριών ακροδεξιών σχηματισμών (Εμφιετζόγλου-Μπογδάνος, Λατινοπούλου, Νικολόπουλος), και η έναρξη ελέγχων για ξέπλυμα χρήματος από το κόμμα του Βελόπουλου, έκαιγαν τα χλωρά μαζί με τα ξερά, απαξιώνοντας πολιτικά εύλογες νομοθετικές πρωτοβουλίες κατά των εγκληματιών, στο φόντο τουλάχιστον ανεπαρκώς αιτιολογημένων αποκλεισμών, από τις εκλογές, συνδυασμών που θα κόνταιναν εκλογικά τη ΝΔ.
Στο κλίμα αυτό, φαινόταν να επιτυγχάνεται η απόλυτη αντιστροφή: ένας καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, που πριν από το 2013 έχαιρε πολυετούς ασυλίας, ο ίδιος που συνεργαζόταν με πρώην αντιεισαγγελέα του Άρειου Πάγου (και, αργότερα, με τον απόστρατο της Σχολής Ευελεπίδων Χατζηλιάδη), εμφανιζόταν ως «θύμα του συστήματος». Οι δε νομοθετικές πρωτοβουλίες μετά και την καταδικαστική απόφαση του 2020 απαξιώνονταν πολιτικά και οδηγούνταν σε βατερλό.
ΕΑΝ όπως ΛΑ.Ο.Σ, Κανελλόπουλος όπως Καρατζαφέρης;
Θα πει κανείς: «Και τι κερδίσαμε; Ο «μπροστινός» του Κασιδιάρη, ο πρώην αρεοπαγίτης Κανελλόπουλος, πήρε εισιτήριο για τις εκλογές του Μαΐου». Στα δεξιά της Δεξιάς βλέπουν από χτες τον Κανελλόπουλο ως νέο Καρατζαφέρη – ως σχήμα που, αξιοποιώντας τη δυναμική Κασιδιάρη, μπορεί, σε δεύτερο χρόνο, να αποτελέσει κυβερνητικό εταίρο της ΝΔ.
Ο Κανελλόπουλος πράγματι αξιοποιεί στελέχη του ΛΑΟΣ, όπως ο πρώην βουλευτής Αϊβαλιώτης. Ήδη δε από τον Απρίλιο, όταν διοριζόταν αρχηγός των «Ελλήνων», τα δημοσιεύματα που συνέδεαν Κανελλόπουλο-ΕΑΝ με το περιβάλλον Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, και τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη, εμφανίζονταν σε δηλώσεις αρχηγών της Ακροδεξιάς, σε πρωτοσέλιδα στον καθημερινό Τύπο, ρεπορτάζ και διαδικτυακές εκπομπές.
Όμως, ο ίδιος ο Κασιδιάρης (ως τώρα τουλάχιστον…) δεν δίνει «γραμμή» υπέρ Κανελλόπουλου. Έπειτα, οι μέχρι τώρα έρευνες (βλ. Pro Rata) δείχνουν ότι μόνος ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους του Κασιδιάρη σκέφτεται να στηρίξει τον πρώην αρεοπαγίτη. Επιπλέον, όσο (ακρο)δεξιά και να πάει η ΝΔ, με τον Μητσοτάκη ή άλλον αρχηγό, η κατακραυγή για μια σύμπραξη της παραδοσιακής Δεξιάς με τον εκτεθειμένο Κανελλόπουλο, δεν θα είναι απλό να παραγνωριστεί.
Το κυριότερο: στη χώρα που τίποτα δεν είναι αυτονόητο, από χτες υπάρχει έστω ένα: ότι καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης μόλις το 2020, δυόμισι χρόνια μετά δεν μπορεί να διεκδικεί ψήφο για να συνεχίσει τα ίδια. Απ’ αυτή τη σκοπιά, η εγρήγορση για ό,τι ακολουθεί (ο νεοναζισμός δεν τελειώνει στα δικαστήρια), δεν ακυρώνει ότι το νεοναζιστικό έγκλημα δέχτηκε χτες ένα ακόμα πλήγμα. Όποιος θυμάται το 2012, ξέρει ότι χρειάστηκε κόπος.
πηγή: rednblack.gr
