Οι πρόσφυγες και οι προσφύγισσες που ζουν στη χώρα μας έχουν όλοι και όλες τους να διηγηθούν μια ιστορία, μια ιστορία πόνου αλλά και ελπίδας για μια καλύτερη ζωή για την οποία νυχθημερόν προσπαθούν κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Κάποια από τα παιδιά αυτά, που καθημερινά προσπαθούν να επιβιώσουν σε αντίξοες συνθήκες, καταφέρνουν να φτιάξουν μικρά καταφύγια δημιουργίας, ακόμη και αυτοσχέδια σχολεία, διεκδικώντας το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Μπεναζίρ Χοσσαϊνί, μια 17χρονη προσφύγισσα από το Αφγανιστάν που έφτασε με την οικογένειά της στην Ελλάδα μετά από πολλές και οδυνηρές ταξιδιωτικές περιπέτειες. Η Μπεναζίρ, ή αλλιώς Μπένι, ζει εδώ και δύο χρόνια στο καμπ της Φιλιππιάδας στο νομό Πρέβεζας. Αποκλεισμένη από την πρόσβαση σε πραγματική εκπαίδευση και απουσία κάθε άλλης δραστηριότητας ξεκίνησε να διδάσκει αγγλικά και φαρσί σε μικρά παιδιά, γράφοντας στους τοίχους του κοντέινερ και αγοράζοντας μαρκαδόρους από το χαρτζιλίκι της. Σιγά σιγά η τάξη της μεγάλωσε και απέκτησε 55 μαθητές, γυναίκες και μικρά αγόρια. Την ιστορία του ταξιδιού της και την εμπειρία της ως δασκάλα αφηγείται στο δικό της βιβλίο που έχει τίτλο «Η καινούργια μου ζωή», από τις εκδόσεις των ξένων.
Με αφορμή την παρουσίασή του πριν λίγες μέρες στην Φάμπρικα Υφανέτ, είχαμε την τύχη να μιλήσουμε μαζί της τόσο για την εμπειρία της ως δασκάλα όσο και για το βιβλίο της.
Πηγή: Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης
Ηχοληψία-Μίξη ήχου: Μενέλαος Εξίογλου
