Είναι δύσκολο να γράψεις για το νέο έργο των αδελφών Ταβιάνι, μετά την απώλεια του Βιτόριο, που συνυπογράφει το σενάριο, όχι όμως και τη σκηνοθεσία. Το βάρος λοιπόν, στην 19η ταινία τους πέφτει στον μικρότερο, Πάολο, που δημιουργεί-σκηνοθετεί ένα φιλμ για την μνήμη και τον άνθρωπο σε καιρό πολέμου, που ακουμπάει το σήμερα, καθώς οι ισορροπίες στον κόσμο μας είναι ιδιαίτερα εύθραυστες. “Μία προσωπική ιστορία ” βασισμένη στο έργο του Μπέμε Φενόλιο (1922-1963).
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
1943. Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει στο οριστικό του τέλος. Οι Ιταλοί ανήκουν στους ηττημένους μαζί με τους Ναζί Γερμανούς. Ακόμα υπάρχουν όμως φασίστες που θέλουν να επιβληθούν και να συνεχίσουν τα αποτρόπαια εγκλήματά τους. Στην αντίπερα όχθη οι Παρτιζάνοι, έτοιμοι να θυσιαστούν για την πατρίδα, προκειμένου να τελειώσουν μία για πάντα με τον εφιάλτη του ολοκληρωτισμού και να επιστρέψουν στην κανονικότητά τους. Ο βασικός μας ήρωας είναι ο Μίλτον, από την πλευρά των Παρτιζάνων.
Το θέμα όμως απλώνεται πολύ περισσότερο από το επιφανειακό φόντο. Διεισδύουμε στα άδυτα του ήρωα και σκιαγραφείται ο ψυχισμός, που ακροβατεί ανάμεσα στο χρέος και το συναίσθημα. Ερωτευμένος καιρό τώρα με τη Φούλβια, πάει να τρελαθεί όταν στην ατμόσφαιρα αιωρείται πως κάτι «έτρεξε» με τον καλό του φίλο, Τζόρτζιο. Λίγο οι κακουχίες των συρράξεων, λίγο το σοκ της νέας αποκάλυψης που διαλύει το σύμπαν του, τον οδηγούν σε μία πολλαπλή κρίση. Δε θέλει σε καμία περίπτωση να μείνει με την αμφιβολία. Νιώθει πως έχει δικαίωμα να γνωρίζει την αλήθεια.
Παράλληλα όμως, οι συγκρούσεις μένονται. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου περισυλλογής. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείς κατά μέτωπο με τον εχθρό κι εκεί δεν υπάρχει το περιθώριο του λάθους. O Λούκα Μαρινέλι στον ρόλο του Μίλτον, οδηγείται σταδιακά στην τρέλα, μέσα από μία διαδρομή απόγνωσης κι ενδεχομένως κατάθλιψης μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Θα καταλάβει πως έχει διαλέξει τον λάθος δρόμο μόνο όταν βρεθεί κατάματα αντιμέτωπος με τον θάνατο. Κι η ζωή είναι ωραία, είναι η γλυκία. ” Είμαι ζωντανός, παρ΄ολίγο να πεθάνω “.
Η Ιστορία κατέχει σημαντικό ρόλο στο έργο των αδελφών Ταβιάνι. Αυτή δείχνει τον δρόμο και μέσα από τα γεγονότα της διδάσκει με στόχο την αποφυγή των ίδιων λαθών στο μέλλον. Κι όμως ο κόσμος του 2019 δε διαβάζει, αρνείται πεισματικά, σαν να μη θέλει να ενημερωθεί, σα να εθελοτυφλεί και να περιμένει καρτετικά το μοιραίο. Κόντρα σ΄αυτό το ρεύμα οι δημιουργοί υψώνουν το ανάστημά τους και δημιουργούν αυτή την ταινία, που είναι πιθανό να αποτελεί το κύκνειο άσμα τους.
“Λίγη υπομονή, θα΄ναι ενδιαφέρουσα η ζωή μετά … “. Νέοι που θέλουν να ζήσουν, να συνεχίσουν τις σπουδές τους, να εξελιχθούν. Έντονος συναισθηματισμός και μία διαρκής ομίχλη κυρίαρχη, μέσα σ΄αυτή χάνεσαι κι απ΄αυτήν τρέχεις να γλιτώσεις. Μόλις τα καταφέρεις, το μυαλό καθαρίζει κι είσαι έτοιμος να κάνεις τη σωστή επιλογή. Μέσα στην παράνοια του πολέμου, οι δημιουργοί προσπαθούν να περισώσουν τον άνθρωπο, τη ψυχή και τη λογική του. Θα τα καταφέρει ο Μίλτον μετά από τεράστια εσωτερική πάλη;