Την στιγμή που η χώρα παραπαίει, πτωχευμένη εδώ και πέντε χρόνια, με πτωματοφάγα γραβατωμένα όρνεα να επιτίθενται συνεχώς και κατά κύματα, και νεοφιλελεύθεροι ιεραπόστολοι υπόσχονται τον παράδεισο της ιδιωτικής τους δυστοπίας, η αριστερά κέρδισε τις εκλογές, με το σωστό και καίριο πρόταγμα της σωτηρίας του πληθυσμού από τον λιμό, καλούμενο σήμερα ανθρωπιστική κρίση. Οι νεοφιλελεύθεροι, ως άλλοι κονκισταδόρες, επιτέθηκαν στους εγχώριους ινδιάνους, διαγούμισαν τις περιουσίες τους υποσχόμενοι ένα καλύτερο αύριο και επιβάλλοντας ένα καθεστώς φόβου σχετικά με το παρόν.
Αν, στη γενικότητα αυτών των παρατηρήσεων, υπάρχει στοιχειώδης συμφωνία, σίγουρα, εξοργίζει το γεγονός ότι υπήρξαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι μετά την ορκωμοσία τους το πρώτο πράγμα που αιτήθηκαν ήταν βουλευτικό αυτοκίνητο. Δεν γνωρίζω, αν μετά το θόρυβο που ξέσπασε και την μουτρωμένη, υποθέτω, οπισθοχώρηση από το αίτημά τους επικαλεστούν αργότερα ότι δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνίας, επειδή δεν τους δόθηκε αυτοκινούμενη λαμαρίνα.
Αφήνω κατά μέρος ότι είναι βαθύτατα προσβλητικό για τους συναδέλφους τους που εξακολουθούν να αγωνίζονται και να ζουν χωρίς βουλευτικό αυτοκίνητο και επιμένουν στο λεωφορείο, το τρένο ή το μετρό. Το εκνευριστικό είναι ότι υποννούν πως, η αριστερή ρητορική τους θα γίνει πράξη αν πάρουν αυτοκίνητο. Πιστεύω, και δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό, ότι δεν είναι θέμα εξόδων. Είναι καθαρά θέμα κύρους. Το βουλευτικό αυτοκίνητο, θυμίζει ακόμη και σε αυτούς που δεν το ξέρουν, ότι σε αυτό μπαινοβγαίνει ένας βουλευτής. Εξ όσων γνωρίζω, η αριστερά είχε την συνήθεια, πέρα από τη χυδαιότητα του λαίφ στάιλ, να εκτιμά τους ανθρώπους με βάση αυτά που κάνουν και όχι με αυτά που δείχνουν. Κι ακόμη καλύτερα, δείχνουν λιγότερα από όσα κάνουν. Αυτό κι αν είναι λάιφ στάιλ. Οπότε, συμπεραίνω, ότι μέσα σε κάποιους από τους βουλευτές ζει ένας μικρός δεξιός τον οποίο καλά θα κάνουν να σκοτώσουν εγκαίρως πριν μεγαλώσει και τους φάει.
Το γεγονός αυτό δείχνει πάντως πόσο η προπαγάνδα του λάιφ στάιλ για τον επίγειο παράδεισο, έχει συνταιριασθεί με τις απόψεις και για άλλα σοβαρά θέματα. Η έρευνα της Prorata για τον 105,5 στο Κόκκινο, εκτός των άλλων έδειξε για παράδειγμα ότι ένας μεγάλος αριθμός ψηφόφορων του ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καλούμενα και κέντρα κράτησης μεταναστών ή στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Είναι, μάλλον, που η σπορά της προπαγάνδας του φόβου είχε κρυφίως ανθίσει και σε αριστερόστροφα(;) μυαλά. Γι αυτό και από χθες διόλου τυχαία έχουν βγει στις ρούγες να διαλλαλούν ότι η η κυβέρνηση θα ανοίξει και τα σύνορα και τα κέντρα κράτησης μεταναστών. Το καθημερινό κήρυγμα των ιεραπόστολων που έχουν αναλάβει την συμμόρφωση των επιζώντων της κρίσης, έχει παράδοση, συνέχεια και συνέπεια.
Η προσδοκία του βουλευτικού αυτοκινήτου και ο φόβος για τους μαυροπόδαρους είναι η εκδοχή του θριάμβου της δεξιάς αντίληψης για την ζωή. Το μόνο παρήγορο είναι πως οι άνθρωποι που ήταν αριστεροί εξακολουθούν να μην έχουν καμιά σχέση με τέτοιες προσδοκίες ή ανάλογους φόβους. Αν δεν δίνεις την χαρά του φόβου σου στους ιεραπόστολους τότε δεν έχεις ανάγκη βουλευτικό αυτοκίνητο και δίνεις και ένα σεβαστό μέρος της αποζημίωσης στο κοινό ταμείο αλληλεγγύης (αυτό το θέμα θα πρέπει κάποια στιγμή να το θίξουμε αναλυτικότερα).
Θυμάμαι πάντα ένα περιστατικό που διηγείται ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο εμβληματικό του έργο «Μέρες και μνήμες φωτιάς». Ένας ινδιάνος για να σωθεί από κονκισταδόρες και ιεραπόστολους που είχαν κατασφάξει την φυλή του φεύγει με πιρόγα από το νησί του, αλλά και εκεί που φτάνει τον συλλαμβάνουν και ως ανυπόταχτο τον δένουν σε ένα πάσαλο ενώ από κάτω στοιβάζουν ξύλα για να τον κάψουν. Ένας παπάς του δίνει την τελευταία ευκαιρία και τον καλεί να ασπαστεί τον χριστιανισμό για να κερδίσει τον ουρανό. Κι εκείνος τότε ρωτάει «εκεί που λέτε ότι θα πάω, στον παράδεισο, έχει και ευρωπαίους;». «Μα φυσικά» του απαντά ο ιερέας, και τότε ο ινδιάνος απαντά χωρίς καμμιά σκέψη «τότε, καλύτερα να πάω στην κόλαση μου». Είναι μια βαθύτατα πολιτική στάση και είναι μια αριστερή στάση χωρίς στρογγυλέματα: είμαι έτοιμος να πεθάνω για την «κόλασή» μου διότι αυτοί είναι αποφασισμένοι να σκοτώσουν για τον «παράδεισό» τους.
*Ο τίτλος είναι φυσικά εμπνευσμένος από το γνωστό τραγούδι της Janis Joplin «Mercedes Benz»
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected]