Μερικές σκέψεις με αφορμή τον ΟΑΣΘ
Με το 4ο μνημόνιο πέρασαν από το «κακό» ΤΑΙΠΕΔ στο λεγόμενο Υπερταμείο «καλό», δύο σημαντικά κοινά αγαθά, το νερό (ΕΥΑΘ – ΕΥΔΑΠ) και οι αστικές συγκοινωνίες (ΟΑΣΑ – Αττικό Μετρό). Οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές ισχυρίζονται ότι η μεταφορά τους, από το ΤΑΙΠΕΔ στο Υπερταμείο, αποτελεί θετική εξέλιξη, γιατί έτσι «δεν θα πουληθούν υποχρεωτικά».
Μάλιστα, κατά τον κ. Φάμελλο, αυτό αν γίνει, θα γίνει σε βάθος χρόνου 99 ετών, οπότε… «μην ανησυχείτε». Το διαπιστώνω και το διατυπώνω, για να επιβεβαιωθεί το «περίτεχνο και αναιδές ψεύδος», κοινώς «δούλεμα», που είναι βασικό στοιχείο χειρισμού όσων ακόμα έχουν αυταπάτες ή βολεύονται στο συριζικό παραμύθι.
Ως γνωστόν, οι προαναφερόμενες δημόσιες επιχειρήσεις Α.Ε. – πρώην υπηρεσίες κοινής ωφέλειας – τελούσαν υπό δημόσιο έλεγχο. Η εισαγωγή τους στο Υπερταμείο ουσιαστικά καταργεί κάθε έννοια δημοσίου ελέγχου. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία τερατογέννεση του νέο-αποικιακού μνημονιακού καθεστώτος όπου τα κοινά αγαθά γίνονται εμπορεύματα και ο δημόσιος έλεγχος εκχωρείται στον «αυτοέλεγχο» του επενδυτή και τον ρυθμιστικό έλεγχο των υποτιθέμενων ανεξάρτητων αρχών.
Η αφαίρεση από το κράτος της δυνατότητας να ασκεί δημόσιο έλεγχο αποτελεί νέας ποιότητας κατάλυση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Πρόκειται για ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθεστώτος που έχει εγκατασταθεί στη χώρα.
Πριν από λίγες εβδομάδες, με «τσαμπουκά» πολλών μεγατόνων, ο υπουργός επί των Μεταφορών κ. Σπίρτζης, ανήγγειλε την ίδρυση ενός νέου ΟΑΣΘ υπό δημόσιο έλεγχο!
Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ένα πολυτελές έγχρωμο δισέλιδο για να προπαγανδίσει τη μεγάλη εξαγγελία και τη δικαίωση των αγώνων για δημόσια αστική συγκοινωνία. Δισέλιδο που το διακινεί μέχρι στιγμής μόνο διαδικτυακά, γιατί προφανώς θα έχει δυσκολίες στην απευθείας (χέρι με χέρι) επαφή με τους πολίτες.
Υπενθυμίζω ότι από τον Μάιο του 2015 η κυβέρνηση έχει στα χέρια της όλο τον φάκελο του ΟΑΣΘ, προϊόν συλλογικής εργασίας χρόνων, και δεν έπραξε ουδέν! Γιατί;
Γνωρίζουν, αλλά μας δουλεύουν, ότι ο νέος δημόσιος ΟΑΣΘ θα περιέλθει στο Υπερταμείο και συνεπώς, μέσω διεθνούς δημόσιου διαγωνισμού – όπως προβλέπουν τα μνημόνια – θα γίνει ιδιωτικός. Το μετρό της Θεσσαλονίκης, μέσω της Αττικό Μετρό στην οποία υπάγεται, έχει ήδη περάσει στο Υπερταμείο. Επικαλούνται βεβαίως το γνωστό «ό,τι είναι στο Υπερταμείο δεν πωλείται υποχρεωτικά». Καλά!
Υπάρχει λύση;
Αν πραγματικά η κυβέρνηση θέλει ΟΑΣΘ υπό τον ευρύτερο δημόσιο έλεγχο, έχει ακόμα τα εργαλεία να τον θεσμοθετήσει και να τον νομοθετήσει.
Η καθυστέρηση όμως των δύο χρόνων και η προχειρότητα της εξαγγελίας για νέο ΟΑΣΘ υπό δημόσιο έλεγχο που οδηγεί κατευθείαν στο Υπερταμείο, δείχνουν ότι οι σχεδιασμοί είναι προς άλλη κατεύθυνση.
Η τοπική αυτοδιοίκηση (Περιφέρεια και ΠΕΔ) διαφωνούν με το προτεινόμενο νομοσχέδιο και προτείνουν ιδιωτικές συγκοινωνίες μέσω διεθνούς δημόσιου διαγωνισμού, όπως προβλέπει η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία υποχρεωτικά για μετά το 2019.
Σε κάθε περίπτωση και οι δύο, φαινομενικά εξ αρχής αντιτιθέμενες προτάσεις, οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση. Η μνημονιακή κυβέρνηση δεν έχει κανένα εργαλείο επιβολής και αποτροπής σχεδίων αξιοποίησης που εκπονεί και υλοποιεί το Υπερταμείο. Οι ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ιστορικές για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών.
Οι ενεργοί πολίτες υπερασπίστηκαν και θα υπερασπιστούν τον δημόσιο χαρακτήρα και τον κοινωνικό έλεγχο των κοινών αγαθών. Πρέπει όμως να εφευρεθούν νέα εργαλεία, να επανανοηματοδοτηθούν έννοιες, γιατί η λαϊκή κυριαρχία έχει αναιρεθεί!
Στη μνημονιακή και μεταμνημονιακή εποχή θα γεννηθούν πολλά τέρατα. Ο αγώνας για να ξανακερδίσουμε την πόλη μας, τον τόπο μας, την χώρα μας θα είναι δύσκολος και ελπιδοφόρος. Η αναγνώριση των δυσκολιών είναι όπλο για δύναμη, πείσμα, υπομονή και αυτοπεποίθηση!
*Ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος είναι περιφερειακός σύμβουλος Κεντρική Μακεδονίας
Πηγή: Εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς