«Στις Άνδεις, οι σφαγές ακολουθούν
το ρυθμό των εποχών.
Υπάρχουν τέσσερις από αυτές στον κόσμο.
Στις Άνδεις πέντε:
άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και σφαγή».
Manuel Scorza
Στις 4 Ιανουαρίου ξεκίνησε μια απεργία στις περιφέρειες του νότιου Περού, η οποία είχε διακοπεί τον Δεκέμβριο για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Πάνω από 60 τα οδοφράγματα (ειδικά σε Cusco, Apurímac, Ayacucho, Huancavelica, Puno) που απαιτούν εκλογές το 2023 και την παραίτηση του Κογκρέσου, το οποίο στηρίζει μόνο το 8% του πληθυσμού.
Στις 9 Ιανουαρίου, δεκάδες χιλιάδες κομμουνάροι Aymara εισήλθαν στην πόλη Juliaca, τη μεγαλύτερη στην περιοχή του Puno, με μια ειρηνική διαδήλωση που κατεστάλη με ρίψεις δακρυγόνων από ελικόπτερα ενώ από το έδαφος η αστυνομία εκτόξευσε σφαίρες που εκρήγνυνται, όπως αναφέρθηκε και όπως κατήγγειλαν οι γιατροί του τοπικού νοσοκομείου. Επιπλέον, η αστυνομία εκτόξευσε αέρια εναντίον των νοσοκόμων και του ιατρικού προσωπικού που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες, ξυλοκόπησε γιατρούς και πυροσβέστες. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, κλάπηκαν και φάρμακα.
Το αποτέλεσμα ήταν 17 νεκροί, συνολικά 48 δολοφονίες από τότε που η Ντίνα Μπολουάρτε , πρώην αντιπρόεδρος του Πέδρο Καστίγιο , ορκίστηκε σε έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής, αναλαμβάνοντας την ηγεσία της Δημοκρατίας. Σχεδόν όλες οι δολοφονίες έγιναν σε τρεις ώρες, μεταξύ 15.00 και 18.00 μ.μ., σύμφωνα με λεπτομερείς αναφορές της εφημερίδας La República. Οι νεκροί προστίθενται στους περίπου 300 τραυματίες – συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς παιδιά και δημοσιογράφοι – ιδιαίτερα στις περιοχές των quechua και aymara, στο Apurímac, Ayacucho, Puno και Arequipa.
Είναι εγκλήματα της περουβιανής δημοκρατίας, μιας πολιτικής κάστας που πάντα κυβερνούσε τη χώρα, ενός ρατσιστικού κράτους «του οποίου η αποσύνθεση ξεκίνησε με τον φουτζιμορισμό, συνεχίστηκε με τις άλλες κυβερνήσεις, κόμματα και επιχειρηματίες διεφθαρμένους από τον Όντεμπρεχτ, και που σήμερα δολοφονεί για να συνεχίσει να μοιράζεται την εξουσία», όπως αναφέρεται σε μια ανακοίνωση ορισμένων κοινωνικών οργανώσεων.
Είναι εγκλήματα που επικυρώνονται από ένα κοινοβούλιο που είναι διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι. Απόδειξη αυτού είναι ότι η ολομέλεια του Κογκρέσου προστάτευσε, την ίδια μέρα, τον βουλευτή Φρέντυ Ντίαζ που ερευνάται από τον Εισαγγελέα για τον βιασμό μιας υπαλλήλου του Κογκρέσου στο γραφείο του.
Λίγες ώρες αργότερα, το ίδιο Κογκρέσο έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για περισσότερους από 40 θανάτους, ενώ η εισαγγελία έχει αρχίσει να ερευνά τον πρόεδρο, τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εσωτερικών και Άμυνας για «εγκλήματα γενοκτονίας, ανθρωποκτονίας από πρόθεση και σοβαρούς τραυματισμούς που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων τον Δεκέμβριο του 2022 και τον Ιανουάριο του 2023 στις περιοχές Apurímac, La Libertad, Puno, Junín, Arequipa και Ayacucho.
Οι κάτοικοι της περουβιανής επαρχίας Chumbivilcas προετοιμάζουν την πορεία για το Κούσκο και τη Λίμα. Ζητούν άμεσα την παραίτηση του Προέδρου και τη διάλυση της Βουλής.
Αυτό που λέγεται δημοκρατία, στις Άνδεις είναι ολοκληρωτικά κράτη όπου μπορούν να κυβερνήσουν μόνο οι κληρονόμοι των γαιοκτημόνων, σήμερα μαφιόζοι επιχειρηματίες που κυριαρχούν στα μμε και στις παράνομες οικονομίες. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται στρατιωτικό πραξικόπημα στο Περού, γιατί τα μέσα ενημέρωσης (κυρίως η τηλεόραση) είναι απόλυτα ελεγχόμενα, δεν αναφέρουν τις σφαγές και αναφέρονται στους διαδηλωτές ως «τρομοκράτες».
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι νέες εκλογές δεν θα εγγυηθούν παρά μόνο τη συνέχεια των αυταρχικών και διεφθαρμένων κυβερνήσεων, όπως συμβαίνει από τη δεκαετία του 1980, μια κατάσταση που, ωστόσο, σήμερα επιδεινώνεται από την κυριαρχία της μαφιόζικης οικονομίας.
Αν ήταν αλήθεια, όπως επεσήμανε ο Νόαμ Τσόμσκι, ότι «ένας καλύτερος κόσμος είναι στο χέρι μας» και ότι «Ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός», θα πρέπει να αναλογιστούμε ποιους δρόμους θα ακολουθήσουμε για να πλησιάσουμε σε αυτόν τον στόχο.
Οι λαοί του Αμαζονίου που συγκεντρώνονται στη Διεθνική Ένωση για την Ανάπτυξη του Περουβιανού Δάσους κινητοποιούνται ενάντια στην κυβέρνηση, όπως και οι άλλοι λαοί του Περού. Ωστόσο, μιλούν για τη δημιουργία αυτόνομων τοπικών κυβερνήσεων (όπως έχουν ήδη κάνει οι Wampis και Awajún), γιατί πιστεύουν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσει αυτό το μοντέλο θανάτου που ονομάζουμε εξορυκτισμό.
Ένα μοντέλο που υποστηρίζεται από εγκληματικά κράτη με δημοκρατικό λούστρο και ένοπλες συμμορίες, νόμιμες και παράνομες, που εξουσιάζουν τα εδάφη της εξορυκτικής βιομηχανίας, τα χρυσωρυχεία, τα εργαστήρια της κοκαΐνης και ευθύνονται για την αποψίλωση των δασικών εκτάσεων.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Desinformenonos
πηγή: Comune-info.net
