Το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού συνοψίζει την εποχή μας με τρόπο πολύ φιλοσοφημένο, βαθύ και περιεκτικό.
Και δεν αφορά μόνο το θέμα, στο οποίο άμεσα αναφέρεται. Όντως, πέρα από όλες τις κριτικές, που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν για τον ανασχηματισμό του Τσίπρα, η «ηλιθιότητα» παραμένει βασική διάσταση. Για σκεφτείτε. Τι μεγαλείο! Τι τομή! Η Παπακώστα υπουργός. Και εκ των συριζικών ένδον μούγκα, α λα Καραμανλή. Στάση συντονισμένη με το άνοιγμα στον προοδευτικό συντηρητισμό. Διεύρυνση δια των σουργέλων. Σχεδόν «ταξικά μεροληπτική».
Η «ηλιθιότητα», ωστόσο, δεν αποτελεί ίδιον μόνο της κυβερνώσας παρατάξεως.
Η μείζων αντιπολίτευση –κανίβαλοι πραγματικοί- θεώρησε πως ουσιώδη κριτική, ξεβράκωμα σχεδόν της κυβέρνησης, αποτελεί η φοβερή και τρομερή «αποκάλυψη» πως η Νοτοπούλου δούλεψε σε δίμηνο πρόγραμμα του Δήμου το 2012. Το ασύλληπτο σκάνδαλο, απόδειξη της σάπιας διαπλοκής, υπήρξε το γεγονός πως, ενώ προσλήφθηκε ως καθαρίστρια, απασχολήθηκε στο τουριστικό περίπτερο. Δεν είναι τρομακτικό; Οι ηλίθιοι της Δεξιάς προβάλλουν ως σκάνδαλο το γεγονός πως μια νεαρή στην Ελλάδα της κρίσης βρήκε μια σκατοδουλειά για δυο μήνες χαρτζιλίκι, όταν οι δικοί τους γόνοι μασουλούσαν εκατό χιλιάδες ευρώ σε Ελβετίες και Αμερικές, για να σπουδάσουν (;) μάνατζμεντ οφ μάρκετινγκ ιν δε ρέτζιον οφ πάμπλικ αφέαρς εντ χιούμαν ρισόρσις. Κι έτσι κάνουν μάγκα την κυβέρνηση, της οποίας το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα είναι πως ο κύριος αντίπαλός της από το πολιτικό σύστημα είναι παγκόσμιος ρέκορντμαν βλακείας. Βέβαια, η μεγάλη πιθανότητα να χάσει από αυτόν είναι ενδεικτική και της δικής της ποιότητας.
Η «διαταραχή», ωστόσο, δεν είναι μόνο των καθεστωτικών. Όταν το μικρόβιο διαχυθεί, κανείς δεν μένει αλώβητος.
Ούτε, προφανώς, και η ανταγωνιστική Αριστερά ή ο αναρχικός χώρος, η οποία σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου του 2018, είχε μια εξαιρετική δυνατότητα να προκαλέσει ένα μεγάλης σημασίας πολιτικό γεγονός στην Θεσσαλονίκη. Αν δούλευε οργανωμένα και συστηματικά και, κυρίως, ενιαία, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια μεγάλη, ενωμένη και μαχητική διαδήλωση, η οποία θα απέκοπτε τον μακεδονομάχο εσμό που θα επιχειρήσει να δώσει το δικό του στίγμα στη σημερινή μέρα και θα έκραζε τον πρωθυπουργό με τον ταξικό τρόπο που του αξίζει, θα μπορούσε να εκπέμψει ένα ισχυρό μήνυμα στην κοινωνική πλειοψηφία. Νομίζω ήταν η πρώτη φορά από το δημοψήφισμα που δίνονταν η ευκαιρία για κάτι τέτοιο.
Πάει κι αυτό! Εμείς θα είμαστε στην Καμάρα, άλλοι σύντροφοι στην Αγία Σοφία, μερικοί στο Άγαλμα (που με είδε και θυμήθηκε!) και οι ντιπ στην πλατεία Αριστοτέλους. «Εμείς», επίσης, όπως και άλλοι αλλού υποψιάζομαι, υπάρχει πιθανότητα, παρόλη την κοινή εκκίνηση, να πάρουμε άλλη κατεύθυνση στο περπάτημα. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν! Με ποιο επίδικο; Φαντάζομαι το «καθαρό μήνυμα». Για το οποίο, όμως, δεν υπάρχει κανένας αποδέκτης, υπό αυτούς τους όρους. Κανένας, απολύτως!
Το μόνο μήνυμα που θα μπορούσε να φτάσει μακριά και να βρει αποδέκτη θα ήταν η μεγάλη διαδήλωση, που θα απέκοπτε του φασίστες και θα αποκάλυπτε την γύμνια της κυβέρνησης, που πουλάει φύκια και σανό, όπως το 90% του κόσμου ξέρει, αλλά ένα μεγάλο μέρος του, δικαιότατα, δεν θέλει και τον Κούλη.
Μπορούσαμε. Δεν το κάναμε. Είμαστε υπόλογοι.
Γίνεται να το αλλάξουμε, όσο το δυνατόν γρηγορότερα; Εδώ θα κριθεί η χρησιμότητά μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.