in

Μία άλλη πολιτική διαπαιδαγώγηση

Είναι απολύτως αναγκαία για όλους τους λόγους του κόσμου, αλλά το μεγάλο θέμα, σε αυτήν την ιστορία, είναι το αν είναι εφικτή. Οπότε ας αρχίσουμε από το δεύτερο.

Το δεύτερο Λένε, και έχουν δίκιο όσοι το λένε, ότι η πολιτική διαπαιδαγώγηση του καθενός και της καθεμιάς ολοκληρώνεται πάρα πολύ νωρίς, πριν καν πατήσεις τα είκοσι και σε ακολουθεί μέχρι να τινάξεις τα πέταλα σε ότι και να κάνεις πολιτικά, επαγγελματικά και προσωπικά. Λένε, και εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα μας, ότι η πολιτική διαπαιδαγώγηση δεν αλλάζει, λένε πως είναι κάτι σαν την ομάδα αίματος και αυτοί που το λένε φαίνεται πως έχουν δίκιο. Παρόλα αυτά ο πανικός που ζούμε έχει δημιουργήσει πράγματα, καταστάσεις, που κινούνται με μυστήριους τρόπους και αυτό δεν είναι κάτι που το συναντάς σπάνια, είναι κάτι που υπάρχει απέναντι σου, είναι αυτό που βλέπεις έξω από το παράθυρο σου. Πιστεύω λοιπόν πως μία άλλη πολιτική διαπαιδαγώγηση είναι ένας δύσκολος, αλλά εφικτός, στόχος.

Το πρώτο Απ’ όλους τους λόγους του κόσμου, που κάνουν αναγκαία μία άλλη πολιτική διαπαιδαγώγηση, ας δούμε έναν που αφορά δύο πράγματα: Το να κάνουμε κομμουνισμούς και το να στεριώσει σε αυτόν τον τόπο μία καλή/αριστερή διακυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορέσει να κάνει πολλά πράγματα για τους πολλούς καλούς ανθρώπους, οπότε οι πολλοί καλοί άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν, συλλογικά, πολλά πράγματα για τους εαυτούς τους. Τα δύο πράγματα αφορούν έναν λόγο γιατί οι καθημερινοί κομμουνισμοί είναι αυτοί που, αν συμβούν, θα απαντήσουν στα «εκ των πραγμάτων» λίγα πράγματα που θα μπορέσει να κάνει μία καλή/αριστερή διακυβέρνηση. Και για να το σπάσω σε τάλιρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτοδύναμα να κυβερνήσει αυτή τη χώρα τους εργολαβικούς που δουλεύουν στα πανεπιστήμια, σε δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, δεν θα μπορέσει – προσωπικά πιστεύω ότι δεν πρέπει, αλλά άσε με εμένα – να τους κάνει μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει από τώρα να έχει επεξεργασμένο και έτοιμο ένα σχέδιο ώστε όλες οι δουλειές που δίνει σήμερα το δημόσιο στους εργολάβους να περάσουν σε συνεταιρισμούς που θα δημιουργήσουν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι και αυτό θα είναι ένας… κομμουνισμός, ούτε ακριβώς από τα πάνω, ούτε ακριβώς από τα κάτω, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία – που θα απαντήσει σε ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα το οποίο, εκ των πραγμάτων, θα κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα μία καλή/αριστερή διακυβέρνηση .

 O alterthess ιανός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Προς υπεράσπιση της εξέγερσης στο Ferguson. Του Robert Stevens II

Συναυλία στον Πύργο Ουρανούπολης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού