Ο Ηλίας Σμήλιος, υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α’ Θεσσαλονίκης.
ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;
ΑΠ: Αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός έχει μια θηλιά στο λαιμό του. Οι επιλογές του δεν μπορεί να είναι αν θα τη σφίξει κι άλλο ή αν θα τη χαλαρώσει λίγο. Σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύουμε ότι ο λαός πρέπει να τη βγάλει εντελώς τη θηλιά του χρέους, του ευρώ, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Με μονομερή, πλήρη διαγραφή του χρέους που οι εργαζόμενοι στην χώρα μας έχουν πληρώσει πολλαπλές φορές. Με έξοδο από το ευρώ και την Ε. Ε. όχι απλά για να αλλάξει το νόμισμα αλλά σαν αναγκαίο βήμα αντικαπιταλιστικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με κριτήριο το συμφέρον των λαών και όχι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Με εθνικοποίηση-κρατικοποίηση των τραπεζών καθώς και βασικών τομέων της παραγωγής. Με αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν την τελευταία 20ετια (ασφαλιστικοί, εργασιακοί κ.α.) ώστε να γίνει το πρώτο βήμα αναδιανομής του πλούτου και αντιστροφής της πορείας προς την κοινωνική βαρβαρότητα που βιώνουμε σήμερα.
ΕΡ: Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;
ΑΠ: Αυτή η κατάσταση δεν ξεκίνησε τα 2 τελευταία χρόνια. Ο εργασιακός μεσαίωνας σχεδιάστηκε στα διευθυντήρια της ΕΕ , ήταν αξίωση του ΣΕΒ εδώ και καιρό ακόμα και σε εποχές «ανάπτυξης» και τώρα με την έκρηξη της καπιταλιστικής κρίσης τον εφαρμόζουν στην πιο ακραία του μορφή. Σαν δάσκαλος συμμετέχω στο εκπαιδευτικό κίνημα εδώ και 2 δεκαετίες σχεδόν. Όταν π.χ. δώσαμε την μάχη του ΑΣΕΠ το 1998 ενάντια τότε στο νόμο Αρσένη γνωρίζαμε ότι δίναμε μάχη για το δικαίωμα στη σταθερή, αξιοπρεπή δουλειά. Στην μεγάλη απεργία του 2006 διεκδικήσαμε να ανατραπεί η πορεία προς την εξαθλίωση των εκπαιδευτικών. Οι μάχες αυτές δεν ήταν συντεχνιακές όπως παρουσίαζαν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, αφορούσαν συνολικά την εργατική τάξη, γι’ αυτό κι αγκαλιάστηκαν από το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν και οι σημερινοί εργατικοί αγώνες. Καμιά ανατροπή του μνημονίου, καμιά ουσιαστική αλλαγή προς το συμφέρον της εργαζόμενης πλειοψηφίας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα χωρίς την κρατικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία αλλά και χωρίς λογικές αποκλειστικής ιδιοκτησίας του κινήματος. Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την συγκρότηση ενός Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής δεν είναι προεκλογικό τρικ όπως διάφοροι καλοθελητές εμφάνισαν. Είναι μια πρόταση που φυσικά θα είναι ακόμα πιο αναγκαία και μετά τις 7 του Μάη για να δοθεί μια άμεση απάντηση στην κατάσταση που βιώνει ο λαός σήμερα.
ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου;
ΑΠ: Η παραφιλολογία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και το κόστος τους ως αίτιο του χρέους και των ελλειμμάτων ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται έντεχνα για να αποπροσανατολιστεί ο λαός. Δεν είναι όμως απλά οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων ο στόχος τους. Κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, καταρρέει η κοινωνική πρόνοια συνολικά. Επιπλέον μια χούφτα πολυεθνικών και ελλήνων κεφαλαιοκρατών ετοιμάζεται να υφαρπάξει τον δημόσιο πλούτο, να μετατρέψει κάθε κοινωνικό αγαθό σε πανάκριβο εμπόρευμα.
Έχουν δοθεί ήδη πολλές μάχες για να ανατραπεί αυτή η πορεία. Το φοιτητικό κίνημα με αλλεπάλληλους αγώνες έχει βάλει φραγμούς στην εμπορευματοποιήση της εκπαίδευσης. Τα κινήματα «δεν πληρώνω» για τα διόδια, τα χαράτσια κ.α. έχουν μέχρι ενός σημείου εμποδίσει την ασυδοσία των φορομπηχτικών μηχανισμών. Ο ηρωικός αγώνας της Κερατέας είναι ένα παράδειγμα πως ακόμα και στην εποχή του μνημονίου ο λαός μπορεί να πετυχαίνει νίκες.
Σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίξαμε και συμμετείχαμε σε αυτούς τους αγώνες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Είναι αδιαπραγμάτευτη θέση μας η ελεύθερη πρόσβαση του λαού σε δημόσιες και υψηλού επιπέδου παροχές υγείας, παιδείας, ενέργειας, μεταφορών, πρόνοιας και αναψυχής.