Η Ελλάδα πριν από μία δεκαετία ήταν, σύμφωνα με τις μελέτες του ΟΗΕ, μία χώρα με ευνοϊκές συνθήκες για να μεγαλώσει ένα παιδί. Τα στοιχεία αυτών των μελετών έδειχναν ότι τα παιδιά, στην Ελλάδα, μεγάλωναν σε σπίτια που είχαν θέρμανση και, τουλάχιστον, δύο γεύματα τη μέρα, ότι το καλοκαίρι πήγαιναν, τουλάχιστον, ένα δεκαήμερο διακοπές, ότι κάθε χρόνο έπαιρναν, τουλάχιστον, ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια, ότι μπορούσαν να επισκεφτούν τον οδοντίατρο όποτε το είχαν ανάγκη. Απλά πράγματα έτσι, όχι τίποτα σπουδαίο… απλά πράγματα που όμως δεν ήταν αυτονόητα σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, προφανώς όχι σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Ελλάδα είναι σήμερα αυτό που είναι, σε ένα ανάμεσα, μεταξύ δύο προοπτικών: Να γίνει μία Ειδική Οικονομική Ζώνη, με πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως στην Τουρκία, με «αναπτυξιακούς» περιβαλλοντοκτόνους νόμους όπως στη Ρουμανία, με μισθούς και συντάξεις όπως στη Βουλγαρία, όπως προβλέπει η συμφωνία των προηγούμενων κακών κυβερνήσεων με τους… εταίρους, ή να μην τηρήσει αυτή τη συμφωνία, όπως έχει δεσμευτεί ότι θα κάνει η νέα κυβέρνηση, και να γίνει ξανά μία χώρα με ευνοϊκές συνθήκες για να μεγαλώσει ένα παιδί. Μέση λύση δεν υπάρχει, ούτε για την Ελλάδα ούτε για καμία άλλη χώρα, ούτε θα βγει τίποτα με επιχειρήσεις γοητείας και λογικές nice guy.
Η επιμονή των… εταίρων στην τήρηση των συμφωνηθέντων, δηλαδή στο να γίνει η Ελλάδα ΕΟΖ, και η απόρριψη της εναλλακτικής πρότασης της νέας κυβέρνησης για μία «συμφωνία γέφυρα» ώστε οι διαπραγματεύσεις να συνεχιστούν μέχρι τον Ιούνιο, ήταν κάτι το αναμενόμενο. Η πραγματική είδηση, αυτή που προσπαθούν να κρύψουν τα καθίκια στα ΜΜΕ, είναι η αποφασιστικότητα των πολλών καλών ανθρώπων να απορρίψουν το σχέδιο της μετατροπής της χώρας σε ΕΟΖ. Αυτή η αποφασιστικότητα είναι το βασικό όπλο της νέας κυβέρνησης σε ότι είναι να γίνει από εδώ και πέρα. Μέρες παράξενες, όμορφες μέρες, μπροστά μας.
O alterthess ιανός