Στο alterthess.gr θυμόμαστε και συζητάμε για τις ταινίες της τελευταίας δεκαετίας μέσα από τα κείμενα του Μίλτου Τόσκα.
Ο Αντρέι Ζβιάνγκιτσεφ είναι ένας από τους κορυφαίους Ρώσους σκηνοθέτες. Αρέσκεται να στήνει πορτραίτα κατατρεγμένων ανθρώπων και να κάνει σινεμά με κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα, αφήνοντας σαφείς αιχμές για όσους κινούν τα νήματα κι ορίζουν τη μοίρα των πολλών. Μετά την Επιστροφή, την Αποξένωση, την Έλενα και το Leviathan, το Loveless τάραξε τις Κάννες και κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής, ενώ αποτελεί και την επίσημη υποψηφιότητα της Ρωσίας, για το OSCAR ξενόγλωσσης ταινίας.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Ο Μπόρις κι η Ζένια είναι εγκλωβισμένοι σε έναν αποτυχημένο γάμο. Καρπός τους, ο μικρούλης, Αλιόσα, που γίνεται συνεχώς μάρτυρας ενδοοικογενειακής βίας κι αψιμαχιών μεταξύ των γονέων, που θεωρούν ως λάθος, που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή τους τη γέννηση του μονάκριβου γιου τους. Κι οι δύο έχουν χαράξει νέους δρόμους και το 12χρονο αγγελούδι αποτελεί βάρος. Δε νοιάζονται για την τύχη του. Δε θέλουν όμως, ο χωρισμός να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη καθημερινότητά τους. Ο σύζυγος κρύβεται από τον χριστιανό φονταμελιστή εργοδότη του, για να μη χάσει την καλή θέση κι η γυναίκα του, θέλει ξορκίσει τα φαντάσματα, που κατέστρεψαν τα ομορφότερα χρόνια της ζωής της.
Μία αφόρητα τοξική ατμόσφαιρα. Απόλυτη διάβρωση των δεσμών και κατάλυση των αξιών. Μία ανάγκη ικανοποίησης του φαίνεσθε και μία ιεράρχηση λάθος προτεραιοτήτων. Μία πόλη, μία χώρα, ένας κόσμος χωρίς αγάπη. Εξαφανίζονται, βουλιάζουν, βαλτώνουν. Ο υλικός ευδαιμονισμός κυριαρχεί. Ακριβή ζωή, Μέσα κοινωνικής Δικτύωσης, σέλφι κι ένας κόσμος, που απ΄ άκρη σε άκρη νυχτώνει. Δε βρίσκεις ελπίδα. Μία επίγεια κόλαση. Δεν υπάρχει χρόνος. Όμως, ” δεν μπορείς να ζήσεις, χωρίς αγάπη “. Μένει επιλογή στο παιδί; Πώς θα διαχειριστεί αυτές τις δύσκολες στιγμές;
Το χιόνι πέφτει. Το βάρος μεταφέρεται στη ψυχή του θεατή. Παράλληλες σχέσεις, ικανοποίηση των εγώ και μία υπενθύμιση παρουσίας, μέσω της απουσίας, που κινεί τα νήματα και προωθεί την πλοκή. Ένα φιλμ γεμάτο συμβολισμούς. Μία συνεχής προσπάθεια του θεατή να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα, που λαμβάνει. Ο φόβος, η καχυποψία, η αποξένωση κι όαση αισιοδοξίας μία εθελοντική ομάδα, ικανή να αγωνιστεί για να διορθώσει τα λάθη και τα κακώς κείμενα μίας ολόκληρης κοινωνίας.
Οι πρωταγωνιστές σκιαγραφούνται υποδειγματικά. Στο τέλος, κατανοούμε ειδικά τον Μπόρις και τον βλέπουμε με μία πιο θετική ματιά, παρά τα πολλά του λάθη. Η φωτογραφία δένει αρμονικά. Ένα κρύο, ένα άδειο, από συναισθήματα κι όχι μόνο, τοπίο. Η αγάπη είναι ό,τι σημαντικότερο, μαζί με την υγεία. Μία αναζήτηση με αμφίβολο αποτέλεσμα κι η ζωή απλά συνεχίζεται …
Ένα αριστούργημα που σε καθηλώνει. Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος; Ένα αναπάντητο ερώτημα. Οι συνέπειες της κατάστασης σε ένα φίλμ δύο ωρών, που σε κάνει να δακρύσεις και να σκεφτείς τις προεκτάσεις, που βαδίζουμε, καθώς το μήνυμα είναι διαχρονικό κι οικουμενικό. Για όλες τις ηλικίες ενηλίκων, μία από τις κορυφαίες ταινίες της χρονιάς …