Ποιος είναι ο λόγος που η κυβέρνηση «δεν ακούει» τον κοινωνικό θυμό, τον πόνο των ανθρώπων της εργασίας και το αίτημα για αξιοπρεπή ζωή με επαρκείς μισθούς και συντάξεις με δημόσια και όχι ιδιωτική παιδεία, με δημόσια και όχι ιδιωτική υγεία, με προσιτή στέγη, με αξιοπρεπή πλήρη απασχόληση-θέσεις εργασίας, για όλους;
Τι κρύβεται πίσω από την απύθμενη αναισθησία που καλύπτει ο επικοινωνιακός τσαρλατανισμός των Αδώνιδων και οι υποκριτικές δηλώσεις Μητσοτάκη ότι μας ακούει και μας αισθάνεται αλλά και η ξεδιάντροπη ωραιοποίηση της δυστοπίας που βιώνει, η μισή τουλάχιστον, κοινωνία μας;
Πολύ απλά γιατί μπορεί:
Το παραγωγικό σύστημα του υποβαθμιζόμενου ελληνικού καπιταλισμού και η ίδια η διάρθρωση του παράγουν περιττούς πληθυσμούς με την μακρόχρονη υποβάθμιση της εργασίας σε μερική απασχόληση, με ετεροαπασχόληση και με περιθωριοποίηση μεγάλου τμήματος των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να εργαστούν.
Έτσι το σύστημα και μπορεί και δεν έχει ανάγκη ούτε από όλο το εργατικό δυναμικό και τις γνώσεις του, αλλά ούτε και από την κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη γι αυτό, τον καιρό της ακμής του. Σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού λέει: «κόφτε το λαιμό σας!».
Τι απομένει σε αυτές τις πολιτικές συνθήκες; Απομένει το βασικό για εμάς: Ο αυτοσεβασμός μας!
Απομένουν οι ανικανοποίητες κοινωνικές ανάγκες μας, οι περιφρονημένες ανάγκες των από κάτω τάξεων και η άρνηση του συστήματος να τις προσμετρήσει στοιχειωδώς γιατί περιφρονεί όλο και περισσότερο τις αξίες χρήσης των εμπορευμάτων και υπηρεσιών που παράγει προς όφελος των συνεχώς αυξανόμενων κερδών του Κεφαλαίου και του μεγάλου και του μεσαίου -τουλάχιστον!
ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ;
Σε δύο συνθήκες που η μία τροφοδοτεί την άλλη:
1)Στο ταξικό μέτωπο που έχει συγκροτήσει με τις πολιτικές υλοποίησης και της Γ μνημονιάρας μετά την ήττα-Ξεπούλημα του ΟΧΙ που προχώρησαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα. Το 41% των ψηφισάντων που ψήφισε την κυβερνώσα Δεξιά εξυπηρετείται θαυμάσια από τις πολιτικές της ΝΔ και το 15% που ψήφισε ακροδεξιά απλώς ζητάει πιο αντικοινωνικές πολιτικές. Αυτό το κοινωνικό μπλοκ δεν απείχε. Ψήφισε μαζικά και έδωσε αυτά τα θηριώδη ποσοστά στην σύνολη Δεξιά.
2) Στην έλλειψη πειστικής ελπίδας που βίωσε και βιώνει μεγάλο τμήμα των από κάτω τάξεων και ο μη δεξιός-ακροδεξιός, ο δημοκρατικός κόσμος, που τον οδηγεί στην αποχή όχι μόνο από τις εκάστοτε εκλογές αλλά και από τις διαμαρτυρίες.
Έτσι και αφού η αποχή φυσικά δεν μετριέται σαν ποσοστό των ψηφισάντων, το παραπάνω 57% (που στον συνολικό πληθυσμό είναι κάτω από 40%) αποτελεί για την Κυβέρνηση την επαρκή εκλογική και κοινωνική βάση για την ακραία ταξική -διχαστική πολιτική υπέρ του κέρδους και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας σε βάρος των κοινωνικών αναγκών.
Έτσι μπορεί να υλοποιεί καθημερινά την εγκληματική πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών.
Είναι λοιπόν καθήκον όσων καταλαβαίνουμε και αισθανόμαστε το αίσχος να συμμετέχουμε σε όλες τις κινητοποιήσεις και τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες απέναντι στην βαρβαρότητα δηλαδή στις πολιτικές της εξουσίας που την προάγουν σαν σωτηρία και πρόοδο!
Να συμμετέχουμε τόσο πολύ ώστε να φοβηθούν. Είναι ο μόνος τρόπος.
Και είναι μέγιστο καθήκον των συνεπών πολιτικών δυνάμεων του κόσμου της εργασίας να ανοιχτούν στην προοπτική της άμεσης ανατροπής των συνθηκών αυτών και να τολμήσουν να θέσουν το ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης. Όσο τολμηρό κι αν φαίνεται αυτό άλλο τόσο είναι αναγκαίο ως έμπρακτο μήνυμα και υλική απάντηση.
Οι αγώνες είναι ο μόνος δρόμος για εμάς!
