Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ (Mega-ΔΟΛ, Πρώτο Θέμα, Συγκρότημα Αλαφούζου, Ελεύθερος Τύπος κ.ά) επιχειρούν να αποδομήσουν το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις φυλακές ως “νομοσχέδιο για τον Σάββα Ξηρό”. Βεβαίως, 14 από τους 16 φορείς που βρέθηκαν στη Βουλή στις 8 Απριλίου για να μιλήσουν γι’αυτό (Ενώσεις Δικαστικών, Ομοσπονδία Σωφρονιστικών, Συνήγορος του Πολίτη, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, 18ΑΝΩ, ΕΠΑΝΟΔΟΣ κ.ά), ακύρωσαν με τις τοποθετήσεις τους την τρομολαγνική προπαγάνδα. Όμως, οι τοποθετήσεις αυτές λογοκρίθηκαν από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Αντί γι’ αυτές, προβλήθηκε σχεδόν αποκλειστικά η τοποθέτηση του εκπροσώπου των συγγενών των θυμάτων της τρομοκρατίας, που ανθρώπινα δήλωσε στη Βουλή: “δεν διεκδικήσαμε ποτέ τίποτα άλλο παρά τη δικαίωση των νεκρών”.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;
1. Μεταξύ πολλών άλλων ρυθμίσεων στα 10 συνολικά άρθρα του, το νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης ρυθμίζει με γενικό τρόπο (δηλαδή για όλους) την απόλυση υπό όρο –όχι δηλαδή την απελευθέρωση–, κρατουμένων με ποσοστά αναπηρίας 50% (όταν δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν) και 67%. Ρυθμίζει επίσης την απόλυση ισοβιτών κρατουμένων αναπήρων κατά 80%, α) όταν έχουν εκτίσει 10 χρόνια ποινής, και β) με όρο τον περιορισμό τους κατ’ οίκον. Η αποφυλάκιση, δηλαδή, βαριά ανάπηρων ισοβιτών κρατουμένων που έχουν εκτίσει 10 χρόνια ποινής, σημαίνει έκτιση της υπόλοιπης ποινής τους στο σπίτι.
2. Οι ισοβίτες που εμπίπτουν σήμερα στην ευνοϊκή αυτή ρύθμιση αυτή είναι τρεις. Οι δύο είναι καρκινοπαθείς σε προχωρημένο στάδιο (ο ένας πέθανε ενώ προετοιμαζόταν το νομοσχέδιο). Ο τρίτος είναι ο Σάββας Ξηρός, που κρατείται από το 2002, και σήμερα είναι σχεδόν ολικά τυφλός, ενώ πάσχει επίσης από σκλήρυνση κατά πλάκας. Μετά τον αυτοτραυματισμό του, ο Ξηρός είχε διαγνωστεί με αναπηρία 68%. Εξαιτίας των άθλιων συνθηκών κράτησής του, σήμερα είναι ανάπηρος κατά 98%, με γνωμάτευση του ΙΚΑ. Αν ο ίδιος εξακολουθήσει να κρατείται υπό αυτές τις συνθήκες, είναι προφανές ότι η υγεία του θα επιδεινωθεί, με κίνδυνο πλέον και για τη ζωή του.
3. Για το ενδεχόμενο της απόλυσης υπό όρο του Σάββα Ξηρού, η Βασιλική Θάνου, πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, είπε στην ακρόαση φορέων στη Βουλή (8.4.2015): “Όταν ένας έγκλειστος στις φυλακές διαπιστωμένα έχει αναπηρία 80% και έχει εκτίσει και ένα μεγάλο μέρος της ποινής του, και αφού οι φυλακές δεν μπορούν να του παράσχουν την δυνατότητα να αντιμετωπιστεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα αναπηρίας, γιατί να έχει αντίρρηση η Ένωση Δικαστών να εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του σε κατ’ οίκον περιορισμό;”.
4. Όσοι μιλούν για φωτογραφική ρύθμιση του υπουργείου Δικαιοσύνης υπέρ Ξηρού, αφενός ψεύδονται (βλ. σημείο 2), αφετέρου αποκρύπτουν ότι μέχρι σήμερα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: ο Ξηρός αποκλειόταν από τις ευεργετικές ρυθμίσεις του άρ. 110 Α του Ποινικού Κώδικα με φωτογραφική εξαίρεση.
5. Στον αντίλογο, ότι το έγκλημα για το οποίο έχει καταδικαστεί ο Ξηρός σε 5 φορές ισόβια έχει υψηλή ηθική απαξία, η απάντηση είναι προφανής: ούτε η δημοκρατία, ούτε οι συγγενείς των θυμάτων έχουν να κερδίσουν τίποτα από την παράταση της κράτησης ενός ανθρώπου σχεδόν ετοιμοθάνατου. Κι ενώ αυτό που θα χρειαζόταν είναι η μεταφορά του Ξηρού σε νοσοκομείο, υπό τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν σε φυλακές και νοσοκομεία των φυλακών, παράταση της κράτησής του δεν θα σήμαινε παρά εκδίκηση.
6. Για τις επανειλημμένες αιτήσεις προσωρινής διακοπής της ποινής του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να του παρασχεθεί απαραίτητη νοσηλεία σε νοσοκομείο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε δύο φορές την Ελλάδα, αρχικά τον Σεπτέμβριο του 2010 και ξανά το Μάρτιο του 2011. Στον αντίποδα, τον Νοέμβριο του 2012, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξασφάλισε σε κρατούμενο καρκινοπαθή στο τελικό στάδιο το δικαίωμα να πεθάνει ελεύθερος, κάνοντας δεκτό το κατεπείγον αίτημά του να αρθεί η κράτησή του. Ο κρατούμενος είχε μπει στη φυλακή υγιής το 2008. Τρία χρόνια μετά διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο, σε στάδιο που η ασθένειά του θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί με απλή επέμβαση λέιζερ. Ο ασθενής όμως αφέθηκε χωρίς οποιαδήποτε θεραπευτική παρέμβαση για περισσότερους από 14 μήνες, με αποτέλεσμα η νόσος να έχει προχωρήσει με μεταστάσεις σε στάδιο χωρίς επιστροφή (Καθημερινή, 9.11.2012).
7. Η θέση ότι ένας ανάπηρος βαρυποινίτης δεν μπορεί να κρατείται, δεν έχει εξαιρέσεις. Ήταν αριστερές και αριστεροί αυτοί που ζητούσαν την αποφυλάκιση των απριλιανών, με το σκεπτικό ότι, όσο ειδεχθή κι αν ήταν τα εγκλήματά τους κατά της δημοκρατίας, η παράταση της κράτησής τους δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα – και δεν θα σήμαινε τίποτε περισσότερο από εκδίκηση. Η εκδίκηση είναι ίδιον ολοκληρωτικών καθεστώτων, όχι της δημοκρατίας. Αντίστοιχα, όσο απεχθής κι αν είναι η δράση της Χρυσής Αυγής, κανείς στην Αριστερά δεν διαμαρτυρήθηκε για την αποφυλάκιση της ηγεσίας της εγκληματικής οργάνωσης μετά τη λήξη του 18μηνου της προφυλάκισής τους που προβλέπει ο νόμος. Στις δημοκρατίες, οι διατάξεις ενός νόμου που προστατεύουν υπόδικους ή καταδικασθέντες από κρατικές αυθαιρεσίες δεν γίνεται να ισχύουν κατά περίπτωση.
Πηγή: rednotebook.gr