Πώς θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε εγκαίρως εάν θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική λιτότητας με ένα νέο περιτύλιγμα ωραιοποιημένων λέξεων, συμπαθητικών προσώπων και προσεκτικών διατυπώσεων; Αρκεί να μη λησμονήσουμε ποτέ την πενταετή εποχή αδιεξόδου, τιμωρίας και παραδειγματισμού των Ελλήνων, που συνδέθηκε άρρηκτα με την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Από τα Μνημόνια και την Τρόικα…
Από τη μία μεριά, η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης υλοποιείται: α) με αυξήσεις των άμεσων και έμμεσων φόρων (π.χ. ΦΠΑ & πετρέλαιο θέρμανσης), β) με μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και γ) με συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μέσω απολύσεων μόνιμου προσωπικού (π.χ. καθαρίστριες) και κατάργησης κρατικών δομών (π.χ. ΕΡΤ). Από την άλλη μεριά, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, που προωθήθηκε μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, επιτυγχάνεται: α) με πώληση κερδοφόρων κρατικών οργανισμών (π.χ. του υπόλοιπου 33% των κρατικών μετοχών του ΟΠΑΠ), β) με εκποίηση ακίνητης περιουσίας (π.χ. την παραχώρηση για 99 έτη του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά) και γ) με εκποίηση βασικών υποδομών (π.χ. την παραχώρηση για 40 έτη 14 περιφερειακών αεροδρομίων, συμπεριλαμβανομένου και του αεροδρομίου της Μυτιλήνης).
…προς το Συμβόλαιο και τους Θεσμούς
Ωστόσο, γιατί να μη συνεχιστεί η υλοποίηση του μέτρου της αξιολόγησης στους 300 της Βουλής των Ελλήνων, θέτοντας το 15% των βουλευτών με χαμηλότερη βαθμολογία αρχικά σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια σε οριστική απόλυση, αντί του 15% των δημοσίων υπαλλήλων; Γιατί να μη συνεχιστεί η πολιτική της συγχώνευσης των τηλεοπτικών καναλιών, αντί πανεπιστημιακών τμημάτων και νοσοκομειακά ιδρύματα; Γιατί να μη συνεχιστεί η υπαγωγή των κόκκινων νοικοκυριών στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, αντί των μονίμως καταχρεωμένων ποδοσφαιρικών σωματείων; Γιατί να μη συνεχιστεί η περαιτέρω αύξηση των ποσοστών ανεργίας από ομολογουμένως αποτυχημένα διευθυντικά στελέχη τραπεζών, αντί των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων; Γιατί να μη συνεχιστεί η υποχρηματοδότηση μέχρι οικονομικής ασφυξίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κι άλλων ζημιογόνων ιδιωτικών επιχειρήσεων, αντί των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Εθνικού Θεάτρου;
Δεν μπορεί να υπάρξει νέο Μνημόνιο, χωρίς ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, γιατί μόνο η ιδιωτικοποίηση μπορεί να στερήσει την Ελλάδα από κοινωνικά δημόσια αγαθά, υπηρεσίες και υποδομές. Επιπλέον, δεν μπορεί να υπάρξει νέο Μνημόνιο χωρίς πολιτική εσωτερικής υποτίμησης, γιατί μόνο η πολιτική εσωτερικής υποτίμησης μπορεί να γεννά μονίμως και να ανατροφοδοτεί αστείρευτα την ύφεση. Όποιοι μιλούν για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας, υιοθετώντας αντίστοιχα πολιτικές ιδιωτικοποίησης και εσωτερικής υποτίμησης, λησμονούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αξιοποίηση με ολίγον εκποίηση, καθώς και ανάπτυξη με ολίγον ύφεση. Γιατί ένα Ελληνικό Συμβόλαιο δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης και ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας, που είναι οι δύο όψεις της πεμπτουσίας των Ευρωπαϊκών Μνημονίων.
* Ο Άκης Σιαμαντζιούρας ([email protected]) είναι διδάκτορας Οικολογίας