Με την εύρεση νέου χώρου για να στεγαστούν οι ανάγκες ενός κομματιού των φοιτητ(ρι)ών και της νεολαίας της πόλης, απάντησε η ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό». Ο νέος χώρος τον οποίο οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα ήδη διαμορφώνουν έτσι ώστε να μπορεί να στεγάσει κοινωνικές, πολιτιστικές και πολικές εκδηλώσεις και δρώμενα βρίσκεται στο κτίριο του Χημικού του ΑΠΘ.
Οι καταληψίες αναφέρουν:
Την παραμονή Πρωτοχρονιάς κράτος και πρυτανικές αρχές αποφάσισαν να εισβάλουν, να εκκενώσουν και να διαλύσουν ένα κομμάτι της πολιτικής και όχι μόνο ιστορίας μας. Την πράξη αυτή ακολούθησαν οι ευχαριστίες του γνωστού ρουφιάνου Νικόλαου Παπαϊωάννου συνοδευόμενες από μιντιακή προπαγάνδα πρώτης τάξεως, έτοιμη για τον κάδο απορριμμάτων. Τις επόμενες μέρες διάφορα ρουφιανοκάναλα παρουσίαζαν πλάνα του στεκιού που απεικονίζουν μονάχα τους γκρεμισμένους τοίχους και τα καταπατημένα βιβλία μας, ισχυριζόμενα πως έτσι υπάρχουμε εμείς μέσα στους χώρους μας. Μάλλον μπερδεύτηκαν γιατί σε κανένα πλάνο δεν θα μπορούσε να υπάρξει έστω ένα κομμάτι της αντι-εμπορευματικής κουλτούρας μας, μιας συλλογικής κουζίνας, μιας βιβλιοπαρουσίασης ή μιας εκδήλωσης. Δεν τους θέλαμε πότε στις ζωές μας και θα συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα και τον αγώνα ενάντια στις εκμετάλλευση της ύπαρξης μας μακριά από τις λογικές τους. Σήμερα 10 / 01 βρισκόμαστε ανάμεσα σε νέους τοίχους στο κτήριο πίσω από το Χημικό ΑΠΘ (παρκινγκ). Το είπαμε και θα το ξαναπούμε πως οι αγώνες μας δεν εκκενώνονται και καμία καταστολή δεν μπορεί να μας σταματήσει από το να τρυπώνουμε παντού. Το Στέκι στο Βιολογικό ήταν και θα είναι κατάληψη για πάντα.
Η αποστείρωση των πανεπιστημίων, ο εξευγενισμός της αστικής μητρόπολης, ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής, η εμπορευματοποίηση της καθημερινότητας και όλα τα κατασταλτικά χτυπήματα που συνοδεύουν την λογική σας, βρίσκουν τα απελευθερωμένα εδάφη μας ως εμπόδιο. Είμαστε εδώ για να συλλογικοποιούμε όλα αυτά που δεν θα μπορέσετε ποτέ να καταλάβετε. Παραμένουμε ότι περισσεύει από την κοινωνία της ιεραρχίας και θα συνεχίσουμε ανελλιπώς να υπερασπιζόμαστε την πολύμορφη δράση. Να αγωνιζόμαστε βρίσκοντας χώρους για τις δομές αλληλεγγύης και αντίστασης. Να ζούμε με βάση την αυτοοργάνωση και τις συντροφικές μας σχέσεις. Βαδίζουμε στα ίδια μονοπάτια γιατί οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα. Ως καταληψίες θα συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή στα άδεια κτήρια ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε για πάντα καταληψίες. Καμία επίθεση από το κράτος και τους μηχανισμούς του δεν μπορεί να εκκενώσει τα όνειρα μας. Αυταπάτες τέλος, επαναφορά στην πραγματικότητα. Είμαστε εδώ και θα μας βρίσκετε πάντα απέναντί σας.
