Εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης
Αντίθετα με την προσπάθεια των συστημικών ΜΜΕ και της κυβερνητικής προπαγαδας να υποβαθμίσουν την παρουσία μας, οι τοπικές δυνάμεις οι φιλικά προσκείμενες στο ΣΥΡΙΖΑ τριπλασίασαν κατα μέσο όρο τα ποσοστά τους ενώ το συνολικό ποσοστό στις περιφερειακές εκλογές ήταν 17,5%, λίγο μεγαλύτερο δηλαδή από αυτό του Μαίου 2012. Η επικράτηση των σχημάτων μας στις περιφέρειες Αττικής και Ιονίων καθώς και σε σειρά μεγάλων δήμων (Κοζάνη, Λάρισα, Λειβαδιά, Καισαριανής, κλπ) αποτελεί μια νέα, στρατηγικής σημασίας, πρόκληση για τις δημιουργικές και συνθετικές δυνατότητες της ριζοσπαστικής, κινηματικής και αλληλέγγυας αριστεράς από θέσεις δημοκρατικής ευθύνης. Παράλληλα και σε σύγκριση με την παντελή απουσία μας στο χωρο αυτό μέχρι σήμερα, είναι ιδιαίτερα σημαντική η ισχυρή παρουσία των δυνάμεών μας στα δύο τρίτα περίπου των δήμων.
Η συνολική εικόνα των αποτελεσμάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση επιβεβαίωσε ξεκάθαρα τη βαθειά κοινωνική γείωση του κατερρέοντος πελατειακού συστήματος διαπλοκής και δικαίωσε την επιλογή για πολυπληθείς εκλογικούς συνδυασμούς που με τη σειρά τους πολλαπλασίασαν τις οικγενειακές και κοινωνικές δεσμεύσεις ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σωματος. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, το οποίο απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση, είναι η επικράτηση σε Πειραιά και Βόλο δυνάμεων του υποκόσμου με ανοιχτή επικοινωνία με τις φασιστικές συμμορίες. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το ιδεολογικό φορτίο και οι αξίες στις οποίες στητιχθηκε αυτή η επιτυχία, η λάμψη δηλαδή της δύναμης του πλούτου και των μπράβων του, η πίστη ότι “καποιο κοκκαλάκι θα σε πέσει και σε μάς” από τις ανομίες τους, η στήριξη της αγαπημένης ομάδας με οιοδήποτε μέσο και τέλος, και ίσως το χειρότερο αλλά και κοινό σε αρκετές περιοχές, ο άμεσος χρηματισμός για την επιλογή ψήφου.
Η κοινωνική αυτή πραγματικότητα προσγείωσε κριτικά το σύνθημα “τρεις κάλπες, μία ψήφος”, καθότι απέδειξε ότι η αδράνεια ων τοπικών συνηθειών και συμφερόντων δεν ανατρέπεται μόνον με την πιθανή διάθεση για αλλαγή του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, αλλά χρειάζεται συνεπή και συνεχή κινηματική παρουσία σε τοπικό επίπεδο, όπως ανέδειξε εμφατικά το παράδειγμα της Αθήνας με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία της Ανοιχτής Πόλης με επικεφαλής τον τελείως μη αναγνωρίσιμο, στην αρχή του προεκλογικού αγώνα, Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Στη διαδικασία συγκρότησης των ψηφοδελτίων έγιναν αρκετές αστοχίες που εξέθεσαν το ΣΥΡΙΖΑ στις τοπικές κοινωνίες και έδωσαν τροφή στον πραπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης. Για να μην εαναληφθουν αυτά τα προβλήματα είναι απαραίτηγτη η ανάλυση των αιτιών τους, η συζήτηση και απόδοση ευθυνών ώστε να δομηθούν οι απαραίτητες οργανωτικές δομές οι οποίες είτε έλειπαν τελείως είτε δεν συμετείχαν στις διαδικασιες.
Ευρωεκλογές
Οι ευρωεκλογές ανέδειξαν για πρώτη φορά στη χώρα την αριστερά ως πρώτη δύναμη με σημαντική διαφορά από τη ΝΔ. Το αποτέλεσμα έχει ιδιαίτερη σημασία για την ευρωπαϊκή αριστερά που είχε μια υπολογίσιμη αν και όχι εντυπωσιακή αύξηση των δυνάμεων της. Έχει όμως και ειδική σήμανση ως ιστορική τομή για τη χώρα καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε μια συμπαγή πολιτική δύναμη που επαναλαμβάνει την υψηλή αναγνώριση και συσπείρωσή της μετά τις εκλογές του 2012 αποδεικνύοντας ότι δεν είναι μια πρόσκαιρη φούσκα. Ο συσχετισμός των δυνάμεων έχει αλλάξει δυναμικά και η κοινωνική δυναμική που αναπυσσεται αναδεικνύει όλο και περισσότερο τη σοβαρότητα των ευθυνών που αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυνάμεις της κυβέρνησης υπέστησαν σημαντική καθιζηση και, αν και δεν τίθεται άμεσα ζήτημα “να φύγουν” δρομολογούνται οι εξελίξεις για την ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ιδιαιτερη σήμανση αξίζει να γίνει στην αναβολή της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ-ΕΛια που μάλλον απορρέιε από τη δύναμη των πελατειακών σχέσεων που έχει δομήσει τα τελευταία σαραντα χρόνια. Η επιλογή για τη δημιουργία την τελευταία στιγμή ενός πρόσκαιρου αναχώματος με τη μορφή του Ποταμιού κρίνεται μάλλον προσωρινά επιτυχημένη.
Η αυξημένη εκπροσώπηση της ΧΑ σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή επανάκαμψη της ακροδεξιάς και των φασιστικών συμμοριών στην ευρώπη, επιβεβαιώνει ότι δεν προκειται για συγκυριακό φαινόμενο που θα απαξιωθεί με ηθικόλογες αερολογίες. Απαιτείται η αντιμετώπιση καταρχήν της φασίζουσας και εθνικιστικής ρητορικής και η κινηματική απάντηση με ιδιαιτερες προτεραιότητες στην κοινωνική γείωση και αλληλεγύη ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες περιοχές.
Το ΚΚΕ φαίνεται να διατηρεί ένα μέρος από τις βασικές του δυνάμεις, αλλά η κυρίως αντιΣυριζική καμπάνια του μάλλον δημιουργεί έντονη κριτική στους κόλπους του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Η αρχική ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε την επιρροή του αλλά δεν μπόρεσε να τη διευρύνει. Ειδική αναφορά πρεπει να γίνει στο ότι παρουσιάζει μικρή αλλά σημαντική κάμψη στις λαϊκές γειτονιές, τους άνεργους και τους νέους, γεγονός που πιθανόν σχετίζεται με χαλάρωση της απεύθυνσης στα στρώματα αυτά που είναι τα κυρίως θιγόμενα και στρατηγικά δεμένα με την αριστερά. Πιθανό ρόλο επαιξε και η παρουσία πολλών μικρών κομμάτων που συγκέντρωσαν το μεγάλο ποσοστό (17%), αλλά απαραίτητη είναι και ανάλυση των αδυναμιών της καμπάνιας και του δημόσιου λόγου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διγλωσσία προβεβλημενων στελεχών του κόμματος, αν και περιορισμένη σε σύγκριση με παλαιότερες περιόδους, έδωσε και πάλι πεδίο δόξης λαμπρό στους αντιπάλους. Παράλληλα η ασάφεια της φυσιογνωμίας και των αξιών του κόμματος με αναφορές σε όρους και προσεγγίσεις που δεν έχουν αποφασιστεί από καμμία συλλογική διαδικασία, έθρεψαν τη δυσφημιστική καμπάνια από πολλές πλευρές που μας προβάλλουν ως μια κακέκτυπη συνέχεια του Πασοκισμού. Η ανακάλυψη του όρου “μερκελισμός”, η συνεχής – ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες – αναφορά σε εθνικά ακροατήρια και πατριωτικά μέτωπα, έκοψαν τη δυναμική του νέου, εναλλακτικού και κινηματικού λόγου ο οποίος μας οδήγησε από το 4 στο 27%. Η ανάθεση χωρίς καμμία συλλογική απόφαση σε επικοινωνιολόγους οδήγησε σε κωμικοτραγικές επιλογές όπως το “Νέα Ελλάδα’ που χάρις στην άμεση αντίδραση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος αποσύρθηκε πριν κανει μεγάλη ζημιά.
Παράλληλα έγινε προφανές ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα (ικανότητα?) της ηγεσίας να συντονίσει ένα προεκλογικό αγώνα με συνοχή στον οποίο θα κυριαρχούσε η συντροφικότητα μέσα από μαι αποτελεσματική και υπεύθυνη δημοκρατική διαχείριση. Οι υποψήφιοι αφέθηκαν στις ναρκισιστικές τους αυταπάτες, ατομικά φυλλάδια τυπώθηκαν, προνομιακές και εξατομικευμένες σχέσεις με τα ΜΜΕ αναπτύχθηκαν, με αποτέλεσμα να φτάσουμε και σε ακραίες συμπεριφορές όπως οι δηλώσεις στηριξης της ποδοσφαιρικής μαφίας και η συμμετοχή στην εκπομπή του Πρετεντέρη (ακομη και μετά τις εκλογές) παρά την αντίθετη απόφαση των οργάνων του κόμματος. Η χαλαρή μέχρι ανύπαρκτη δομή του κόμματος σε συνδυασμό με έναν αχαλίνωτο φιλευθερισμό έδωσαν ουσιαστικά τη δυνατότητα στα συστημικά ΜΜΕ να επιλέξουν, σε σημαντικό βαθμό, τη σύνθεση της ευρωβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνοψίζοντας είναι πλέον ζωτική αναγκη να ορισθούν άμεσα οι ρόλοι και οι ευθύνες τόσο στο επίπεδο της ηγεσίας του κόμματος, όσο και στις διαδικασίες της βάσης με οδηγό την εμπιστοσύνη που έχουμε δείξει ως σήμερα στις βασικές μας αρχές της δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας.