Με έξωση από το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και με βάση ένα χουντικό καταστατικό, απειλείται η μόνιμη έκθεση για την αντιδικτατορική αντίσταση με τίτλο “Διότι δεν συνεμορφώθην”, που λειτουργεί εκεί. Ο χώρος, υπήρξε στη διάρκεια της δικτατορίας ανακριτικό κολαστήριο της χουντικής ΚΥΠ και θανατώθηκε εκεί μετά από άγρια βασανιστήρια ο βουλευτής της Αριστεράς, Γιώργης Τσαρουχάς.
Όπως ενημερώνει με ανάρτηση του στον Φάρο του Θερμαϊκού ο δημοσιογράφος Σπύρος Κουζινόπουλος, ήδη το προεδρείο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 επισκέφθηκε τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων της και τις ενημέρωσε για την επικείμενη έξωση (!) τον Μάρτιο της ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ σε ένα χώρο μόλις 33 τ.μ. που άρχισε να λειτουργεί πριν έξι χρόνια και τον οποίο είχαν εγκαινιάσει στις 5 Μαΐου 2017 ο τότε πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης και ο τοτε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Δ. Βίτσας .
Αίτημα του ΣΦΕΑ 1967-1974 είναι να ανακληθεί η απόφαση του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών – στο οποίο υπάγεται διοικητικά το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης – να πετάξει έξω από το χώρο τον Μάρτιο την έκθεση για την αντιδικτατορική αντίσταση, με το φαιδρό αιτιολογικό ότι είναι… “εκτός θέματος”, και με επίκληση του χουντικού καταστατικού του (1969) περί ίδρυσης-λειτουργίας των πολεμικών μουσείων, που ισχύει και σήμερα – μισό κοντά αιώνα μετά την κατάρρευση της δικτατορίας και παρά τις τυμπανοκρουσίες για την “αποκατάσταση της δημοκρατίας” !
Από εκδήλωση του ΣΦΕΑ έξω από το χώρο μνήμης για την αντιδικτατορική αντίσταση |
Η έκθεση τεκμηρίων “Διότι δεν συνεμορφώθην”
Η έκθεση-ντοκουμέντο του ΣΦΕΑ στεγάζεται σε έναν εμβληματικό τόπο Μαρτυρίου, αφού στις εγκαταστάσεις του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, την περίοδο της Δικτατορίας στεγαζόταν το ανακριτικό κολαστήριο της ΚΥΠ, όπου βασανίστηκαν δεκάδες αγωνιστές/τριες της δημοκρατίας-αντίπαλοι της Χούντας. Η έκθεση, αποτελεί και φόρο τιμής για τους πολιτικούς κρατούμενους της Χούντας.
Παράλληλα, ο Χώρος Μνήμης λειτουργεί και παιδευτικά ως ένα συνεχές μάθημα Δημοκρατίας και Ελευθερίας για τους μαθητές των δεκάδων σχολείων που από όλη τη χώρα επισκέπτονται το Πολεμικό Μουσείο. Εδώ, οι μαθητές, όχι μόνο γνωρίζουν τα εκθέματα των μόνιμων συλλογών του Μουσείου, αλλά και μαθαίνουν για τους αγώνες εκείνων που, αψηφώντας το προσωπικό κόστος, υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία– ανάμεσά τους και εκατοντάδες Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες που τίμησαν τον όρκο τους και διέσωσαν την τραυματισμένη από τους πραξικοπηματίες τιμή του ελληνικού στρατού.
Η λειτουργία του χώρου μνήμης στο κτήριο αυτό, συνιστά καθ’ εαυτή ένα ισχυρότατο συμβολισμό και παράλληλα μια διαρκή υπόμνηση ότι ο στρατός δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά για την κατάλυση του Συντάγματος και την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Και όπως τονίζει ο ΣΦΕΑ: “Πιστεύουμε πως με τη λειτουργία του ο Χώρος Μνήμης αποκατέστησε την τιμή του Ελληνικού Στρατού που φορτώθηκε συλλήβδην το άγος των εγκλημάτων των επίορκων αξιωματικών. Αυτό έχει αναγνωριστεί από τους Έλληνες αξιωματικούς που έχουν επισκεφθεί τον Χώρο Μνήμης και δήλωσαν υπερήφανοι για τους συναδέλφους τους που αγωνίστηκαν εναντίον του τυραννικού καθεστώτος, με βαρύ προσωπικό τίμημα πολλές φορές.
Ο ΣΦΕΑ τουλάχιστον από το 2002, διεκδικούσε με υπομνήματά του προς του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και επιτόπιες εκδηλώσεις, συμβολικά κάθε 21η Απριλίου, την ανάδειξή του σε χώρο ιστορικής μνήμης για τα “πέτρινα χρόνια” 1967-1974. Γεγονός που ταυτοποιήθηκε με δικαστικές αποφάσεις, με τη συνδρομή του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, αλλά και με μαρτυρίες συναγωνιστών και συναγωνιστριών μας, που υπέστησαν τα πάνδεινα στο άντρο αυτό από τους δήμιους της ΚΥΠ και της Ασφάλειας, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πρώην βουλευτή της ΕΔΑ, Γιώργη Τσαρουχά στις 9 Μαΐου 1968.
Σχεδιάγραμμα του Πολεμικού Μουσείου όταν στη δικτατορία λειτουργούσε ως τόπος βασανιστηρίων των συλλαμβανόμενων αγωνιστών κατά της χούντας |
Η αρμονική όμως αυτή συνύπαρξη του Χώρου Μνήμης με τα άλλα εκθέματα και δραστηριότητες του Μουσείου, είναι, δυστυχώς, υπό την αίρεση της κατ’ έτος υπογραφής Χρησιδανείου μεταξύ του Πολεμικού Μουσείου και του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, αν και παραχωρήθηκε “άνευ ανταλλάγματος με σκοπό τη μόνιμη και διαρκή έκθεση των αντικειμένων που καταγράφονται αναλυτικά, στο Πρωτόκολλο Παράδοσης – Παραλαβής, στον χώρο (διάδρομο) προ της εισόδου του αμφιθεάτρου του Πολεμικού Μουσείου / Παραρτήματος Θεσσαλονίκης”. Έτσι, εντελώς αντιφατικά και ανιστόρητα, στην ιστοσελίδα του Πολεμικού Μουσείου η έκθεση για την αντιδικτατορική αντίσταση αναφέρεται ως “φιλοξενούμενη συλλογή” (!), αφού, κατά το ισχύον, χουντικό καταστατικό λειτουργίας των πολεμικών μουσείων (Ν.Δ. 132 ΦΕΚ Α΄35/3.3.1969) σκοπός τους είναι “η προβολή των ιερών αγώνων του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον’ – εξαιρουμένου, φυσικά, του “ανίερου, αντεθνικώς δρώντος” – κατά τους πραξικοπηματίες – αντιδικτατορικού αγώνα (!) για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την κοινωνική προκοπή. Βλέπετε η αναιμική “αποχουντοποίηση” δεν μας απάλλαξε από τα κατάλοιπα της “νομοθεσίας των βαρβάρων”.
Αίτημα του ΣΦΕΑ προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου είναι η ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για την κατάργηση του παραπάνω διατάγματος – εκτρώματος της χούντας και η ανακήρυξη του εκ 33 τ.μ. απέριττου – πυκνού Χώρου Μνήμης του ΣΦΕΑ 1967-1974 στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, σε χώρο Ιστορικής Μνήμης της Αντιδικτατορικής Αντίστασης. Όπως συνέβη και στην ανάλογη περίπτωση του πρώην ανακριτικού κολαστήριου του ΕΑΤ-ΕΣΑ στην Αθήνα, όπου εδρεύει ο ΣΦΕΑ, με την παραχώρηση της κυριότητας των σωζόμενων κτηρίων στην Περιφέρεια Αττικής, με τροπολογία μελών μας – τότε βουλευτών – που υιοθέτησε στις 6/6/2017 το Υπουργείο Οικονομικών.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σύνδεσμος: “Οποιαδήποτε παράταση του σημερινού καθεστώτος της κατά παραχώρηση “φιλοξενίας” στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης όχι μόνο συνιστά λογοκριτική επέμβαση εις βάρος της πρόσφατης ιστορίας της Θεσσαλονίκης. αλλά και εξυπηρετεί, αντικειμενικά, όσους επιχειρούν να παγιδέψουν τους νέους ανθρώπους, δημαγωγώντας εις βάρος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και διαβάλλοντας τις δημοκρατικές αξίες.
Πηγή: Φάρος του Θερμαϊκού