{Ο Φράνκο Μπεράρντι απαντά στην έκκληση του δημοσιογράφου Μικέλε Σέρα για την οργάνωση διαδήλωσης υπέρ της Ευρώπης και υπέρ της Ουκρανίας στις 15 Μαρτίου. Ο Σέρα, στο άρθρο του αναρωτήθηκε γιατί δεν οργανώνεται μια μεγάλη διαδήλωση πολιτών για την Ευρώπη, την ενότητά της και την ελευθερία της. Χωρίς κομματικές σημαίες, μόνο με τις σημαίες της ΕΕ και με το σύνθημα: «ή θα φτιάξουμε την Ευρώπη ή θα πεθάνουμε». Το ευκταίο, για τον ίδιο, θα ήταν να οργανωθεί την ίδια μέρα την ίδια ώρα σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Τι θα γίνει με την Ευρώπη, που σήμερα μας φαίνεται σαν το κλασικό πήλινο βάζο ανάμεσα σε δύο σιδερένια βάζα, γεμάτα με ατομικές βόμβες;», αναρωτήθηκε ο συντάκτης της Repubblica. Θα επιβιώσει ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής από αυτή τη στενωπό, η οποία θέτει υπό αμφισβήτηση αυτό που, κοινότοπα, ονομάζουμε δημοκρατία, δηλαδή διάκριση των εξουσιών, ίσα δικαιώματα και καθήκοντα για όλους, θρησκευτική ελευθερία και κοσμικότητα του κράτους, αξιοπρέπεια και ηρεμία για όσους είναι στην κυβέρνηση και όσους βρίσκονται στην αντιπολίτευση;»}
Η μπογιατζού λέει:
«Όσα περισσότερα κανόνια φτιάξουμε τόσο περισσότερο θα διαρκέσει η ειρήνη»
Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
(Μπέρτολντ Μπρεχτ)*
«Η Κίνα δεν θα λυγίσει μπροστά στην ηγεμονία και τον εκφοβισμό».
Ο Lin Jian, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε ότι αν οι ΗΠΑ σκοπεύουν να συνεχίσουν να διεξάγουν δασμολογικό πόλεμο, εμπορικό πόλεμο ή οποιοδήποτε άλλο είδος πολέμου, η Κίνα θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων.
«Οι Κινέζοι δεν επηρεάζονται από τα ψεύδη, δεν τρομάζουν από τις απειλές ούτε ανέχθηκαν ποτέ την ηγεμονία και τον εκφοβισμό», πρόσθεσε ο Lin Jian.
Αν περιμέναμε το σφύριγμα της εκκίνησης, τώρα το ακούσαμε δυνατά και καθαρά. Ο Λιν Τζιανγκ, τουλάχιστον, είπε σοφά πως, ό,τι και να γίνει, η κατάληξη θα είναι πικρή. Και απαθής, όπως ξέρουν να είναι οι Κινέζοι, πρόσθεσε: «Η πίεση, ο εξαναγκασμός και οι απειλές δεν είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης της Κίνας. Η προσπάθεια να ασκηθεί μέγιστη πίεση στην Κίνα είναι λάθος υπολογισμός».
«Λάθος υπολογισμός» είναι η καλύτερη σύνθεση (των όσων είπε).
Η Δύση έκανε τον έναν λάθος υπολογισμό μετά τον άλλο, αν σκεφτούμε τον πόλεμο στην Ουκρανία και την τελική καταστροφή της. Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν είναι ευχαριστημένοι, δεν πήραν το μάθημά τους και αφού ανάγκασαν την Ουκρανία να θυσιαστεί για τον δικό μας ηρωισμό, τώρα δεν ξέρουν με ποιον τρόπο να ξεφύγουν από αυτό και δρομολογούν μια επένδυση ποιος ξέρει πόσων τρισεκατομμυρίων για επανεξοπλισμό.
Να επανεξοπλιστούμε! Προστάζει η κυρία Ούρσουλα, (ως άλλη ηρωίδα του Μπρεχτ), και αμέσως οι Ιταλοί δημοκράτες ετοιμάζονται να βαδίσουν προς τον πόλεμο και καλούν τις μάζες να διαδηλώσουν για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Όλο και περισσότερα όπλα όλο και περισσότεροι νεκροί όλο και περισσότερος πόλεμος κραυγάζει ένας γνωστός δημοσιογράφος της γενοκτονικής εφημερίδας La Repubblica.
«… πήγαινε λίγο να εξηγήσεις στους Έλληνες ότι το σύμφωνο σταθερότητας μπορεί να παρεκκλίνει για τους εξοπλισμούς, αλλά δεν μπορούσε να παρεκκλίνει για τη ζωή τους…» μου έγραψε ο φίλος μου ο Τζιοβάνι.
Αλλά ο Μικέλε Σέρα* είναι ένας άνθρωπος που τιμά τον λόγο του. Υποσχέθηκε στον Ζελένσκι ότι θα τον στηρίξει μέχρι θανάτου και τώρα ετοιμάζεται να πεθάνει χωρίς να κουνήσει βλέφαρο.
Εγώ είμαι εδώ στις κερκίδες και παρακολουθώ τον Μικέλε να οδηγεί τα στρατεύματα των απελευθερωτών.
Στο όνομα της δημοκρατίας, φυσικά, για την οποία μας ζηλεύουν όλοι. Της δημοκρατίας που αποκατέστησε τη δουλεία και φιμώνει όποιον δεν νιώθει ευτυχής με τη συμμετοχή σε μια νέα γενοκτονία.
Σαν τους υπνοβάτες, λένε οι ιστορικοί, μπήκαν οι Ευρωπαίοι στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Έναν αιώνα και δέκα χρόνια μετά ακόμα δεν έχουν ξυπνήσει. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι οι πρώτοι στην τάξη τους, αλλά κανείς δεν τους λογαριάζει πλέον. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι άγριοι περιμένουν από εμάς να τους φέρουμε την πρόοδο.
Ο Φεντερίκο Ραμπίνι (συνάδελφος του Μικέλε Σέρα) καλεί όλο τον κόσμο να επαναλάβει μαζί του: «Ευχαριστώ, Δύση», και σε ένα σαφάρι σε μια αφρικανική χώρα παρατηρεί ένα μικρό μαύρο αγόρι να χρησιμοποιεί το κινητό του και χαμογελά αυτάρεσκα. Νεγράκι, πρέπει να μας ευχαριστείς, λέει. Αν δεν ήμασταν εμείς οι Δυτικοί, θα ήσασταν ακόμα εκεί με το τύμπανο, ούτε κατά διάνοια με κινητό.
Και ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, στο μεταξύ, με το πουκάμισό του να ανεμίζει, οδηγεί μια διμοιρία ιπποτών με τα σπαθιά τους γυμνά και ουρλιάζει έξαλλος: vive la France! vive le genocide!
Μην τους δίνετε σημασία, οι καημένοι υποφέρουν από εκείνες τις διαταραχές που προκαλούν τα γηρατειά σε όσους δεν είχαν την τύχη να φύγουν από τη ζωή πριν καταντήσουν έτσι.
Όλοι οι Ευρωπαίοι, άλλος λίγο άλλος πολύ, πάσχουν από αλτσχάιμερ. Αλλιώς θα θυμόντουσαν, σωστά; θα θυμόντουσαν πώς τελείωσε την προηγούμενη φορά, και την προ-προηγούμενη φορά – και όλες τις άλλες φορές που τους καρφώθηκε στο μυαλό ότι ήταν ήρωες, πατριώτες.
Πατριώτες ναι. Όπως έλεγε ο Μπέρτραντ Ράσελ, πατριώτες είναι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για ασήμαντη αφορμή.
Δι’ ασήμαντον αφορμήν στείλαμε τους Ουκρανούς να σκοτωθούν από αυτόν τον ξανθούλη από την Πετρούπολη που τώρα, πονηρά, τρίβει ικανοποιημένος τα χέρια του και κλείνει το μάτι στον ξανθό τύπο από το Mar-a-Lago.
Και τώρα, ποιος ξέρει, είμαστε κι εμείς έτοιμοι να ριχτούμε στη μάχη αντρίκια. Θα αγοράσουμε περισσότερα όπλα, από τους Αμερικανούς προδότες φυσικά, και αυτοί θα χαρούν πολύ να μας τα πουλήσουν.
Και θα τρίβουν τα χέρια τους ικανοποιημένοι και θα μετρούν τα δολάρια, ενώ ο ξανθούλης –μπορούμε να βάλουμε στοίχημα γι αυτό- δεν θα μείνει άπραγος να κοιτάει την Ούρσουλα, τον Μικέλε (Σέρα) και τον Φεντερίκο (Ραμπίνι) να εξοπλίζονται επαρκώς.
Υ.Γ:
«Θα σας πει ο μπογιατζής: θα προνοήσουν
οι μηχανές για μας. πολύ λίγοι
θα πρέπει να πεθάνουν. Εσείς όμως
θα πεθάνετε κατά εκατοντάδες χιλιάδες, τόσους πολλούς
δεν έχετε δει ποτέ να πεθαίνουν».
(Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Παραθέτω τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, αλλά φοβάμαι ότι δεν είναι σωστό να το κάνω, γιατί αυτός, το 1939, μπορούσε να γράψει αυτά τα λόγια:
Ακόμα και το μίσος ενάντια στην ευτέλεια
Παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά.
Ακόμα κι η οργή ενάντια στην αδικία
Βραχνιάζει τη φωνή.
Αλίμονο, εμείς
Που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στη φιλία
Δεν καταφέρναμε να ‘μαστε φίλοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς, όταν θα ‘ρθει ο καιρός
Ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο
Να μας θυμάστε
Με κάποιαν επιείκεια.
Μπ. Μπρεχτ (μτφ. Τίτος Πατρίκιος)
Εμείς δεν μπορούμε.
Δεν θα υπάρχει κανείς που να μπορεί να μας θυμάται με επιείκεια.
* Μπέρτολντ Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου, (Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939), μετάφραση Μάριου Πλωρίτη (εκδόσεις Θεμέλιο, 2000)
**Michele Serra: γνωστός δημοσιογράφος, αρθρογραφεί στην εφημερίδα La Repubblica.
***Federico Rampini: γνωστός δημοσιογράφος, αρθρογραφεί στην εφημερίδα Corriere della Sera.
Πηγή: francoberardi.substack.com
