O Όσκαρ Μαρτίνεζ είναι μαζί με τον Ρικάρντο Νταρίν οι δύο κορυφαίοι σύγχρονοι Αργεντινοί ηθοποιοί. Μετά τις “Ιστορίες για Αγρίους” και τον “Επιφανή Πολίτη” τον συναντάμε στο “Ζήσε δύο φορές, Αγάπησε Μία” της Maria Ripoll. Δύο παιδιά, ένα τραγούδι, η γαλήνη της θάλασσας … Μία παραγωγή του Netflix που μιλάει για το πέρασμα του χρόνου, την αέναη μάχη μαζί του και τη διάθεση επιστροφής μας σε μία αφετηρία που μας έχει σημαδέψει όταν φτάσει η ώρα του προσωπικού μας απολογισμού.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Ο Εμίλιο είναι ένας συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου με ειδίκευση στα Μαθηματικά. Τo πάθος του είναι το μαγικό τετράγωνο ή κοινώς το Sudoku. Η σύζυγός του έχει πεθάνει κι ο ίδιος βασανίζεται από τη νευροεκφυλιστική ασθένεια Αlzheimer. Δε θέλει να το παραδεχθεί, αλλά ώρες -ώρες χάνει την επαφή με το περιβάλλον του. Πέφτει ο γενικός και ξεχνάει τα πάντα. Η κόρη του Τζούλια ανησυχεί ολοένα και περισσότερο και τον πιέζει να πάρει κινητό τηλέφωνο. Αυτός αρνείται πεισματικά. Θα έρθει όμως η ώρα που η λατρεμένη του εγγονή, Μπλάνκα θα χρησιμοποιήσει την τεχνολογία, ώστε ο πρωταγωνιστής μας να βρει τον αληθινό-παιδικό έρωτα της ζωής του.
Είναι ένα απωθημένο που χρόνια κρύβει μέσα του ο τυπικός καθηγητής, που πηγαίνει με την εφημερίδα του στο καφέ-στέκι του καθημερινά. Απαλλάσσεται από τη ρουτίνα του. Σύντομα θα ξεκινήσει ένα παρακινδυνευμένο ταξίδι. Αφήνει τη Βαλένθια κι είναι αποφασισμένος να βρει την Μαργαρίτα ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνει πολλά- πολλά χιλιόμετρα. Μετά από ένα αρχικό σοκ αρωγοί στην προσπάθειά του γίνονται όλα τα μέλη της οικογένειας. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν μετά την επιστροφή στο σπίτι. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών περνούν μικρές ή μεγαλύτερες κρίσεις.
Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς υπάρχουν στιγμές που η ταινία αποκτάει χαρακτήρα μαύρης κωμωδίας. Τα σημάδια του χρόνου αφήνουν ανεξίτηλο το σημάδι τους. Υποφέρει κι υποφέρουν. “Τα μαθηματικά είναι για τα πάντα”. Μία φιλοσοφία ζωής που ακόμα και σήμερα αρκετοί υιοθετούν ως παιδαγωγικό μοντέλο. Αποστρέφεται την τεχνολογία και μένει πιστός στην παράδοση και την επιστήμη του. Δεν έχει τηλεόραση, δεν έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή, συνεχώς ανατρέχει σε βιβλία κι ανανεώνει τη γνώση του.
Έρχεται όμως η στιγμή που τα σημεία των καιρών μας ξεπερνούν. Σε μία κυνική ομολογία η Μπλάνκα εξηγεί στον παππού πως το κινητό είναι “Θεός”. Εδώ βρίσκεις τα πάντα. Έρχεται όμως η μητέρα της από την άλλη πλευρά να την προσγειώσει. Τη συμβουλεύει να ζει κάθε στιγμή και να μη βιάζεται να μεγαλώσει, καθώς τότε θα έρθουν οι ευθύνες κι οι υποχρεώσεις. Η τελευταία ακροβατεί ανάμεσα σε έναν ατυχή γάμο, στην ανατροφή της κόρης και τη φροντίδα του πατέρα. Η εργασία της (ιατρικός επισκέπτης) της δημιουργεί στρες και βρίσκει εκτόνωση στο τσιγάρο, που τόσο κόπο έκανε να κόψει.
Η πολυπόθητη στιγμή της συνάντησης πλησιάζει. Παρά τις διαδοχικές απογοητεύσεις φτάνουμε στην άκρη του κουβαριού. Ο Εμίλιο αντικρίζει την Μαργαρίτα. Γεμάτος χαρά της εξηγεί ποιος είναι, αλλά … Δεν έχει πλέον τίποτα να περιμένει. Το μυαλό μου ταξιδεύει στην “Μεγάλη Επιστροφή” του Ζιανγκ Γιμού. Επιστρέφει στο αγαπημένο του μαγικό τετράγωνο. Ασκεί το πνεύμα του και ταυτόχρονα προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την μνήμη του, τη θύμηση μέχρι εκείνο το ραντεβού μπροστά στη θάλασσα να “αναβιώσει”.
Θα περάσουν χρόνια. Θα έρθει ξανά εκείνο το τραγούδι. Σαν άλλη μελωδία μίας σειρήνας. Θα τον σαγηνέψει. Ήρθε η ώρα να ενδώσει στην πρόταση, δεν έχει πια τόσο πολύ διάβασμα. Μία ευχάριστη ιστορία με δόσεις χιούμορ και αλήθειας. Καθαρά φεστιβαλική. Σε ταξιδεύει σε μία ρομαντική διαδρομή προς την ένωση. Πέρασαν τόσα χρόνια σαν δύο ζωές, αλλά η αγάπη είναι μία και μοναδική. Δίνεις τη ψυχή σου και όσα χρόνια κι αν περάσουν ανήκει σε αυτόν που αποφάσισες να τη χαρίσεις.