Η επιστροφή των ανθρώπων της Τρόικας στην Αθήνα, την οποία αγωνιωδώς ζητάει το Μέγαρο Μαξίμου, συνδέεται άμεσα με πολύ συγκεκριμένες θυσίες, τις οποίες θα πρέπει να κάνει η ελληνική κοινωνία μέσα στο, άμεσο, επόμενο διάστημα. Από τον Αύγουστο αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς βρίσκεται σε παζάρια με τους ανθρώπους της Τρόικας για το ποιες θα είναι αυτές οι συγκεκριμένες θυσίες, με διάφορα σενάρια να παίζουν για μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις, που οι πολιτικές της σκληρής λιτότητας αναπόφευκτα θα φέρουν στο σύντομο μέλλον, και για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, που ήδη είναι… απελευθερωμένες χωρίς να χρειάζεται κάποια περαιτέρω νομοθετική ρύθμιση.
Πέρα όμως από τα σενάρια, που πυκνά συχνά απασχολούν – άγνωστο γιατί – και την αριστερή αντιπολίτευση, υπάρχει μία πολύ συγκεκριμένη πραγματικότητα: Οι άνθρωποι της Τρόικας και αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς έχουν συμφωνήσει στη δημιουργία ενός μηχανισμού που θα παράγει, κάθε χρόνο, πολλές χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και στην κατάργηση του νόμου 1264 που το 1982 κατοχύρωσε τις συνδικαλιστές ελευθερίες και τα δικαιώματα του Κόσμου της Εργασίας. Και τα δύο σκέλη αυτής της συμφωνίας έχουν σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόσημο, αλλά αυτό δεν είναι είδηση, καθώς αυτό το πρόσημο έχει όλη αυτή η βύθιση της ελληνικής κοινωνίας στη φτώχεια και την απελπισία. Το νέο σε αυτή την ιστορία είναι ότι και τα δύο σκέλη αυτής της συμφωνίας έχουν σκληρό Δεξιό, μετεμφυλιακό, προφανώς και αντιδημοκρατικό, πρόσημο. Μιλάμε δηλαδή για μία συμφωνία ιδεολογικού – και όχι δημοσιονομικού – τύπου.
Αυτή η συμφωνία έγινε με εντολή Σαμαρά, με τον Βενιζέλο να βαράει παλαμάκια καθώς γνωρίζει ότι βρίσκεται μέσα σε ένα λάκκο γεμάτο με σκατά και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μην πνιγεί μέσα σε αυτά. Ο Σαμαράς, σε αυτή τη φάση, εκφράζει το συλλογικό κακό απέναντι στον Κόσμο της Εργασίας. Είναι αυτός που μας απολύει, είναι αυτός που μας αφήνει απλήρωτους, είναι αυτός που μας κόβει το επίδομα ανεργίας, είναι αυτός που θέλει να μας πετάξει έξω από τα σπίτια μας, είναι αυτός που αφήνει τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα, είναι αυτός που θέλει να μετατρέψει τους… νοικοκυραίους σε ακροδεξιά καθίκια, είναι αυτός που φταίει γιατί είναι ο στρατηγός της άλλης πλευράς. Τον τρώμε και τους παίρνουμε.
Ο alterthess ιανός