Η Λαϊκή Ενότητα Θεσσαλονίκης με ανακοίνωσή της, δηλώνει την κάθετη αντίθεσή της στην ιδιωτικοποίηση της Μαρίνας Αρετσούς στην Καλαμαριά και ζητάει ο χώρος να αναβαθμιστεί και να μείνει δημόσιος, χωρίς περιφράξεις και αποκλεισμούς, προσφέροντας στην αναψυχή, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, της τοπικής κοινωνίας αλλά και όλης της πόλης.
Η ανακοίνωση σημειώνει:
«Η ανοικτή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς με θέμα τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για τη Μαρίνα της Αρετσούς προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησής της, ανέδειξε για μια ακόμη φορά τις καταστροφικές συνέπειες της «επιχειρηματικοποίησης» των δημόσιων χώρων.
Η ένταξη της Μαρίνας Αρετσούς στο ΤΑΙΠΕΔ το 2012, την οποία καμιά μεταγενέστερη κυβέρνηση δεν προσπάθησε να αναιρέσει, εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο παράδοσης σε επιχειρηματικά συμφέροντα των δημόσιων χώρων που, όπως δήλωσε το ΤΑΙΠΕΔ «μέχρι τώρα δεν φέρνουν έσοδα», μέσα από μακροχρόνιες (μισού αιώνα και βάλε) συμβάσεις, προκειμένου, μέσα από την «αξιοποίησή» τους από ιδιωτικά συμφέροντα, να ξεπληρώνεται το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος.
Είναι μνημονιακός όρος, και παραμένει, παρά τις τυμπανοκρουσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. ότι τελειώσαμε με τα μνημόνια.
Την ίδια λογική είχε και η υποθήκευση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για 99 χρόνια στους δανειστές, πέραν των αρχαιολογικών χώρων (που αργότερα αναιρέθηκε υπό την πίεση της δημόσιας κατακραυγής), και πολλών δημόσιων και δημοτικών χώρων, όπως και όλου του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης, γεγονός που είχε καταγγείλει η Λαϊκή Ενότητα Θεσσαλονίκης. Για να μην ξεχνιόμαστε.
Την ίδια λογική έχει και το σχέδιο «ανάπλασης» της ΔΕΘ, μέσω ΣΔΙΤ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η Ν.Δ., με ότι αυτό συνεπάγεται για την επιβάρυνση του κέντρου της πόλης και του περιβάλλοντος.
Όπως και στη ΔΕΘ, έτσι και στη Μαρίνα της Αρετσούς, το project είναι το ίδιο.
Επιχειρηματικά lobby, τα οποία, με χρηματοδότηση και από το δημόσιο, θα κτίσουν και θα εκμεταλλεύονται για μισό αιώνα ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, σούπερ μάρκετ, συνεδριακά κέντρα, πάρκινγκ, υπερβαίνοντας και το νόμιμο συντελεστή δόμησης. Στην περίπτωση της Μαρίνας, εμπεριέχει και κατοικίες βραχείας μίσθωσης, και έναν τσιμεντένιο φράχτη, ύψους 2 μέτρων, κατά μήκος της οδού Πλαστήρα, για να μην μπαίνει η «πλέμπα» και ενοχλεί τους υψηλών εισοδημάτων τουρίστες.
Σε μια περίοδο όπου η πανδημία του covid 19 σαρώνει, το περιβάλλον και η σωματική και ψυχική υγεία των κατοίκων, οι ανάγκες τους, συνεχίζουν να κατατάσσονται σε υποδεέστερη κλίμακα.
Την ίδια μάλιστα περίοδο, όπου εξαιτίας της πανδημίας αποδεικνύεται το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο τουρισμός δε μπορεί να είναι «η βαριά βιομηχανία της χώρας», και μια σοβαρή οικονομία δε μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά σ αυτόν, η κυβέρνηση της Ν.Δ., σαν τηλεκατευθυνόμενη, βαδίζει την πεπατημένη, παραδίδοντας με ευνοϊκότατους όρους τους δημόσιους χώρους κυρίως σε ξένα επιχειρηματικά κεφάλαια, προς «αξιοποίησή» τους για προσέλκυση τουριστών.
Τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η ενέργεια, οι τράπεζες, οι δημόσιοι χώροι παραδίδονται, με μια ανιστόρητη υποτέλεια και παντελή έλλειψη σχεδίου για την εθνική οικονομία, σε ξένα συμφέροντα, που θα καθορίζουν και την πορεία της οικονομίας μας.
Η συμπλήρωση των 200 χρόνων από την απελευθερωτική επανάσταση του 1821 και ο επίσημος εορτασμός της, μόνον ως τραγική ειρωνική συγκυρία μπορούν να εκληφθούν.
Οι απόψεις που ακούστηκαν, κατά βάση από τους εκπροσώπους της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, να τεθούν όροι και προϋποθέσεις βελτίωσης της ΣΜΠΕ, μόνον ως πλάνη μπορούν να χαρακτηριστούν, αν όχι ως προσπάθεια «να πούμε ότι κάτι κάνουμε, και βλέπουμε».
Δεν πρέπει να γίνει καμία παραχώρηση οποιουδήποτε τμήματος του παραλιακού μετώπου της Καλαμαριάς, αλλά και της Θεσσαλονίκης, στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η Μαρίνα της Αρετσούς πρέπει να αξιοποιηθεί μόνον για την αναψυχή, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, της τοπικής κοινωνίας αλλά και όλης της πόλης. Ελεύθερα, για όλους τους πολίτες, με ευθύνη και χρηματοδότηση αποκλειστικά από τον κρατικό ή το δημοτικό προϋπολογισμό, χωρίς περιφράξεις και αποκλεισμούς.
Ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα που να υπερασπίζεται τους δημόσιους χώρους, είτε είναι παραλιακά μέτωπα, πρώην στρατόπεδα, δασύλλια, πάρκα πρέπει να αναπτυχθεί, πριν γίνει η εμπορευματοποίηση και η κακοποίησή τους δρόμος χωρίς επιστροφή».
