Αν υπάρχει κάποιος που δεν πιστεύει στην υπόθεση της οδικής ασφάλειας σ’ αυτή τη χώρα, φαίνεται να είναι το ίδιο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και οι Διευθύνσεις Τροχαίας. Αποφεύγοντας συστηματικά να αντιμετωπίσουν βασικά θέματα της κυκλοφορίας, όπως φροντίδα για πιο καθαρό κυκλοφοριακό τοπίο, επιτήρηση υπέρβασης ορίων ταχύτητας, αυστηροποίηση της νομοθεσίας για εγκατάλειψη θυμάτων τροχαίων συγκρούσεων, τα διαιωνίζουν σαν προβλήματα.
Η καταπολέμηση της τροχαίας εγκληματικότητας δεν είναι προτεραιότητά τους. Αναλώνονται σε γραφειοκρατική διαχείριση των συγκρούσεων καταγράφοντάς τες σαν “ατυχήματα”.
Η αδιαφορία την οποία επέδειξαν σε πάμπολλες περιπτώσεις που είδαν και το φως της δημοσιότητας, από την σκηνοθεσία του “τροχαίου ατυχήματος” του ολυμπιονίκη το 2004 μέχρι τις εξορμήσεις για μοτοκρός της Γκραμπόφσκι σε εθνικούς δρυμούς, συνέβαλε στην περαιτέρω απαξίωση νόμων και διαδικασιών.
Το πόσοι πολλοί εξαπατήθηκαν τα τελευταία χρόνια και πίστεψαν ότι με χρηματισμό θα απαλλασσόταν συγγενής τους από δήθεν εμπλοκή σε θανατηφόρο τροχαίο δείχνει και το πόσο εδραιωμένη είναι στην ελληνική κοινωνία η πεποίθηση της διαφθοράς των συγκεκριμένων σωμάτων ασφαλείας. Τους πρόσφατους δώδεκα μήνες σε συνθήκες περιορισμού κυκλοφορίας και αυξημένης αστυνομικής παρουσίας στους δρόμους, ήταν εντυπωσιακή η ανοχή της αστυνομίας σε πολυπαραβατικές οδηγικές συμπεριφορές.
Μας έχουν συνηθίσει τα οχήματα άμεσης δράσης να κυκλοφορούν κυριαρχικά, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την ασφάλεια της κυκλοφορίας. Χρησιμοποιώντας σαδιστικά τη δύναμη των οχημάτων τους σαν πολεμικές μηχανές, τους βλέπουμε όλο και πιο συχνά να εμβολίζουν και να εισβάλλουν στο σώμα διαδηλώσεων με φανερή πρόθεση την πρόκληση τρόμου και τον τραυματισμό ανθρώπων. Κατά τις μετακινήσεις επίσημων προσώπων η πόλη διατάσσεται να παραμείνει ακίνητη.
Επιχειρήσεις καταδίωξης οχημάτων που μετέφεραν μετανάστ(ρι)ες κατέληξαν σε πολύνεκρες συγκρούσεις και υποβιβάστηκαν σαν παράπλευρες απώλειες της “καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης”.
Πρόσφατες ακροδεξιές και τζιχαντικές ενέργειες εναντίον πλήθους σε ΗΠΑ και Ευρώπη χρησιμοποίησαν αυτοκίνητα οχήματα σαν όπλα. Η ευνοϊκή νομική μεταχείριση των τροχαίων συγκρούσεων είναι κάτι που αξιοποιείται από τους δράστες τους. Η περσινή δολοφονία του Βούλγαρου οπαδού στην Θεσσαλονίκη σκηνοθετήθηκε σαν “τροχαίο ατύχημα” αποβλέποντας στην ανοχή της νομοθεσίας.
Όσο δύσκολο αποδείχτηκε για τις δυνάμεις του νόμου και της τάξης να ενστερνιστούν την αγωνία της ασφαλούς κυκλοφορίας, τόσο εύκολα αφομοίωσαν την πολεμική χρήση των οχημάτων και γοητεύτηκαν από την ατιμωρησία που συνοδεύει αυτή τους την χρήση. Όχι μόνο δεν κρύβουν την έλξη που τους ασκεί η αυτοκινητική βιαιότητα αλλά δεν άργησαν να την υιοθετήσουν σαν μια νέα δυνατότητα οπλοχρησίας, με νομιμοποιητικό μανδύα της την κυκλοφορία τροχοφόρου.
Η είδηση της προχθεσινής θανατηφόρας τροχαίας σύγκρουσης δίπλα στη Βουλή ακούστηκε σαν εκπυρσοκρότηση αυτού του νέου οπλικού συστήματος. Η μανιακή οδήγηση, η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, ο κυνισμός της ατιμωρησίας αναδύονται σαν προϋποθέσεις της. Η διαχείριση του συμβάντος δημιουργεί ένα ζοφερό προηγούμενο: τροχονόμος επισημοποιεί την εγκατάλειψη, φυγαδεύτηκε στο κτίριο της Βουλής ο ανθρωποκτόνος αστυνομικός, αποπειράθηκαν συγκάλυψη του συμβάντος αποφεύγοντας τη διερεύνησή του και απειλώντας και απομακρύνοντας μάρτυρες, οι επιβαίνοντες στο όχημα κρύφτηκαν και δεν αναζητούνται παρόλο που και αυτοί είναι αυτόπτες, εμφανίζονται σταθερά απρόθυμοι να διερευνήσουν την ταχύτητα του αστυνομικού οχήματος και να δώσουν το υλικό από τις κάμερες κυκλοφορίας.
Η Μπακογιάννη με χρονοκαθυστέρηση 48 ωρών θα νιώσει “βαθύτατα συντετριμμένη” για τον “άτυχο οδηγό”.
Ο Χρυσοχοΐδης ως προϊστάμενος του θύτη και αρμόδιος για τη διερεύνηση του συμβάντος υπουργός είναι και πάλι υπόλογος…
cava τιπότων
