Μπαίνω με ιστορία από το παρελθόν: Το 1998 ψηφίστηκε ο νόμος 2639 που θεσμικά θωράκισε τις ευέλικτες μορφές εργασίας, που τότε ακόμα τις λέγαμε άτυπες μορφές απασχόλησης γιατί το… τυπικό ήταν να δουλεύεις 8ωρο και πενθήμερο με κανονικό μισθό και κανονικές ασφαλιστικές εισφορές. Τότε ο τοπογράφος Στέλιος Γκιάλης, σήμερα καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας, έκανε μία σπουδαία δουλειά στις Επιθεωρήσεις Εργασίας της Θεσσαλονίκης συλλέγοντας στοιχεία σχετικά με την αναγγελίες των νέων προσλήψεων και με τις καταστάσεις προσωπικού των επιχειρήσεων.
Aυτή η έρευνα κράτησε περίπου για τρία χρόνια, από το 1999 μέχρι και το 2001 και τα πρώτα συμπεράσματα έδειξαν ότι είχαμε στην περιοχή της Θεσσαλονίκης μία μεγάλη αύξηση του αριθμού των προσλήψεων με άτυπες μορφές εργασίας στο τομέα των υπηρεσιών, κυρίως στα πολυκαταστήματα, σε εμπορικές επιχειρήσεις και στα φροντιστήρια. Η αύξηση αφορούσε κυρίως τον Κεντρικό Τομέα, με τον Ανατολικό να ανεβαίνει πολύ το 2001, ενώ στον Δυτικό κρατούσε η σταθερή εργασία όσο έμεναν ανοιχτές οι περισσότερες βιομηχανίες και παρόλα τα λουκέτα που έπεφταν το ένα μετά το άλλο.
Από τα στοιχεία του Γκιάλη, για το σύνολο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, πρόκυψε πως το 71,7% είχε συμβάσεις αορίστου χρόνου, το 15,4% συμβάσεις ορισμένου χρόνου και το 12,9% άτυπες μορφές απασχόλησης. Τότε από την Στατιστική Υπηρεσία τα στοιχεία έδειχναν ότι η μερική απασχόληση ήταν μία υπόθεση που αφορούσε κάτι λιγότερο από το 4% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αλλά η έρευνα του Γκιάλη έδειξε εντελώς διαφορετικά πράγματα, τουλάχιστον, για την περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Φτάνοντας κοντά στο 2010, τα στοιχεία του ΣΕΠΕ για τις νέες προσλήψεις στη Θεσσαλονίκης έδειχναν πως μήνα προς μήνα υποχωρούσε το μοντέλο της σταθερής εργασίας και… προχωρούσαν όλες οι άτυπες μορφές εργασίας. Με βάση τα στοιχεία του Γκιάλη φαίνεται πως το 2010 οι συμβάσεις αορίστου χρόνου είχαν υποχωρήσει κάτω από το 60%, αλλά τα χειρότερα ήταν μπροστά.
Οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, τόσο από το πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010, όσο και από το δεύτερο το Γενάρη του 2012, έφεραν έναν απόλυτο εκτροχιασμό καθώς, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ για τις νέες προσλήψεις, το να βρει κανείς μία κανονική δουλειά στη Θεσσαλονίκη ήταν κάτι σαν να κερδίζεις λαχείο. Κάθε μήνα το άθροισμα των προσλήψεων με άτυπες μορφές εργασίας, είτε με μερική απασχόληση είτε με εκ περιτροπής εργασίας, ξεπερνούσε κατά πολύ τις προσλήψεις με πλήρη απασχόληση και σε συνδυασμό με την απώλεια ενός μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας με σταθερή απασχόληση, αλλά και με τις μετατροπές συμβάσεων από αορίστου χρόνου σε ορισμένου ή και από πλήρη σε εκ περιτροπή εργασίας, μέχρι το τέλος του 2012 στη Θεσσαλονίκη σχηματίστηκε μία εικόνα ενός κραχ εργασίας.
Με βάση, πάλι, την έρευνα του Γκιάλη το 2001, φαίνεται πως από το 2013 οι συμβάσεις αορίστου χρόνου στη Θεσσαλονίκη υποχώρησαν κάτω από το 40% του εργατικού δυναμικού. Αν σε αυτό κολλήσεις και το επίσημο ποσοστό ανεργίας, λίγο πάω λίγο κάτω από το 30%, μπορεί εύκολα όλοι να καταλάβουν ότι μιλάμε για μία τραγωδία και είναι να απορεί κανείς πως αυτή η πόλη ακόμα κρατιέται όρθια με τόσο πολλούς άνεργους και τόσο πολλούς να μην έχουν κανονικές δουλειές και με τους καθόλου κανονικούς μισθούς τους να πρέπει να συντηρούν και άλλα μέλη των οικογενειών τους.
Η παραπάνω ιστορία έχει σχέση με μία χθεσινή είδηση που μας ήρθε από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, με το οποίο έχουμε διάφορα πάρε δώσε μπας και βοηθήσει τη νέα κυβέρνηση να πείσει τους… θεσμούς να μας αφήσουν να έχουμε ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η είδηση: Οι κυβερνήσεις χρειάζονται πολιτικές που να σταματήσουν την καταστροφική τάση των κοινωνιών και των οικονομιών από τη συνεχή μείωση των υπαλλήλων που έχουν πλήρη και μόνιμη απασχόληση, λέει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO). Μόνο το ένα τέταρτο όλων των εργαζομένων παγκόσμια έχουν σταθερή εργασία, ενώ τα τρία τέταρτα είτε δεν έχουν κανένα συμβόλαιο, είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, με προσωρινά ή βραχυπρόθεσμα συμβόλαια, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση “Παγκόσμια Απασχόληση και Κοινωνική Προοπτική”. Η παγκόσμια οικονομική κρίση ώθησε την αύξηση σε δουλειές ημιαπασχόλησης, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, και ενέτεινε μια καθοδική τάση σε δουλειές που σχετίζονται με παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Οι αλλαγές αυτές και καινούργιες μορφές απασχόλησης, όπως οι “μίνι-δουλειές” στη Γερμανία, τα “συμβόλαια μηδενικών ωρών” στη Βρετανία και οι “εφημερίες” (on-call, όπου κάποιος καλείται σε δουλειά μόνο όταν υπάρχει ανάγκη) στην Ολλανδία, σημαίνουν ότι οι κυβερνήσεις χρειάζεται να σκεφτούν πώς θα εγγυηθούν ασφάλεια εισοδήματος σε όσους δεν έχουν πλήρη μισθωτή εργασία, είπε ο γενικός διευθυντής της ILO, Γκάι Ράιντερ. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ανταποκριθούν στην απαίτηση για πλήρη απασχόληση, επεσήμανε, αλλά είναι επίσης απαραίτητο να θέσουν και βασικά ερωτήματα για τις μεταβαλλόμενες τάσεις της αγοράς εργασίας
Τι μου λες, μίνι δουλειές στη Γερμανία, συμβόλαια μηδενικών ωρών στη Βρετανία και εφημερίες, γιατροί είναι;, στην Ολλανδία… Πάντως η Θεσσαλονίκη, που στο παρελθόν διάφοροι μας έπρηξαν ότι θα γίνει πρωτεύουσα των Βαλκανίων, Ντουμπάι, Σίλικον Βάλεϊ, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της καινοτομίας, Βαρκελώνη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και δεν ξέρω γω τι άλλο, τελικά είναι μία πόλη του κόσμου και είμαστε στο μέσο όρο του ΔΓΕ και μόνο το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού έχει σταθερή και πλήρη απασχόληση. Επιτέλους και μία διάκριση.
Ο Σαμαράς, προεκλογικά, εξηγώντας το όραμα του για την Νέα Ελλάδα είχε περιγράψει μία κατάσταση όπου οι μισθοί και οι συντάξεις θα ήταν στα επίπεδα της γειτονικής Βουλγαρίας, τα δημοκρατικά δικαιώματα παρόμοια με αυτά που υπάρχουν στη γειτονική Τουρκία και το επενδυτικό περιβάλλον, κυρίως σε ότι αφορά την απουσία πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος, καρμπόν με αυτό της Ρουμανίας. Παρόλα αυτά ακόμα και ο Σαμαράς μοιάζει να έχει κάποια απόσταση από τα σχέδια του Tea Party των Αθηνών, που χθες διοργάνωσε ένα, μάλλον τρομαχτικό, συνέδριο, το «Έκτακτο Οικονομικό Συνέδριο για την Ελλάδα».
Εκεί λοιπόν…
«Η έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με μια νέα μικρασιατική καταστροφή τόνισε πριν από λίγο μιλώντας στο Έκτακτο Οικονομικό Συνέδριο για την Ελλάδα, ο Καθηγητής Οικονομικών, Stern School of Business, New York University, Νίκος Οικονομίδης.
O ίδιος ανέφερε ότι 4 χρόνια σκληρής δουλειάς και θυσιών που ισοσκέλισαν τον προϋπολογισμό χάθηκαν μέσα σε 3 μήνες. Επιπλέον τόνισε ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές όσο το δυνατόν γρηγορότερα και όπως είπε η συμφωνία πρέπει αν περιλαμβάνει «τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος, μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και ενίσχυσης της διαφάνειας στις δημόσιες προμήθειες, άνοιγμα των κλειστών τομέων της οικονομίας και προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων ιδίως στους τομείς των σιδηρόδρομων, των αεροδρομίων, των λιμανιών και της ενέργειας και τέλος απελευθέρωση της αγοράς εργασίας»
Στο ίδιο συνέδριο ο Ομότιμος Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μπήτρος, ανέφερε ότι πρέπει να καταστεί σαφές στους Έλληνες πολίτες ότι η διατήρηση ενός κράτους τεράστιου επαχθούς και αναποτελεσματικού απομυζά κάθε ικμάδα της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί εστία διαφθοράς και ζημιώνει πρωτίστως της ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. «Θετικά αποτελεσματικό είναι μόνο ένα μικρό κράτος που σέβεται τους κόπους του πολίτη και δεν τους αποστραγγίζει μέσα από τη δυσβάστακτη φορολογία», ανέφερε. Ο ίδιος εκτίμησε ότι η έξοδος από το ευρώ και η χρεοκοπία θα είχαν ανυπολόγιστες συνέπειες και διερωτήθηκε «θα ήμασταν άραγε διατεθειμένοι να χάσουμε τα ανατολικά μας νησιά;».
Με την σειρά της η Ερευνήτρια στο Center for International Governange and Innovation, πρώην μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, Μιράντα Ξαφά, ανέφερε ότι η σημερινή κυβέρνηση προκάλεσε εκλογές στο όνομα μιας συμφωνίας η οποία θα τερμάτιζε τη λιτότητα. Ωστόσο υπογράμμισε ότι η λιτότητα είναι αναγκαία για την αποκατάσταση της οικονομικής μας φερεγγυότητας και πρόσθεσε ότι η έξοδος από τη κρίση δεν εξαρτάται από το λόγο χρέους προς το ΑΕΠ αλλά από τις αναπτυξιακές δυνατότητες της οικονομίας. «Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά ότι δεν παράγουμε αγαθά και υπηρεσίες που άλλοι θέλουν να αγοράσουν», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Δεν είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα η κατανάλωση η οποία είναι στο 90% του ΑΕΠ όταν στην Ε.Ε είναι 78% και επομένως πολιτικές που ενισχύουν την ζήτηση και την κατανάλωση δεν θα δώσουν λύση. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη παραγωγής», πρόσθεσε.
Ο Karl-Heinz Paqué, Καθηγητής Οικονομικών στο Otto-von-Guericke-University Magdeburg ανέφερε ότι «τώρα είναι πραγματικότητα ότι τώρα τελειώνουν τα χρήματα της Ελλάδας και εκτίμησε ότι η Ευρώπη δεν θα δώσει βοήθεια χωρίς δέσμευση για δομικές μεταρρυθμίσεις. «Δεν υπάρχει πολιτική βούληση στις περισσότερες χώρες να δοθεί βοήθεια χωρίς όρους ιδιαίτερα από χώρες που είναι πιο φτωχές από την Ελλάδα». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το Grext θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα και εκτίμησε ότι η χώρα δεν μπορεί να στραφεί για την ανάκαμψη της στο κράτος αλλά στην ιδιωτική οικονομία.
Ο πρώην Υπουργός Οικονομικών, Ελ Σαλβαδόρ και πρώην Διευθύνων Σύμβουλος στην Παγκόσμια Τράπεζα, Juan José Daboub, ανέφερε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι κάτι καινούργιο. «Κάθε 5 χρόνια στην Λατινική Αμερική έχουμε και μια χρεοκοπία (Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό Περού) ενώ είχαμε και περιπτώσεις που ο πληθωρισμός έφτασε το 3.000%.
Στη χώρα του, Ελ Σαλβαδόρ, μετά τον πόλεμο είχε καταστραφεί το 9 90% των υποδομών, το 5% του πληθυσμού πέθανε και το 25% μετανάστευσε ενώ το κράτος είχε μηδενική αξιοπιστία. «Πώς καταφέραμε να βγούμε από την κρίση; Καταρχάς σταματήσαμε να κατηγορούμε τους δανειστές για δικά μας προβλήματα, σταματήσαμε να προστατεύουμε οργανωμένες ομάδες συμφερόντων, σταματήσαμε να ακούμε τους νεοσοσιαλιστές που προσπαθούν να προωθήσουν νεκρές ιδέες, ενθαρρύναμε ιδιωτικές επενδύσεις και καθιερώσαμε τον σεβασμό της ιδιωτικής περιουσίας. Με την απελευθέρωση των αγορών τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Πριν μερικά χρόνια αντιστοιχούσαν 3 τηλέφωνα κάθε 100 κατοίκους και τώρα αντιστοιχούν 150», είπε.
«Ένα μικρό ποσοστό μόνο είχε πρόσβαση στον ηλεκτρισμό και τώρα είναι 100%. Κλείσαμε το υπουργείο Υποδομών και δημιουργήσαμε μια ευέλικτη ομάδα 100 ατόμων για να μειώσουμε την γραφειοκρατία και για την διευκόλυνση των επενδύσεων. Στην εκπαίδευση οι πόροι αντί να κατευθύνονται σε ένα αποτελεσματικό σύστημα διατέθηκαν κατευθείαν στους γονείς. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ενώ πριν από λίγα χρόνια το 49% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με εισόδημα κάτω από 1 δολ. / ημέρα σήμερα το ποσοστό έχει μειωθεί κάτω από 16% ενώ ο πληθωρισμός από 30% έχει πάει στο 3% και πλέον όλοι οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες. Ωστόσο μετά από 12 χρόνια μεταρρυθμίσεων στην κυβέρνηση ανέβηκε η σοσιαλιστική κυβέρνηση η οποία παίρνει πίσω τις μεταρρυθμίσεις και μετά από 2 χρόνια έχει καταφέρει να γυρίσει τη χώρα και δεν είναι εκεί που βρισκόταν με τη κρίση», κατέληξε.
Εδώ υπάρχει ένα θέμα, γιατί το Tea Party φαίνεται πως έχει ξεφύγει και δεν μιλάμε πλέον για Βουλγαρία, Τουρκία και Ρουμανία, αλλά για το Ελ Σαλβαδόρ και το θέμα είναι ποιος θα μας σώσει από ένα τέτοιο μέλλον.
Προφανώς χρειάζεται η παρέμβαση του… ιππικού και γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία η χθεσινή έκκληση του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κορωνάκη, προς την Αριστερά και τα κινήματα της Ευρώπης.
Που λέει…Ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κορωνάκης απέστειλε επιστολή προς τα ευρωπαϊκά κόμματα της αριστεράς αλλά και κόμματα, συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα του ευρύτερου προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου στην Ευρώπη, καλώντας για στήριξη και ενέργειες συμπαράστασης και αλληλεγγύης στη σκληρή διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης.
Και ο Κώστας Γαβράς τη Δευτέρα στις Κάννες: «Μέσω τού πολιτισμού μπορεί και πρέπει να φανεί η αληθινή Ελλάδα, πέρα από τα στερεότυπα στα οποία προτιμούν πολλοί να περιορίζονται. Λένε μερικοί ότι έχουμε μια κυβέρνηση ριζοσπαστών. Δεν είναι αλήθεια. Ριζοσπαστική στη σύγχρονη Ευρώπη δεν είναι η ελληνική κυβέρνηση, ριζοσπαστική είναι η ίδια η δημοκρατία. Η χώρα μας χρειάζεται να κυβερνηθεί από νέους ανθρώπους χωρίς παρελθόν πολιτικών και οικονομικών δυναστειών». Αυτά είναι……
Στο ΠΑΣΟΚ τι έχουν πάθει; Εντάξει μεγάλη η ζημιά, κι άλλοι ήταν στο 4,5% αλλά δεν έκαναν έτσι.
Ο Λοβέρδος, υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, χθες στην εξεταστική επιτροπή για την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο κατηγόρησε για γενίτσαρο τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Νίνα Κασιμάτη, που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ γιατί διαφωνούσε με το μνημόνιο, όπως και το 32% του ελληνικού λαού που εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ το 2012.
Ο Κωνσταντινόπουλος, υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπερασπίσθηκε το email Χαρδούβελη ως τομή στην ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού γιατί προέβλεπε μέτρα μόλις 980 εκ. ευρώ ενώ τώρα η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα ύψους 5,5 δις. Πάντως να ρωτήσει τον… μαθηματικό της Νέας Δημοκρατίας γιατί αυτός τα μέτρα τα έβγαλε στα 14 δις ευρώ. Μάλιστα ο Κωνσταντινόπουλους τάχθηκε κατά των χαμηλών πρωτογενών πλεονασμάτων γιατί λέει πως αυτά δημιουργούν μεγαλύτερες ανάγκες για χρηματοδότηση. Πράγματι, στη Νιγηρία που έχουν υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δεν έχουν μεγάλες ανάγκες για χρηματοδότηση.
Και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και όχι υποψήφιος πρόεδρος, εκτιμά ως πιθανό το σενάριο αυτή η Βουλή να βγάλει άλλον πρωθυπουργό, γιατί ο Τσίπρας θα χάσει τη δεδηλωμένη καθώς η συμφωνία θα περάσει με τη ψήφο των βουλευτών της αντιπολίτευσης. Λέει μάλιστα ο άνθρωπας ότι αυτά έχουν γίνει και στο παρελθόν. Ρε το Γρηγοράκο, θα αποφασίσει και για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα…
Για τη χθεσινή συνάντηση Μπουτάρη με τον νέο πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιο Πιτσιόρλα. Τα νέα δεν φαίνεται να είναι άσχημα καθώς φαίνεται πως η νέα κατάσταση στο Ταμείο βγάζει εκτός του προγράμματος την πώληση της αγοράς Μοδιάνο, την προβλήτα των Ομίλων στο ύψος του Λαογραφικού Μουσείου. Οι προθέσεις της πλευράς του ΤΑΙΠΕΔ δεν φαίνεται να είναι εχθρικές προς την πόλη, είπαμε…, και πολλά πράγματα είναι στο χέρι της τοπικής αυτοδιοίκησης να υπάρξει καλή συνεργασία και αξιοποίηση των ακινήτων προς όφελος της πόλης και των πολιτών. Το θέμα είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση να μπει σε αυτό το κλίμα και να μην τρέχει πίσω από επενδυτές και περίεργα σχέδια που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το δημόσιο συμφέρον. Περισσότερα τον Ιούνιο, όπου θα υπάρξουν προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τι μου λες συμβαίνουν τέτοια πράγματα…Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο διαχειριστικός και οικονομικός έλεγχος, βρίσκεται στο τέλος του και τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά. «Δέχομαι πιέσεις να μην ολοκληρώσω τον έλεγχο» δηλώνει ο υπουργός Υγείας Π. Κουρουμπλής, ο οποίος κάνει λόγο για ένα δάνειο που πήρε το ΚΕΕΛΠΝΟ με εγγύηση Δημοσίου, το 2008, και ακόμα δεν έχει πληρωθεί. «Πήραν δάνειο περίπου 200 εκατ. ευρώ και τα περισσότερα τα έδωσαν για προβολή και δημόσιες σχέσεις, τότε με τα εμβόλια, και ακόμα χρωστάμε. Να σκεφτείτε ότι είμαι αναγκασμένος να πληρώνω κάθε χρόνο 17 εκατ. ευρώ για την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου και για τόκους» είπε σύμφωνα με τον “Βηματοδότη” ο κ. Κουρουμπλής, ο οποίος αποκαλύπτει ότι υπάρχουν καταστάσεις και αποδεικτικά στοιχεία για τα χρήματα που ξοδεύτηκαν από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Υπάρχει κανένα θέμα με ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης;
Δύο Λύκοι