Μια κοινωνία που δεν αντέχει την αθωότητα. Μια εποχή που επιβιώνουν μόνον οι τοξικοί, λιθοβολώντας τους Ζακ που «οπλοφορούν» με σφεντόνες στην κωλότσεπη.
Γράφει ο Τέλλος Φίλης
Μια ταινία για ένα και μοναδικό δάκρυ, πριν τους τίτλους του τέλους κι ανάμεσα όλο το ευρωπαϊκό κινηματογραφικό αφήγημα, σαν ρέκβιεμ μιας Ευρώπης που ήθελε να γίνει άλλη αλλά δεν έγινε…
Ο «Ευτυχισμένος Λάζαρος» της Alice Rohrwache, είναι το αποτύπωμα σε 16mm μιας εποχής. Της δικής μας. Και τα μάτια του Adriano Tardiolo, είναι τα μάτια που θα θέλαμε να είχαμε, αλλά τα χάσαμε οριστικά και κανένας δεν μας ειδοποίησε γι’ αυτό. Μια ακραία πολιτική υπενθύμιση της ανθρωπιάς που χάσαμε. Άμαθοι στις απώλειες, άμαθοι στη διαχείριση κρίσεων, άμαθοι, ανίκανοι αλαζονικοί και μόνοι. Χωρίς ίχνος χώρου για κανέναν πια…
*Η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά στο Ολύμπιον 17:00 – 19:30 – 22:00