Ο τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκαν στα τέλη Ιουλίου οικονομικές κυρώσεις σε βάρος τη Ρωσίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αναδεικνύει ανάγλυφα το δημοκρατικό έλλειμμα της τελευταίας. Η σχετική απόφαση λήφθηκε από τους μόνιμους αντιπροσώπους των κρατών -μελών στις Βρυξέλλες στις 28.07, δηλαδή σε επίπεδο τεχνοκρατών, και επικυρώθηκε διά περιφοράς (!) από τους αρμόδιους υπουργούς στις 30.07, ενώ ο σχετικός κανονισμός δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα της Ένωσης την επομένη 31.07.
Μέσα επομένως σε ένα τριήμερο δρομολογήθηκε η αναβίωση ενός ιδιότυπου οικονομικού Ψυχρού Πολέμου της Ένωσης εναντίον του γεωγραφικά και πληθυσμιακά μεγαλύτερου ευρωπαϊκού κράτους, χωρίς να έχει προηγηθεί κανενός είδους δημόσια συζήτηση και ψηφοφορία, είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είτε στα εθνικά κοινοβούλια των κρατών – μελών.
Το οξύμωρο μάλιστα είναι ότι, ενώ τα δυτικά ΜΜΕ κατηγορούν το καθεστώς Πούτιν για αυταρχικές στάσεις, στην πραγματικότητα η διαδικασία που ακολούθησε η Ένωση για την επιβολή των κυρώσεων δεν είχε ούτε περισσότερη διαφάνεια ούτε περισσότερη δημοκρατική διαβούλευση σε σχέση με τα ρωσικά αντίποινα, τα οποία περιβλήθηκαν νομικά τον τύπο προεδρικού διατάγματος και στη συνέχεια κυβερνητικής ανακοίνωσης. Και στις δύο πλευρές λοιπόν πρόκειται για αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας με συνοπτικές διαδικασίες.
Επί της ουσίας η αιτιολογία της επιβολής κυρώσεων ήταν η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η οποία όμως έλαβε χώρα πριν από τέσσερις μήνες και συνοδεύτηκε τότε από αλλά ευρωπαϊκά και αμερικανικά αντίμετρα. Τα μόνα νέα στοιχεία είναι η υποτιθέμενη ενίσχυση των ρωσόφωνων αυτονομιστών με οπλισμό από τη Ρωσία, αν και αυτοί υποχωρούν διαρκώς στα πεδία των μαχών απέναντι στον ουκρανικό στρατό, καθώς και μια αόριστη αναφορά στην κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους, που είναι αναπόδεικτο σε ποιον οφείλεται. Με άλλες λέξεις, υπό το κράτος των εντυπώσεων από την τραγική απώλεια των 300 επιβατών λήφθηκαν βεβιασμένα και χωρίς επαρκή δημοκρατική νομιμοποίηση καίριες αποφάσεις ικανές να επηρεάσουν το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου για χρόνια ή και δεκαετίες.
Είναι εξάλλου αμφισβητήσιμο κατά πόσον η απόφαση επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας συνάδει προς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου αφού παρεμποδίζουν δραστικά τις συναλλαγές με κράτος – μέλος του τελευταίου, χωρίς να συντρέχει προφανής απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας των μελών της Ένωσης, παρά μόνο κατά τρίτου κράτους (Ουκρανία). Αντικείμενο έρευνας θα μπορούσε υπό τις προϋποθέσεις αυτές να αποτελέσει ακόμα και η συμφωνία ή μη των παραπάνω κυρώσεων προς το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο. Και βέβαια κινδυνεύουμε έτσι να εισέλθουμε σε έναν φαύλο κύκλο κυρώσεων – αντιποίνων με δραματικές ενδεχομένως συνέπειες και για την ενεργειακή μας επάρκεια στο μέλλον.
Όσο για την ελληνική πλευρά του πράγματος, το άρθρο 31 της Συνθήκης για την Ε.Ε. μας έδινε το περιθώριο να απόσχουμε και έτσι να μην υποχρεούμαστε να συμμετάσχουμε στις κυρώσεις, χωρίς να εμποδίζουμε τους υπόλοιπους εταίρους να προχωρήσουν μόνοι τους. Τη μη αξιοποίηση αυτής της δυνατότητας από την υποτελή μνημονιακή συγκυβέρνηση την πληρώνουν ήδη με οδυνηρό τρόπο οι Έλληνες αγρότες. Όσο γρηγορότερα τερματιστεί ο βίος της συγκυβέρνησης αυτής τόσο το καλύτερο.
* Ο Κώστας Χρυσόγονος είναι ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖA
Πηγή: Αυγή