Το Βραβείο «Ασημένια Μανόλια» 2017, που απονέμει κάθε χρόνο ο Δήμος της Σαγκάης, στην Κίνα, απέσπασε η Υπ. Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, κα Ράνια Καταβούτα. Η Τελετή Βράβευσης θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017, στη Σαγκάη.
Στο πλαίσιο της Συμφωνίας Επιστημονικής Συνεργασίας που έχει συνάψει, από το 2013, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με το Shanghai International Studies University(Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης), η κα Ράνια Καταβούτα μετέβη, τον Σεπτέμβριο του 2014, στη Σαγκάη, προκειμένου να διδάξει ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης.
Η κα Ράνια Καταβούτα προτάθηκε ως υποψήφια από το Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης. Το Βραβείο απονέμεται κάθε χρόνο σε αλλοδαπούς εργαζομένους, οι οποίοι μέσα από το έργο τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πόλης της Σαγκάης και στην καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ της Κίνας και της χώρας προέλευσής τους. «Κριτήριο για την υποψηφιότητά μου στάθηκε τόσο η διδασκαλία μου όσο και η διοργάνωση και συμμετοχή σε ποικίλες εκδηλώσεις που αφορούν τον ελληνικό και κινεζικό πολιτισμό. Ενδεικτικά, διοργάνωσα λογοτεχνική ομάδα με συμμετοχή καθηγητών του Πανεπιστημίου από διάφορες χώρες, έδωσα διαλέξεις στους φοιτητές και διοργάνωσα βιωματικές δραστηριότητες, ώστε να γνωρίσουν καλύτερα την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό» Η κα Ράνια Καταβούτα είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ποιητικής δράσης «η ποίηση γυμνή» και ανήκει στη νεα γενιά των ποιητών της Θεσσαλονίκης .
Το ποιητικό της blog εδω: https://razzrania.wordpress.com/
Φωτογραφία από την παρουσίαση του Ανθολογίου Αλληλεγγύης 2017, τρία απο τα ιδρυτικά μελή της δράσης “η ποίηση γυμνή” Ράνια Καταβούτα με τις ποιήτριες Νικολέτα Βλάχου και Ιωάννα Λιούτσια
Κοίτα με
Τώρα που κλείνω τα αυτιά μου
Τρεις το πρωί
Η νύχτα πέρασε από μέσα μου
όχι σκοτάδι
αλλά ποτάμι
Πες μου αν υπάρχει τρόπος να γράψω τον πιο ωραίο στίχο για να σου πω
Κοίτα με
Όσο καλπάζει μέσα μου ο αέρας
Όσα νερά τρέχουν στις φλέβες μου
Όσα νευρικά κύτταρα γίνονται απόψε λέξεις
Μόνο για να σου πω
Κοίτα με
Πιάσε με
Δεν έχω άλλα λόγια
Τρέχει η νύχτα στο δρόμο
Βουβή, σκυφτή, μόνη.
Εύοσμος
Πέρασα χρόνια στα στενά δρομάκια του Ευόσμου
στις συνοικίες του
από Κοιμητήρια Σταυρούπολης μέχρι Κορδελιό
από Αμπελόκηπους μέχρι Μενεμένη
Πάνω-κάτω η Καραολή και Δημητρίου
[σαν να ‘τανε και δω Πατήσια]
μοναχικά τακούνια
πρησμένα πόδια
λιοπύρι και λαϊκές αγορές
άσπρα χαρτάκια
και κουρασμένα χαμόγελα
πρόχειρα σάντουιτς
φτηνά κρουασάν
και ενημέρωση γονέων
ρημαγμένα σπίτια που όλο ελπίζουν
Πέρασα χρόνια
στους δρόμους του Ευόσμου
Μεγάλου Αλεξάνδρου και πλατεία
Δημαρχείο και Νέα Πολιτεία
περιφερειακός και 32Α
Κυριακές πρωί στα φροντιστήρια
μεσάνυχτα στα λεωφορεία
καμιά φορά δε φοβήθηκα τη νύχτα
έζησα τον Εύοσμο όλο μόνη