Πολλές απαντήσεις σε όλα αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το τι στο διάολο συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται σε μία ανάγνωση, δεύτερου χρόνου, του βιβλίου «Μαύρο Αλγέρι» του Μωρίς Αττιά, που σου δίνει πολύ τροφή για σκέψη και ακόμα περισσότερες εικόνες και φιγούρες ανθρώπων και συμπεριφορών που με ένα τρόπο τις συναντάς συχνά στη… μικρή μας πόλη.
Λογικά, με βάση τα κοινωνιολογικά δεδομένα, στη Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να αναπτυχτούν και να καταλάβουν χώρο πολλά «πράγματα» που θα παρέμβαιναν στον κεντρικό ανταγωνισμό των από τα κάτω με τους από τα πάνω, είτε με τη μορφή ενός αστικού ζαπατισμού, με ένα φάντασμα πάνω από την πόλη, είτε με το σχήμα μίας αριστερής πρότασης για την αυτό – διοίκηση της πόλης, οπότε πάπαλα το φάντασμα και θα προσευχόμασταν στο θεό των ορφανών από θεό για να μην είχε το πάνω χέρι η ισχυρογνωμοσύνη της νυσταλέας γραφειοκρατίας. Αλλά δεν αναπτύσσονται.
Ούτε στο «Μαύρο Αλγέρι» ούτε σε κάποιο άλλο βιβλίο του ο Αττιά δεν απαντάει στο αν μπορεί κάποιος/κάποια να βοηθήσει τη Θεσσαλονίκη και αυτό πιθανότατα έχει να κάνει με τ’ ότι είναι λάθος η ερώτηση, μία ερώτηση που, πιθανότατα, μπορεί να δώσει μόνο λάθος απαντήσεις.
Κάπως έτσι, με βεβαιότητα, πήγαν τα πράγματα και προέκυψε ως απάντηση ο Γιάννης Μπουτάρης και ο θίασος της «Πρωτοβουλίας για τη Θεσσαλονίκη», διάφοροι τύποι που κυνηγούν τους πάμφτωχούς μετανάστες που ψάχνουν κάτι χρήσιμο στα σκουπίδια, που μεσολαβούν ώστε κάποια πολυεθνική να πάρει δώρο το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΘ, που υποστηρίζουν την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, μέσα από την παραχώρηση του μάνατζμεντ και της λειτουργίας στους βαρόνους του νερού και στον εθνικό νταβατζή, που κάνουν αγώνα για να αποζημιωθούν για μία ακόμα φορά οι «ιδιοκτήτες» του συγκροτήματος του Αλλατίνη και βάλε κι εσύ ότι θες.
Ας το πάρουμε, λοιπόν, αλλιώς κι ας ψάξουμε μία άλλη ερώτηση, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να ψάξουμε άλλη πόλη.
Ο alterthess ιανός