Γράφουν η Σταυρούλα Πουλημένη και ο Ιάσων Μπάντιος
Καθ’ όλη τη διάρκεια του «No Border Camp 2016» η Θεσσαλονίκη αλλά και ολόκληρη η επικράτεια, μέσω των τηλεοράσεων, παρακολούθησαν και βίωσαν έναν άνευ προηγουμένου επικοινωνιακό πόλεμο ενάντια στη διοργάνωση , με όπλο την τρομοκράτηση των πολιτών.
Την «μάχη» των φαντασμάτων ξεκίνησε ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Περικλής Μήτκας, ο οποίος δύο μέρες πριν την έναρξη του προγράμματος παραχώρησε συνέντευξη τύπου, δηλώνοντας έκπληκτος για την διοργάνωση, ενώ προανήγγειλε με σιγουριά την τέλεση σοβαρών αξιόποινων πράξεων εντός της πανεπιστημιούπολης.
Είχε ήδη στείλει επιστολές στα αρμόδια υπουργεία, τις τοπικές αρχές, καθώς και στην Ελληνική Αστυνομία και την Εισαγγελία Θεσσαλονίκης. Και κάπως έτσι συνέβη κάτι πρωτοφανές στα χρονικά. Με μεγάλη ευκολία, και χωρίς δεύτερη σκέψη, ο πρύτανης του μεγαλύτερου δημόσιου πανεπιστημίου της χώρας παραδίδει τον έλεγχο και την διοίκηση του ιδρύματος που «διοικεί» στην αστυνομία και τον εισαγγελέα, με μόνη αφορμή την προαναγγελία του «No Border Camp 2016». Χωρίς να επιχειρηθεί η οποιαδήποτε επίλυση της όποιας εμπλοκής μέσω του διαλόγου, μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες, ο κ. Μήτκας έπιασε «στασίδι» στα κανάλια.
Από δίπλα του και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος στη συνέντευξη τύπου, από όπου ξεκίνησαν όλα, έκανε λόγο για «ανομία» και «μηδενική ανοχή». Δύο 24ωρα αργότερα σε ανακοίνωση της η διοίκηση του Δήμου καλεί σε συναίνεση και συνεννόηση, ανάμεσα στην πρυτανεία και τους διοργανωτές του «No Border Camp 2016», σα να μην αντιλαμβάνεται την ευθύνη και τη «βοήθεια» που έδωσε για να δημιουργηθεί η όλη κατάσταση και ατμόσφαιρα. Για ακόμη μια φορά η διοίκηση Μπουτάρη αλλάζει τις απόψεις της σαν… τα πουκάμισα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη «σέρνουν τον χορό» με ρεπορτάζ φόβου, τρόμου και πανικού. Η «Καθημερινή» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τίτλο «Το ΑΠΘ εκπέμπει SOS» ενώ τα τοπικά ενημερωτικά site συγχέουν τη σύλληψη ενός 29χρονου βρετανικής υπηκοότητας με την διοργάνωση, χωρίς να υπάρχει κάποιο σχετικό στοιχείο από την αστυνομία. Ακολούθησαν τερατώδεις τίτλοι στην ειδησεογραφία όπως «ανομία στην πόλη», «σε παράλυση η Θεσσαλονίκη», «σε Ειδομένη μετατρέπουν το ΑΠΘ».
Το «κερασάκι» στην τούρτα της όλης υπόθεσης είναι η ανάδειξη του όλου ζητήματος από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με κορυφαία στιγμή την κατάθεση ερώτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή για το θέμα. Στελέχη της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη «ξεσηκώνουν τον τόπο» με τρόπο κα ένταση που δεν το έχουν κάνει ποτέ ξανά, για κανένα πρόβλημα και ζήτημα που αφορά τους κατοίκους της πόλης, πχ. την ανεργία, τον δημόσιο χώρο, τον ΟΑΣΘ κ.α. Δεν χρειάζεται φυσικά να υπενθυμίσουμε για την αισθητική που επέβαλαν οι «στρατοί» της ΟΝΝΕΔ στο πανεπιστήμιο με στόχο της αύξηση της εκλογικής τους πελατείας μέσω αφισών που διαφήμιζαν πάρτυ, και συνεπώς για το πως αντιλαμβάνεται η ΝΔ το πανεπιστήμιο. Παρακολουθήσαμε, έτσι, ένα μικροπολιτικό παιχνίδι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θύμιζε προεκλογική περίοδο σε Δήμο της επαρχίας.
Ευθύνες προφανώς για τον επικοινωνιακό ορυμαγδό όμως έχει και η κυβερνητική πλευρά, καθώς τα πρώτα, κρίσιμα σε επικοινωνιακό επίπεδο, 24ωρα κανένα στέλεχος της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε δημόσια παρέμβαση για το ζήτημα. Ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης μέχρι και σήμερα δεν έχει κάνει κάποια δήλωση για το πανεπιστημιακό άσυλο, την ανάγκη προστασίας της πολιτικής έκφρασης και δράσης εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ή κάτι σχετικό. Μόνο ο Υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής και Υπουργός Προστασίας του Πολίτη πήραν τις επόμενες μέρες θέση για το ζήτημα. Αποδέχθηκε δηλαδή η κυβέρνηση τους ισχυρισμούς του κ. Μήτκα, πως πρόκειται για ζήτημα δημόσιας ασφάλειας και τάξης.
Το «No Border Camp 2016», σε αντίθεση με τις τρομολαγνικές ανακοινώσεις, σήμανε έστω και για λίγες ημέρες την επιστροφή της πολιτικής στο χώρο που δικαιωματικά ανήκει, το πανεπιστήμιο. Άνθρωποι από την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία, πολλοί από τους οποίους βρέθηκαν τους προηγούμενους μήνες στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης στην Ειδομένη, δημιούργησαν ένα εργαστήρι συντονισμού των αντιστάσεων στην πολιτική των κλειστών συνόρων και των υποπροϊόντων της συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε και Τουρκίας. Υπενθύμισαν ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι κάτι που έρχεται και φεύγει από την επικαιρότητα επειδή το επιλέγουν τα τηλεοπτικά κανάλια και πως δεν χρειάζονται μόνο φαγητό και νερό για να ζήσουν αλλά έχουν δικαιώματα και διεκδικήσεις.
Η διοργάνωση επανέφερε το θέμα των άθλιων συνθηκών διαμονής στα camps, την ανάγκη ένταξης των προσφύγων και των μεταναστών στον κοινωνικό ιστό ενώ παράλληλα αποτέλεσε και μέσω των κινητοποιήσεων στα camps, στα κέντρα κράτησης σε Δράμα, Ξάνθη μια διαμαρτυρία για την αντιμεναστευτική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ευρώπη και την Ελλάδα, μια διαμαρτυρία για τις απελάσεις και τους κάθε λογής φράχτες στα δικαιώματα τους.
Να θυμίσουμε ότι στο πλαίσιο του «No Border Camp 2016» πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες με την συμμετοχή εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών και αλληλέγγυων απ’ όλη την Ευρώπη. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η διοργάνωση προσπάθησε να συνδεθεί με τους ίδιους τους πρόσφυγες βοηθώντας στην έκφραση των αιτημάτων και αναγκών τους, διαδικασία ιδιαίτερα δύσκολη δεδομένου του εκτοπισμού τους σε δομές απομονωμένες από την πόλη.
Το «No Border Camp 2016» ολοκληρώθηκε την Κυριακή και άφησε τον χώρο, όπως τον βρήκε, με ίσως λίγα περισσότερα graffiti, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ακόμη πιο καθαρό. Το τελευταίο είναι κάτι που παραδέχεται και η ανακοίνωση της Νομικής Σχολής και της Σχολής Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών με τον δικό της «ιδιαίτερο τρόπο». «Κατά την αποχώρησή τους οι καταληψίες αποδύθηκαν σε προσπάθεια «εξωραϊσμού» των ενεργειών τους, με σφουγγάρισμα και επιχείρηση απομάκρυνσης των σκουπιδιών» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση των αρχών του πανεπιστημίου που θα μπορούσαν να μην δείξουν τόσο τρομαγμένοι… από τα μαγειρεία και τις τουαλέτες που εγκατέστησαν οι συμμετέχοντες στο camp. Κατά το παρελθόν δεκάδες είναι οι περιπτώσεις που το πανεπιστήμιο φιλοξένησε τέτοιου είδους διοργανώσεις χωρίς η πόλη να πάθει τίποτα κακό.
Στο κάτω κάτω της γραφής και οι πιο διστακτικοί θα μπορούσαν να παραδεχθούν ότι είναι πολύ καλύτερη η χρήση του πανεπιστημιακού χώρου από «καταληψίες» που ενδιαφέρονται να συζητήσουν για τους κοινούς αγώνες υπεράσπισης των δικαιωμάτων ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών, παρά η κατάληψη των χώρων του από μόνιμα πλέον εγκατεστημένα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών. Ή όχι;