Τα μεσάνυχτα της Τρίτης πέφτει νεκρός ο 34χρονος Παύλος Φύσσας έπειτα από επαγγελματικό χτύπημα ομάδας φασιστών στο Κερατσίνι. Ο Παύλος ήταν γνωστός στην περιοχή για την αντιφασιστική του δράση. Στον δρόμο που έγινε η δολοφονική υπόθεση υπήρχε παρουσία αστυνομικής δύναμης (2 ομάδες ΔΙΑΣ με 8 αστυνομικούς). Όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες, η επίθεση ξεκινά ενώ η αστυνομία βρίσκεται στη περιοχή. Από τους 8 αστυνομικούς, παρεμβαίνει -μετά το χτύπημα- μόνο μια γυναίκα στην οποία αποδίδεται η φράση «Ε, όχι και μαχαίρι». Δεν προσήχθη κανείς από τους υπόλοιπους τριάντα φασίστες που συμμετείχαν στην επίθεση. Ο Παύλος εξέπνευσε μετά από λίγη ώρα στο νοσοκομείο. Η είδηση του θανάτου σοκάρει και διαδίδεται αμέσως.
Ο 45χρονος δολοφόνος Γιώργος Ρουπακιάς ομολόγησε τη πράξη του και παραδέχθηκε ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής. Το επόμενο πρωί ο ανυποψίαστος τηλεθεατής του ΣΚΑΙ μπορούσε να διαβάσει τον τίτλο «Τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο» και να ακούσει τον Άρη Πορτοσάλτε να λέει στον Ηλία Κασιδιάρη «Πρέπει να βρείτε τρόπο να μη σας πιάνουν στο στόμα τους». Άλλοι ανυποψίαστοι τηλεθεατές θα είδαν τον Χρύσανθο Λαζαρίδη να λέει ότι «Η ένταση που καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτεί την ένταση της Χρυσής Αυγής». Άλλοι καλοπροαίρετα αφελείς ακόμα περιμένουν το κράτος, τους δικαστές, τους φιλελεύθερους να παρέμβουν. Υπάρχουν κι άλλοι που αναρωτιούνται τι συμβαίνει με το 10-15% που δηλώνει ότι θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή.
Η 18η Σεπτεμβρίου βάζει οριστικά τέλος στα αφελή ερωτήματα. Για την ακρίβεια αλλάζει ολοκληρωτικά τους όρους της συζήτησης, αποτελεί μια τομή.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια ποιοτική αναβάθμιση της δράσης της Χρυσής Αυγής, η οποία δεν πρέπει να ιδωθεί ανεξάρτητα από την δημοσκοπική παγίωσή της σε ποσοστό άνω του 10%. Πριν τη δολοφονία προηγήθηκαν η επιδρομή εναντίον αφισοκολλητών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα με ρόπαλα που είχε ως αποτέλεσμα εννιά τραυματίες, η χουντικού τύπου φιέστα στον Μελιγαλά και οι προκλήσεις στα Γιαννιτσά. Χρειάζεται σοβαρή κι ενδελεχή ανάλυση αυτής της στρατηγικής επιλογής της Χρυσής Αυγής, η οποία προχωρά σταθερά στο επόμενο βήμα του σχεδίου της.
Η θεωρία του παραπλανημένου ψηφοφόρου φτάνει στο τέλος. Κανείς δεν έχει πια δικαιολογίες. Αν ψηφίσεις τους ναζί μετά τη δολοφονία του Παύλου δεν είσαι παραπλανημένος, είσαι ναζί. Ο κάθε ένας που μέχρι τώρα με περισσή ευκολία έλεγε πως χρειαζόμαστε μια Χρυσή Αυγή ήρθε η ώρα να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε πλέον με ελαφρότητα κανέναν υποστηρικτή της Χρυσής Αυγής. Χρειάζεται καθημερινή δουλειά σε κάθε μέλος της οικογένειας μας, φίλο, γνωστό, γείτονα αλλά και συλλογικά σε κάθε κοινωνικό χώρο που έχουμε δυνατότητα παρέμβασης. Η μέχρι τώρα στρατηγική της αποκάλυψης της Χρυσής Αυγής έχει αποδειχθεί αποτυχημένη. Πιθανότατα χρειάζεται συνάμα με τα λογικά επιχειρήματα, η εμπλοκή του θυμικού, η άμεση επαφή, το βίωμα και η κοινωνική αποδοκιμασία.
Η θεωρία των δύο άκρων που εκπορεύεται κυρίως από το φιλελεύθερο κέντρο και την «υπεύθυνη αριστερά» ευνόησε τη Χρυσή Αυγή όσο κανένα άλλο στοιχείο του κυρίαρχου δημόσιου λόγου. Της παρείχε ένα απλό και κατανοητό άλλοθι. Είναι καθήκον μας να την αντιπαλεύουμε σε κάθε ευκαιρία. Η ενορχηστρωμένη αυτή προπαγάνδα εμπλέκει φυσικά -εκτός από γνωστούς πολιτικούς- πρωτοκλασάτους δημοσιογράφους και εν γένει διαμορφωτές της κοινής γνώμης όπως ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο Άρης Πορτοσάλτε, ο Τάκης Μίχας, τα κυρίαρχα αλλά και «εναλλακτικά» ΜΜΕ, όπως το Protagon και η Lifo. Εδώ χρειάζεται μια γενικευμένη διανοητική αντεπίθεση.
Το κράτος δεν είναι αδύναμο ή απόν από τη μάχη με τη Χρυσή Αυγή. Το κράτος είναι ισχυρό και παρόν στο πλευρό της Χρυσής Αυγής. Με βία και καταστολή έσπασαν όλες οι αντιφασιστικές πορείες της Τετάρτης. Η ελληνική αστυνομία μια μέρα μετά τη δολοφονία από φασίστες έδειξε τη μεγάλη επιχειρησιακή της δύναμη στους χιλιάδες αντιφασίστες, προστατεύοντας τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, εγκλωβίζοντας 40 ανθρώπους σε ταράτσα πολυκατοικίας στην Αθήνα, κυνηγώντας με κρότου λάμψης στη Πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη ένα μπλοκ διαδηλωτών που νωρίτερα έσπασε κι απομόνωσε από την υπόλοιπη πορεία, με περίπου 90 προσαγωγές στην Αθήνα και 36 στη Θεσσαλονίκη και με δεκάδες τραυματίες με τον σοβαρότερο από αυτούς να χάνει το μάτι του από ευθεία βολή δακρυγόνου.
Δεν περιορίστηκε όμως εδώ. Η αστυνομία στις αντιφασιστικές πορείες είχε, κυριολεκτικά στο πλευρό της, παρακρατικές ομάδες που επιτίθονταν στους διαδηλωτές όπως αποκαλύφθηκε από τον φωτογράφο Μάριο Λώλο και το δημοσιογράφο Άρη Χατζηστεφάνου.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα στη μάχη εναντίον της Χρυσής Αυγής από αυτό το κράτος με αυτούς τους παγιωμένους κρατικούς, θεσμικούς μηχανισμούς. Ακόμα και η κατάληψη της εξουσίας με την ανάδειξη νέας κυβέρνησης, όσο κι αν είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό, φαντάζει πλέον ελλιπής. Η αλλαγή της κυβέρνησης δεν είναι αρκετή με μια αστυνομία που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και φέρεται να ψήφισε πλειοψηφικά τη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι αρκετή με ένα δικαστικό σύστημα που σφυρίζει αδιάφορο για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής την ίδια στιγμή που οδηγείται σε δίκη ο Σάββας Μιχαήλ και ο Κωνσταντίνος Μουτζούρης για συκοφαντική δυσφήμηση της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι αρκετή με αυτό το στρατό με όλα τα αντιδημοκρατικά συμβάντα των τελευταίων χρόνων. Απαιτείται ριζική δομική αλλαγή παραδείγματος με σαρωτικές αλλαγές στο σύστημα και τις δομές του. Σε αυτό μπορούμε να οδηγηθούμε μόνο με τη ταυτόχρονη παρουσία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στη κορυφή κι ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος στη βάση. Η σκιά της πτώσης του Αλιέντε βαραίνει κάθε εγχείρημα δημοκρατικής, προοδευτικής κι αντικαπιταλιστικής αλλαγής 40 χρόνια τώρα.
Μετά τη πολιτική που έχει φέρει φτωχοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, πλήρη περιθωριοποίηση των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων, 30% ανεργία και 60% στους νέους, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (στρατόπεδα συγκέντρωσης, διαπόμπευση οροθετικών) το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας με τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής επιλέγει πρακτικές που θυμίζουν τη στρατηγική της έντασης στην Ιταλία επιδιώκοντας να δημιουργήσει φόβους εμφυλίου στον μέσο άνθρωπο. Επιχειρούν να επιφέρουν τη παράλυση και χειραγώγηση του κοινωνικού σώματος μέσα από τη διάχυση του φόβου.
Πρέπει να προετοιμαστούμε για τα σκοτεινά μονοπάτια στα οποία μας οδηγούν. Θα χρειαστούμε μεγάλα αποθέματα θάρρους και γενναιότητας αλλά το καθήκον είναι ένα και μοναδικό. Να ορθώσουμε το ανάστημα, να μείνουμε αμετακίνητοι και να παλέψουμε κοιτώντας τον αντίπαλο στα μάτια.
Πηγή: afterhistory.blogspot.gr