Δεν προλαβαίνουν τα διάφορα Ινστιτούτα και οι φορείς να βραβεύουν την Ελληνικός Χρυσός για την δραστηριότητά της στις Σκουριές και την εταιρική κοινωνική ευθύνη που επιδεικνύει όσον αφορά την περιβαλλοντική διαχείριση και τις συνθήκες εργασίας.
Μετά τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος που απέδωσε έπαινο τον Νοέμβριο του 2014 στην εταιρεία για την τήρηση των βασικών αρχών και την στρατηγική εταιρικής κοινωνικής ευθύνης τώρα και το ομώνυμο «Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» το οποίο, κατά δήλωση της Ελληνικός Χρυσός, την βράβευσε τονίζοντας πως «η εταιρία προωθεί όλο και πιο δυναμικά δράσεις κοινωνικής συνεισφοράς και ευθύνης, στο πλαίσιο της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής όπου δραστηριοποιείται. Δείγμα γραφής της πολιτικής που καθορίζει το έργο της εταιρίας, είναι η ενίσχυση της απασχόλησης, οι συνθήκες εργασίας στα Μεταλλεία Κασσάνδρας καθώς και οι επιλογές της για την περιβαλλοντική διαχείριση που επισφραγίστηκαν πρόσφατα με το ISO 14001».
Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να πει ότι τα βραβεία αυτά είναι λίγα μπροστά στο κοινωνικό έργο που προσφέρει η εταιρεία αξιοποιώντας ένα αρχέγονο δάσος που παλαιότερα τεμπέλιαζαν χωρίς κανένα παραγωγικό όφελος δένδρα, πουλιά και ζώα ενώ σε λίγο καιρό, αν οι σοβιετόφιλοι σταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν την σταματήσουν, θα έχει μετατραπεί, μάλλον ήδη έχει, σε ένα υπερσύγχρονο Eldorado, σε μια αξιοζήλευτη για άλλες χώρες χημική βιομηχανία χωρίς περιττή βλάστηση, περιττά χωριά και περιττούς ανθρώπους. Αυτά μαζί με τους κατοίκους τους με ένα πολύ καλό σχέδιο θα μπορούσαν να μετακομίσουν στην Θεσσαλονίκη ή σε άλλη χώρα. Εξάλλου μπροστά στην ανάπτυξη και τα κέρδη μιας εταιρείας τι σημασία έχει που ζει κανείς;
Το τραγελαφικό βέβαια με όλα αυτά τα βραβεία συμπυκνώνονται στην φράση «Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει», δηλαδή εταιρείες όπως το Ινστιτούτο Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης, βραβεύουν μια άλλη εταιρεία για φράσεις κενού στην πραγματικότητα περιεχομένου όπως «κοινωνική εταιρική ευθύνη» η οποία τεκμηριώνεται συνήθως από την ίδια την βραβευμένη εταιρεία.
Όπως είναι προφανές, ποτέ και πουθενά στις μελέτες αυτές ούτε και στην περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός για τις Σκουριές δεν αναφέρονται οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, το «πλεόνασμα» αρσενικού με το οποίο θα “πλουτίσει” ολόκληρη η περιοχή, η κατασκευή φραγμάτων εναπόθεσης τοξικών αποβλήτων σε σεισμογενή περιοχή, το ρημαγμένο δάσος από το «υπεύθυνο» ξερίζωμα δένδρων της Ελληνικός Χρυσός, η οποία σημειωτέον μέχρι αύριο Παρασκευή 12 Ιουνίου έχει διορία να απαντήσει στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης σχετικά με την υπευθυνότητά της, γιατί δηλαδή δεν έχει υλοποιήσει αυτά που η ίδια έχει υπογράψει στις τεχνικές μελέτες της σχετικά με την Μεταλλουργία.
Καμία τέτοιου τύπου βράβευση δεν λαμβάνει υπόψη της το κόστος που έχουν πληρώσει και θα πληρώσουν ακόμη περισσότερο οι κάτοικοι της περιοχής αν συνεχιστεί η παρουσία της Ελληνικός Χρυσός στο βουνό Κάκαβος. Η τρομοκρατία που υπέστη η ζωή τους, η καταστολή και οι απανωτές διώξεις για απλές διαμαρτυρίες ενάντια στην καταστροφή του τόπου τους, η απώλεια θέσεων εργασίας σε κτηνοτροφία, αλιεία, αγροτική παραγωγή, αλλά και η ρύπανση των υδάτων και της ατμόσφαιρας, συνέπειες τις οποίες έχουν τεκμηριώσει επιστήμονες των πανεπιστημίων της χώρας και όχι γενικά και αόριστα κάποιες εταιρείες ….
Σ.Π.