Πολύς λόγος έγινε αυτήν την τετραετία από την κυβέρνηση για την ανάγκη σεβασμού των αποφάσεων της Δικαιοσύνης. Όπως όμως αποδεικνύεται σήμερα και με τη βούλα του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτά τα λόγια είναι à la carte. Συγκεκριμένα, σήμερα εκδόθηκαν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Συμμόρφωσης του ΣτΕ που αποφαίνονται ότι το υπουργείο οικονομικών με το ν. 4964/2022 δεν συμμορφώθηκε προς τις αποφάσεις ΟλΣτΕ 190, 191/2022. Τι έλεγαν αυτές οι αποφάσεις; ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και γι’ αυτό η μεταβίβαση δυνάμει του ν. 4389/2016 από το Δημόσιο στο Υπερταμείο της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ αντίκειται στο Σύνταγμα. Τι όρισε ο νόμος; την ακύρωση (!) αυτών των δικαστικών αποφάσεων προβλέποντας ρητά ότι “απόφαση που τυχόν επιφέρει τις συνέπειες του προηγούμενου εδαφίου είναι άκυρη και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα”. Τι έγινε λοιπόν με απλά λόγια; η κυβέρνηση αντιμέτωπη με δύο από τις ελάχιστες δικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που αμφισβήτησαν μια βασική πολιτική επιλογή της, τις ακύρωσε. Τούτο φυσικά απαγορεύεται και αυτό κρίθηκε σήμερα από το Συμβούλιο συμμόρφωσης (με δικηγόρους των σωματείων που προσέφυγαν τους εξαιρετικούς συναδέλφους Αικατερίνη Γεωργιάδου και Αλέξανδρος Σαριβαλλάσης ).
Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις, φυσικά, δεν σταμάτησαν στην ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων. Σήμερα συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής η μετονομασία της (ανύπαρκτης κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης και σιωπούσας έναντι του καρτέλ ενέργειας) Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων. Πρόκειται για βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του νερού, καθώς αυτές οι αρχές κατά βάση (υποτίθεται ότι) εποπτεύουν τον ανταγωνισμό σ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο. Τα σωματεία των εργαζομένων σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ είχαν δίκιο λοιπόν να κινητοποιούνται σήμερα. Τα σχέδια της κυβέρνησης δεν σημαίνουν τίποτα λιγότερο από την εφαρμογή στο νερό του μοντέλου των σιδηροδρόμων (απαξίωση, ιδιωτικοποίηση, εγκατάλειψη συντήρησης, τεμαχισμός σε εργολαβίες) . Ακόμα και αν ψηφιστεί σήμερα ο συγκεκριμένος νόμος, αποτελεί μέγιστο κοινωνικό και δημοκρατικό διακύβευμα να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα.
Ο Χαράλαμπος Κουρουνδής είναι διδ. Νομικής Σχολής, διδάσκων Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ& ΕΑΠ
