Όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσης γι’ αυτή την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, τόσο περισσότερο φαίνεται και η απόσταση του πολιτικού της προσωπικού, όλων των αποχρώσεων και σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης, από τους πραγματικούς ανθρώπους και τα προβλήματα τους. Μιλάνε, περιγράφουν σχέδια, δίνουν υποσχέσεις, κάνουν πλάκα, κρατούν μυστικά και ντοκουμέντα και κυρίως κοροϊδεύουν τους πραγματικούς ανθρώπους όπως ακριβώς το έκαναν και πριν από αυτή τη βύθιση στη φτώχεια και την απελπισία που ζούμε. Δεν ξέρω αν έχουν άγνοια κινδύνου ή αν δεν τους νοιάζει και πάνε όπως πάνε κι ότι τους βγει. Ξέρω όμως πως όσο μεγαλώνει η απόσταση τόσο πιο επώδυνη θα είναι, γι’ αυτούς, η πρόσκρουση με την πραγματικότητα που θέλει τους νέους ανθρώπους να κοιτούν στο μέλλον και να μην βλέπουν τίποτα, τους ηλικιωμένους να μην βρίσκουν τους γιατρούς που έχουν ανάγκη και βάλε κι εσύ ότι θες.
Μέχρι εδώ, θα μπορούσες να πεις, όλα καλά, αλλά είναι κάτι που με τρώει εδώ και καιρό, από εκείνο το βράδυ των εκλογών πρόπερσι τον Ιούνιο που τα καθίκια κατάφεραν να κερδίσουν. Το πολιτικό προσωπικό της απ’ εδώ πλευράς έχει ή μπορεί γρήγορα να αποκτήσει απόσταση από τους πραγματικούς ανθρώπους και τα προβλήματα τους; Η δοκιμασία που το πολιτικό προσωπικό της απ’ εδώ πλευράς πολύ σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει θα είναι απίστευτα δύσκολη, περίπλοκη και πρωτόγνωρη και απ’ εδώ που στέκομαι βλέπω ότι η επιτυχία σε αυτή τη δοκιμασία θα κριθεί ακριβώς σε αυτή την απόσταση, αν υπάρχει και πόση είναι. Όλα θα κριθούν από το αν οι από τα κάτω ακούσουν μία προσευχή γι’ αυτούς από δικούς τους ανθρώπους. Προφανώς χρειάζονται σχέδια, γνώσεις, ικανότητες, συνδέσεις και γνωριμίες, αλλά μην ξεχνάς πως δεν υπάρχει κάτι δυσκολότερο από το γραφτεί μία προσευχή για τους από τα κάτω σε έναν κόσμο που δεν αλλάζει με προσευχές.
Ο alterthess ιανός