Όσο η ζωή του Νίκου Ρωμανού κινδυνεύει από την απεργία πείνας που έχει ξεκινήσει πριν από 23 μέρες οι πολιτειακοί διαχειριστές της υπόθεσης αγωνίζονται να κρύψουν την υποκρισία τους πίσω από την δήθεν ευλάβεια στη χρήση των νόμων. Ας θυμηθούμε την αλληλουχία των γεγονότων που μας έφεραν στο «αδιέξοδο».
Την 1η Φεβρουαρίου 2013, έξι νεαροί συλαμβάνονται για τη διπλή ληστεία στην Αγροτική (τότε) Τράπεζα και στο υποκατάστημα των ΕΛΤΑ στον Βελβεντό Κοζάνης. Η προσπάθεια των αρχών να τους συνδέσουν με τρομοκρατική οργάνωση, συνοδεύτηκε από την αποτρόπαια παρέμβαση στις φωτογραφίες που αποδείκνυαν ότι οι συλληφθέντες είχαν ξυλοκοπηθεί αναίτια και άγρια από τους αστυνομικούς. Οι συλληφθέντες, καταδικάστηκαν σε ποινές από 10 έως 15 χρόνια φυλακή, ωστόσο, αθωώθηκαν σχετικά με την κατηγορία ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.
Ο εισαγγελέας της έδρας, πρώην οικονομικός εισαγγελέας κ. Πεπόνης είχε πει στην αγόρευσή του: «Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός ώστε να θεραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και ανάκρισης… Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…».
Οι καταδικασθέντες, με δηλώσεις τους τοποθετούνται ιδεολογικά στον χώρο των αναρχικών. Ο Νίκος Ρωμανός, ήταν φίλος του δολοφονημένου από τον αστυνομικό Κορκονέα, Αλέξη Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2008. Ο Αλέξης ξεψύχησε κυριολεκτικά στα χέρια του. Ο φυλακισμένοςΡωμανός, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στα ΤΕΙ. Δικαιούται άδειες για τις σπουδές του. Το λέει ο νόμος.
Αλλά ο… νόμος έχει τους νόμους του. Είναι πλαστελίνη στα χέρια του Κράτους. Κράτος είναι ο υπουργός δικαιοσύνης, το συμβούλιο των φυλακών, ο εισαγγελέας φυλακών, τα δικαστικά συμβούλια, κι άλλα συμβούλια που ερμηνεύουν τις αποφάσεις των προηγούμενων συμβουλίων, αν θέλουν, εις το διηνεκές.
Το Κράτος, όμως, δεν ξεχνά. Το Κράτος, απαιτεί να ξεχνούν όλοι οι άλλοι. Έχει μονοπώλιο στη Βία και την Μνήμη. Αν θέλεις, επιτρέπεται να θυμάσαι μόνο ότι θέλουν οι αρχές. Και το μόνο που θέλουν να θυμόμαστε στην υπόθεση Ρωμανού είναι πως γεννήθηκε παιδί μεγαλοαστικής οικογένειας. Αυτό, είναι καλό για τα τα παιδιά των μεγαλοαστών που κάθονται ήσυχα στ’ αυγά τους, χλαπακιάζοντας καταπιστεύματα. Αν δεν κάθονται ήσυχα, είναι πρόβλημα. Τα παιδιά των μεγαλοαστών μπορούν με άνεση να σκοτώνουν την πλήξη τους στα σκυλάδικα της παραλιακής, αλλά δεν δικαιούνται να διαβάζουν Μπακούνιν, να μιλάνε για ελευθερία και τα δεινά των φτωχών. Κι αν τύχει και «παραστρατήσουν», τότε, έχουν την ευκαιρία να δείξουν την μεταμέλειά τους, συρόμενοι ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας που εκπροσωπεί την κρατική ευρυψυχία. Αν κάποιος αρνηθεί να μετέχει στον ιδεολογικό Θρίαμβο της Μηχανής, τότε, η ευρυψυχία, χωρίς κανένα πρόβλημα μετατρέπεται σε μνησικακία. Απλή και ανόθευτη μνησικακία. Ο φερετζές του ηθικού σωφρονισμού μετατρέπεται σε γκλομπ ιδεολογικού συνετισμού.
Το Κράτος, δεν μπορεί να δεχθεί με τίποτα, ότι ένας κρατούμενος δικαιούται να διατηρεί την συνείδησή του και τα πιστεύω του. Για το Κράτος η συνείδηση είναι ένα ρετάλι που πάει με το μέτρο και την σεζόν, πρέπει να κάνεις διαρκώς εκπτώσεις. Ο Ρωμανός αρνείται να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Είναι της άποψης του Όσκαρ Ουάιλντ που λέει πως «δεν αξίζει να συνθηκολογήσεις για ένα πιάτο σούπα». Η απεργία πείνας, είναι μέσο στέρησης του δικαιώματος που διεκδικεί οιαδήποτε Εξουσία πάνω στη διαχείριση της ζωής των ανθρώπων. Όταν όμως αυτό συμβαίνει σε Δημοκρατίες τότε, καθίσται σαφές ότι η δημοκρατία ενδύεται στολή και χρησιμοποιεί μέσα του Φασισμού.
Ο σημερινός υπουργός δικαιοσύνης κ. Αθανασίου, μιλώντας χθες για το ζήτημα του γάμου των ομοφυλοφίλων δήλωσε ότι κάτι τέτοιο «είναι κόντρα στη φύση του ανθρώπου». Δεν γνώριζα ότι εκτός από νομομαθείς είναι και βιολόγος. Μπορούμε πάντως ακόμη να καταργήσουμε τα σχετικά τμήματα των πανεπιστημίων και να διδάσκεται η βιολογία στη νομική. Όλοι έχουμε διαδαχθεί και με μύριους τρόπους ότι πολλά μπορείς να κάνεις με τους νόμους. Αλλά να αναστήσεις άνθρωπο δεν γίνεται, νομίζω, με τίποτα. Ούτε καν… με τηλεδιάσκεψη. Οπότε το ερώτημα* που τίθεται είναι πολύ απλό: ο υπουργός και τα αρμόδια συμβούλια μπορούν να φορτωθούν ευκολότερα έναν νεκρό από έναν σπουδαστή ΤΕΙ;
*Το ερώτημα, δυστυχώς, απαντήθηκε θετικά από το αρμόδιο συμβούλιο. Υπάρχουν προφανώς υπέρτερες αξίες από τη ανθρώπινη ζωή. Κι είναι τόσο σαφείς που δεν χρειάζονται, καν, επεξηγήσεις.