Από τη Λέσβο μέχρι την Αθήνα ακούγονται οι φωνές για τους «λαθρο»μετανάστες που φτάνουν κατά χιλιάδες και «λερώνουν» τα λιμάνια, τις ακτές και τις πλατείες.
Μεταξύ τους και οι φωνές του ρεαλισμού και του επιλεκτικού ανθρωπισμού που εντοπίζουν το αδιέξοδο και την ανθρωπιστική κρίση, μέρος της οποίας καταφεύγει και στην Ελλάδα.
«Άνοιξαν οι Τούρκοι τα σύνορα και οι εξουθενωμένοι πρόσφυγες πολέμου της Συρίας πέρασαν σε τουρκικό έδαφος», μετέδιδε το ελληνικό κανάλι. Μόλις όμως κάποιοι από αυτούς τους ίδιους εξουθενωμένους πρόσφυγες φτάσουν με σαπιοκάραβα στην Ελλάδα γίνονται αυτομάτως λαθραίοι, βρώμικοι και παρείσακτοι.
«Εισβάλλουν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα για να λιαστούν στις πλατείες» έγραφε το τρέιλερ του τηλεοπτικού STAR, με τη δήλωση Κώστα Καραγκούνη να περνάει μισαλλόδοξα κάθε τέταρτο στις οθόνες μας την Κυριακή.
Μια Ευρώπη που δεν αντέχει ούτε την κουτσουρεμένη πρόταση Αβραμόπουλου να απορροφήσει 40.000 πρόσφυγες αλλά έτοιμη να στηλιτεύσει (και δικαίως) την οποιαδήποτε χώρα του Νότου φερθεί βάναυσα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Μια ελληνική προπαγάνδα που θέλει να αυξάνονται οι ροές προσφύγων λόγω… ΣΥΡΙΖΑ και δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της τους εξολοθρευτικούς πολέμους που σπέρνουν γύρω μας τον θάνατο και την προσφυγιά.
Όμως, τι πραγματικά θέλουμε εμείς ως κοινωνία και κυρίως όσοι από μας επικαλούνται για χίλιους δυο άλλους λόγους το ευρωπαϊκό μας πρόσωπο, ξεχνώντας ότι αυτό αφορά και τη μεταχείριση των προσφύγων;
Να κρύψουμε λοιπόν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, να κρύψουμε τους άστεγους, να κρύψουμε τους φτωχούς διότι βλάπτουν τον τουρισμό και την αισθητική μας. Να δώσουμε στον τουρίστα την πλασματική εικόνα μιας χώρας που όλα κυλάνε ρολόι.
Να μην έχουν οι τουρίστες καμία αμφιβολία ότι οι Έλληνες χορεύουν και ξενυχτούν και τα περί φτώχειας είναι όλα φαντασία της νέας κυβέρνησης και των ΜΜΕ.
Μερικοί ίσως επιθυμούν ακόμα και τη βίαια αποτροπή που απαγορεύουν όλες οι διεθνείς συνθήκες, αρκεί να γίνεται στα μουλωχτά τη νύχτα κι αν κάτι πάει στραβά και πνιγούν άνθρωποι, θα ρίχνουμε τις ευθύνες σε κάποιον κακό λιμενικό (όχι ότι δεν υπάρχει κι αυτός) και όλα μέλι-γάλα.
Ποια είναι η λύση; Από το να μην υπάρχουν πόλεμοι μέχρι να εφαρμόζονται οι υποχρεώσεις των χωρών απέναντι στους πρόσφυγες.
Μέχρι… τότε όμως χρειάζονται κοινοτικά κονδύλια, πόροι και δομές για αυτούς τους ανθρώπους.
Μέχρι τότε χρειάζεται όλοι οι δήμοι να μοιραστούν και να προσπαθήσουν να φερθούν ανθρώπινα στους κατατρεγμένους.
Μέχρι τότε χρειάζεται να βάλουμε στην πάντα τον ρατσισμό μας απέναντι στη φτώχεια και στην προσφυγιά, ακόμα κι αν το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους με τα παιδιά τους τουλάχιστον να λιαστούν στις πλατείες ή στα λιμάνια!
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών