Από την πρώτη στιγμή που αναδείξαμε το θέμα των επαπειλούμενων απολύσεων διανομέων στην e-food, από ένστικτο αλλά και από μία πολύ συνοπτική ανάγνωση της όλης κατάστασης, γνωρίζαμε πως η συγκεκριμένη υπόθεση θα είναι διαφορετική. Πως έχει τα ποσοτικά αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά να γεννήσει αγώνα, να πλάσει εκ νέου συνείδηση, να κινητοποιήσει και να ζεστάνει πολλούς περισσότερους από τους άμεσα ενδιαφερόμενους.
Η εκτίμησή μας λάθεψε με ευχάριστο τρόπο. Τα πράγματα είναι τελικά πολύ πιο προωθημένα απ’ ότι νομίζαμε και οι καταιγιστικές εξελίξεις δεν αποκάλυψαν μόνο το όριο που η κοινωνία βάζει στην ίδια την εκμετάλλευση και τις ορέξεις των επιχειρηματιών. Δεν αποκάλυψαν μόνο τα αποτελέσματα της κοινωνικής κινητοποίησης αλλά και του μαζικού αγώνα των εργαζομένων που αναγκάζουν ακόμα και αστικά κόμματα ή αστικοποιημένα συνδικάτα και φορείς να πάρουν θέση.
Όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της e-food, καθώς ξεδιπλώνουν το σύνολο των προβλημάτων αλλά και των αντιφάσεων της σύγχρονης εργατικής τάξης -αυτής που κόντρα σε κάθε αφήγημα περί τέλους της ιστορίας συνεχίζει να υπάρχει, να κινεί τον κόσμο, να παλεύει- αναδεικνύουν ταυτόχρονα την όλο και πιο ώριμη συνείδησή της που φτιάχτηκε μέσα σε πολλά χρόνια ήττας, οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής ήττας. Μέσα σε πολλά χρόνια εντατικοποιημένης εκμετάλλευσης και προπαγάνδας, μέσα σε πολλά χρόνια φτώχειας, εθνικιστικού παροξυσμού, έμφυλων και ρατσιστικών διακρίσεων και καταπιέσεων.
Οπότε δεν είναι μόνο η μετωπική δουλειά ανάμεσα στο ΣΒΕΟΔ και το Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού του νομού Αττικής που μας εξέπληξε ευχάριστα, καταφέρνοντας να κατεβάσει στο δρόμο περισσότερους από χίλιους διανομείς. Ούτε οι πρωτοβουλίες και οι συνελεύσεις βάσης, η εξαντλητική συζήτηση επί των αιτημάτων που ζυμώθηκαν από τους ίδιους τους εργαζομένους, η εκλογή συντονιστικής επιτροπής, οι αγκαλιές, οι υψωμένες γροθιές, η θέληση για αγώνα «μαζί και ως το τέλος».
Στην χθεσινή κινητοποίηση 3+1 διαφορετικές εικόνες στέλνουν ένα σαφές μήνυμα για την κοινωνική ευρύτητα των εργατικών αγώνων, για την όλο και πιο συνολική τοποθέτησή τους απέναντι σε μία εποχή που βάζει με τη σειρά της όλο και πιο συνολικά ερωτήματα.
Σημείο 1) Γυναίκα η κεντρική ομιλήτρια στην συγκέντρωση των διανομέων
Την ίδια στιγμή όπου θεσμικά αλλά και κοινωνικά, η πατριαρχική βία και οι έμφυλες διακρίσεις εδραιώνονται αναπαράγοντας μία διαρκή καταπίεση για τις γυναίκες και τις θηλυκότητες, διπλή για τις εργαζόμενες, μερικές δεκάδες γυναικών διανομέων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ισότιμα και στο πλάι των αντρών συναδέλφων τους. Και το μήνυμα που έστειλε η Χαρά, κεντρική ομιλήτρια στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, δεν αφορούσε μόνο την κινητοποίηση των διανομέων. Αφορούσε όλες τις γυναίκες, αυτές που ζουν μία διαρκή κόλαση στις δουλειές, στο σπίτι, στους δρόμους, αφορούσε όλη την κοινωνία που βλέπει την μία μετά την άλλη να κακοποιούνται, να παρενοχλούνται, να βιάζονται και να δολοφονούνται και τους κρατικούς θεσμούς να δικαιολογούν, να υποθάλπτουν, να αναπαράγουν με χίλιους και έναν τρόπους την πατριαρχία ως κάτι το φυσιολογικό.
Σημείο 2) Οι εργαζόμενοι άλλων εταιρειών που βρέθηκαν στην μοτοπορεία
Είμαστε στην αρχή ενός δρόμου που για να οδηγήσει στην νίκη οφείλει να περπατηθεί από πολλούς περισσότερους. Το πρόβλημα των εργαζομένων στην e-food το βιώνουν για περισσότερο καιρό μάλιστα οι εργαζόμενοι της wolt, αλλά και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που ενώ είναι μισθωτοί στην ουσία, δηλώνονται ως «αυτοαπασχολούμενοι». Κάτι που βέβαια ίσχυε ως καθεστώς και πριν το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που το κανονικοποίησε και του έδωσε την δυνατότητα να επεκταθεί. Εκατοντάδες χιλιάδες δε, είναι αυτοί που βρίσκονται υπό ένα καθεστώς διαρκούς απειλής για απόλυση. Η επισφάλεια έχει γίνει ο κανόνας, και η ογκώδης στρατιά του ενός εκατομμυρίου ανέργων αποτελεί το μαξιλαράκι ασφαλείας που έχουν κάτσει πάνω οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις για να περνάν ότι θέλουν στη Βουλή, για να εκμεταλλεύονται όσο θέλουν τους εργαζόμενους.
Με την ΓΣΕΕ αλλά και πολλά από τα σωματεία που ελέγχει η ηγετική ομάδα της, να έχουν «θέσει εαυτόν», εδώ και πολλά χρόνια, κάτω από την ομπρέλα της εθνικής ενότητας και της κοινής προσπάθειας για ανάπτυξη δεν μπορούμε να περιμένουμε την κήρυξη απεργιών και κινητοποιήσεων αλληλεγγύης από άλλους εργαζομένους που χρεώνονται, με ή και χωρίς ευθύνη – δεν είναι αυτό το θέμα μας-, την μεγάλη κρίση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος που ξεκίνησε στα χρόνια της προηγούμενης εργατικής βάρδιας.
Όμως τώρα υπάρχει κίνηση. Δεκάδες σωματεία, είτε βάσης, είτε όσα πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, αλλά και εκατοντάδες χώροι δουλειάς βρίσκονται σε εσωτερικές διεργασίες και κίνηση. Οι ανακοινώσεις συμπαράστασης πολλαπλασιάζονται, οι κουβέντες φέρνουν ξανά μετά από πολλά χρόνια την ανάγκη κοινού αγώνα πάνω στα κοινά προβλήματα, τα εργατικά κέντρα ζωντανεύουν, η ομοσπονδία τουρισμού σπρώχνεται για να στηρίξει τις κινητοποιήσεις καλύπτοντας τους εργαζομένους.
Έχουμε ακόμη δρόμο για να γίνει αυτός ο αγώνας κομμάτι όλου του κλάδου, πόσο μάλλον όλης της τάξης, χρειάζεται η νίκη του ή η διάρκειά του, αλλά οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Κι αυτό φαίνεται από τον οδηγό λεοφωρείου και τους εργαζομένους του ΜΕΤΡΟ στην Θεσσαλονίκη που σήκωσαν γροθιές, από τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια, αλλά και από την παρουσία μερικών δεκάδων διανομέων της wolt στην χθεστινή μοτοπορεία, από αυτούς που μάλλον συνάντησε ο κύριος Χατζηδάκης και του μετέφεραν ότι θέλουν να εργάζονται ως ελεύθεροι συνεργάτες…
Σημείο 3) «Τι έχουν να χωρίσουνε γραικοί και τούρκοι εργάτες»;
Μέσα σε χρόνια διαρκών διακρατικών ανταγωνισμών στην περιοχή, εθνικιστικής και μιλιταριστικής φρενίτιδας και πολεμικών προϋπολογισμών, ένα πανό που βρέθηκε εχθές στη συγκέντρωση στο Άγαλμα του Βενιζέλου αλλά και μία ανακοίνωση αλληλεγγύης που ήρθε από την Τουρκία, έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους ποντάρουν στις εντάσεις και τους πολέμους χωρίς να υπολογίζουν την θέση αυτών που, όποια γλώσσα κι αν μιλάνε, σ’ όποιον Θεό κι αν πιστεύουν, βιώνουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα στα μετόπισθεν του όποιου συνόρου χωρίζει τους εργαζομένους και τους λαούς.
Όπως αναφέρει το 902. gr στο ΠΑΜΕ έφτασε το παρακάτω μήνυμα αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της «E-FOOD» από τους συναδέλφους της πολυεθνικής «DELIVERY HERO», «YEMEKSEPETI» της Τουρκίας.
«Οι εργαζόμενοι της E-FOOD στην Ελλάδα ΔΕΝ είστε μόνοι!
Στην Τουρκία οι εργαζόμενοι της Delivery Hero (μητρική εταιρεία της E-FOOD) στην εταιρεία Yemeksepeti και το συνδικάτο μας Nakliyat-İş χαιρετίζουμε τον αγώνα σας για αξιοπρεπή μισθό και συνθήκες εργασίας που να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Συνάδελφοί μας στην E-FOOD,
Στην Τουρκία, η αντίστοιχη εταιρεία Yemeksepeti εχθρεύεται τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο αγώνας μας είναι κοινός, ενάντια στον εργοδότη που επιτίθεται στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, την Delivery Hero.
Πρέπει να δυναμώσουμε τον αγώνα μας, πιο αποφασιστικά, να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη.
Θέλουμε να ξέρετε ότι θα είμαστε πάντα στο πλευρό σας! Οι οργανωμένοι εργαζόμενοι των E-FOOD και Yemeksepeti είναι ανίκητοι! Είμαστε εργάτες, έχουμε το δίκιο, θα νικήσουμε! Οι ενωμένοι εργαζόμενοι θα νικήσουν το κεφάλαιο!
Συνδικάτο Nakliyat-İş Sendikası».
Οι εργαζόμενοι της YEMEKSEPETI βρίσκονται επίσης σε κινητοποιήσεις και τα Συνδικάτα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της σημερινής τους κινητοποίησής τους έστειλαν το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης.
Η επόμενη μέρα
Σωματεία του κλάδου και εργατικά κέντρα έχουν λάβει αποφάσεις για την αυριανή απεργία των διανομέων με τις κινητοποιήσεις να αναμένεται να είναι ακόμα πιο μαζικές, την ίδια στιγμή που ο αγώνας τους έχει κερδίσει ήδη την καθολική κοινωνική νομιμοποίηση, κάτι που, με τη βοήθεια όλων μας, πρέπει να μεταφραστεί και σε υλική του νίκη.
Για τους ίδιους τους διανομείς, αλλά όχι μόνο για αυτούς.
Για όλους και όλες μας, ανεξαρτήτου κλάδου εργασίας, φύλου και φυλής, που χρειαζόμαστε τόσο πολύ μία νίκη για να ζεστάνει τις καρδιές μας εν μέσω ενός χειμώνα που ήδη κράτησε πολύ, μια νίκη – πρώτη ύλη- για να φτιάξουμε μιαν άνοιξη που να χωράει όλα τα κορίτσια και όλα τα αγόρια από την Ελλάδα, από την Τουρκία και απ’ όλο τον κόσμο που παράγουν και συνάμα στερούνται όλο τον κοινωνικό πλούτο και που ξαναμαθαίνουν από την ίδια την ζωή πως μόνο οργανωμένα και ενωμένα μπορούν να ελπίζουν.
Το επόμενο καρέ αύριο στις 19.00 στο Άγαλμα του Βενιζέλου…
ΥΓ. Το 4ο σημείο, δεν χρήζει σχολιασμού. Η ζώσα μνήμη αυτού του λαού, οι νίκες του και οι ήττες του, αποτυπωμένα σε μία φωτογραφία από την μοτοπορεία της Αθήνας.
Φωτογραφίες απο τις κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα:
