Το «Ποτάμι» δεν είναι ρηχό, ούτε και θολό όπως λένε ορισμένοι από την απ’ εδώ πλευρά. Και το θέμα με το «Ποτάμι» δεν έχει να κάνει με τις χυδαίες συμπεριφορές, όπως αυτή του Ψαριανού ή με το παρελθόν βουλευτών του, όπως του Θεοχάρη, ή με το αν ο Θεοδωράκης έκανε καλές ή κακές, ακριβές ή φθηνές, τηλεοπτικές παραγωγές στην ΕΡΤ ή στο Mega. Το θέμα είναι ότι το «Ποτάμι» έχει επιλέξει πλευρά και είναι πολύ συγκεκριμένα υπέρ των πλουσίων και το ίδιο συγκεκριμένα κατά των φτωχών. Η… ευαισθησία του «Ποταμιού» για τους «νέους μη προνομιούχους» είναι η άλλη όψη της επιμονής του Κυριάκου Μητσοτάκη να απολύσει χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, δημόσιους υπαλλήλους ώστε δήθεν να δοθεί μία «ευκαιρία απασχόλησης» – προφανώς σε ιδιωτικές εταιρίες που θα κάνουν πανάκριβες μπίζνες με το δημόσιο – σε νέους που παρά τα προσόντα και τα πτυχία τους είναι άνεργοι και χωρίς καθόλου εισόδημα.
Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ έδωσε την ευκαιρία στους ανθρώπους του «Ποταμιού» να μας αποκαλύψουν μία ακόμα πτυχή για το που στέκονται πολιτικά. Το «από αυτήν την ΕΡΤ το μόνο που λείπει είναι ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ» δεν είναι κάποια εξυπνάδα του συρμού, είναι μία πολιτική θέση που φανερώνει έναν πρωτόλειο, καφενειακού τύπου, ακροδεξιό και ρατσιστικό αντικουμμουνισμό. Η σειρά κινουμένων σχεδίων «Μπόλεκ και Λόλεκ» γεννήθηκε στην Πολωνία το 1963 και η επιτυχία της σε πάρα πολλές χώρες την κατέταξε στην avant gard της ευρωπαϊκής τηλεοπτικής παραγωγής για παιδιά. Μέχρι το 1980, τρία χρόνια πριν κλείσει το κύκλο της, η σειρά δεν είχε διαλόγους και αυτό, που παρέπεμπε στα αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου, ήταν κάτι που συνέβαλε καθοριστικά στη μεγάλη απήχηση της και στα πολλά διεθνή βραβεία που πήραν οι δημιουργοί της. Με λίγα λόγια το πρόβλημα των ανθρώπων του «Ποταμιού» είναι ότι η σειρά ήταν πολωνική, αν ήταν, ας πούμε, γαλλική είναι βέβαιο ότι δεν θα έμπλεκαν τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ στην κριτική(;) που ασκούν στην ΕΡΤ και στην κυβέρνηση.
Ζώντας με ένα δεκάχρονο παιδί και παρατηρώντας πως συμπεριφέρονται μεταξύ τους τα δεκάχρονα στο σχολείο, στη γειτονιά, στις παρέες τους, λέω πως είναι ένα πραγματικό θαύμα ότι αυτά τα παιδιά λειτουργούν περίπου όπως ο… Μπόλεκ και ο Λόλεκ, το πόσο ψηλά έχουν τις αξίες της φιλίας, της αλληλεγγύης και του παιχνιδιού και το πόσο λίγο, τελικά, τα επηρεάζουν τα, σε γενικές γραμμές, φρικτά κινούμενα σχέδια που προβάλουν οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, η μόνη σταθερή αξία σε αυτή τη ζωή για τους ανθρώπους του «Ποταμιού». Είναι αλήθεια πως συχνά οι πολλοί ξεχνούν τι σημαίνει Δεξιά, ευτυχώς όμως υπάρχει και το «Ποτάμι» να μας το θυμίζει.
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»