Με αφορμή τα απανωτά περιστατικά αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας αλλά και τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος για το περιβάλλον μιλήσαμε με τον βουλευτή του ΜέΡΑ25 Κρίτωνα Αρσένη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και τις δυνατότητες συλλογικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας.
Συνέντευξη στη Σταυρούλα Πουλημένη
Το ΜέΡΑ25 μπήκε στη Βουλή πριν από έναν χρόνο. Πως αποτιμάτε την παρουσία του στο Κοινοβούλιο και στον δρόμο;
Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα η είσοδος αυτής της φωνής στη Βουλή. Το ΜέΡΑ25 έχει αποδείξει ότι είναι η ανεξάρτητη φωνή. Μπορεί να σταθεί απέναντι στην κυβέρνηση και να κάνει αντιπολίτευση, χωρίς βαρίδια του παρελθόντος, να καταγγέλλει τις νεο-μνημονιακές πολιτικές, χωρίς να έχει στην πλάτη του μνημόνια. Εννοεί αυτά που λέει, ως η Αριστερά που έμεινε ασυμβίβαστη και πιστή στις αρχές της από το δημοψήφισμα έως σήμερα.
Μετά το 2015 διαπιστώνεται υποχώρηση των κινημάτων σε όλα τα επίπεδα. Οι κινητοποιήσεις δεν είναι αντίστοιχες του εντεινόμενου αυταρχισμού της Ν.Δ.. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Τα κινήματα πίστεψαν ότι θα κέρδιζαν στον αγώνα τους, εάν έβγαινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό τους είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν τους πρόδωσε, δεν είχαν πουθενά να κρατηθούν, πουθενά να ελπίζουν. Εκμηδενίσθηκαν, διότι δεν είχαν πλέον προοπτική νίκης. Για τον ίδιο λόγο είχα φύγει κι εγώ από την πολιτική μέχρι τις εκλογές του 2019.
Ο κόσμος ήταν έτοιμος να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση, λέγοντας «όχι» στο δημοψήφισμα. Αυτή η υπέρβαση που έκανε ο κόσμος, παρά το φόβο και την αβεβαιότητα, ήταν μια κίνηση προς την ελευθερία. Ήταν μια στιγμή πολιτικής ενδυνάμωσης για τον καθένα μας ξεχωριστά. Αυτή τη δύναμη στέρησε ο ΣΥΡΙΖΑ από τον καθένα μας, κάνοντας το «όχι», «ναι». Ήταν κάτι τραυματικό για τον μέσο πολίτη και όσους συμμετείχαν στα κινήματα. Το ΜέΡΑ25 παλεύει να θεραπεύσει αυτό το τραύμα. Επιδιώκει να πάρει ο κόσμος, πάλι, τη δύναμή του στα χέρια του και να πιστέψει σ΄ αυτήν.
Συγχρόνως, ο ακροδεξιός λόγος βρίσκει ευρύτερα ακροατήρια και νομιμοποιείται όλο και περισσότερο από τον λόγο κυβερνητικών στελεχών…
Δεν υποτιμώ καθόλου το γεγονός ότι η Χ.Α. έχασε σ΄αυτές τις εκλογές και δεν κατάφερε να μπει στο Κοινοβούλιο. Δεν ξεχνώ ότι χρειάσθηκε να θυσιαστεί ο Παύλος Φύσσας για να γίνει αυτό. Δυστυχώς, παρακολουθώ την κυβέρνηση Μητσοτάκη να χαϊδεύει το ακροδεξιό ακροατήριο και να εκπαιδεύει την κοινωνία σε ακροδεξιές αρχές. Κυβερνά ποδηγετώντας την κοινωνία, προτάσσοντας τον φόβο, τον κίνδυνο, την απειλή του Άλλου. Στην πράξη, αυτό που φοβάται η κυβέρνηση είναι ένα: την αντίδραση απέναντι σε μέτρα και πολιτικές που ωφελούν αποκλειστικά και μόνο την παρασιτική ολιγαρχία αυτής της χώρας. Γι’ αυτό και έφεραν τον αντισυνταγματικό νόμο εναντίον των ελεύθερων συναθροίσεων.
Τον τελευταίο χρόνο, πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει και καταγγείλει άγρια αστυνομική βία και καταστολή σε βάρος τους. Εκτιμάτε ότι επιστρέφουμε σε καταστάσεις που βιώσαμε την περίοδο του 2011;
Φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Πατώντας στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε το παραμικρό στην Ελληνική Αστυνομία, παραμένοντας θεατής της κατάχρησης εξουσίας από την αστυνομία και της αστυνομικής βίας, η κυβέρνηση κλείνει καθημερινά το μάτι στην καταστολή των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών όσων αντιδρούν, όσων διαμαρτύρονται, όσων απλά τυχαίνει να είναι νέοι. Δυστυχώς είναι ένα φαινόμενο που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και δεν έχουμε δει ακόμη το τέλος του. Φοβάμαι ότι ούτε ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου θα επαναφέρει την κυβέρνηση στη λογική.
Είναι θέμα διαχρονικής συζήτησης η ανάγκη εκδημοκρατισμού της αστυνομίας, αλλά και η κατάργηση των κατασταλτικών μηχανισμών της. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να μπει φρένο στην αστυνομική καταστολή και αυθαιρεσία;
Το θέμα της ατιμωρησίας της αστυνομικής βίας και της δημοκρατικής εκπαίδευσης όλων των αστυνομικών επείγει να λυθεί. Απαιτείται να αλλάξει ριζικά ο πολιτισμός της ελληνικής αστυνομίας. Ο πολίτης πρέπει να νιώθει τον αστυνομικό αρωγό στην καθημερινότητά του και όχι κίνδυνο. Είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας να αλλάξει συθέμελα το οικοδόμημα που λέγεται ΕΛΑΣ και να το ξαναφτιάξει από την αρχή πάνω σε υγιείς βάσεις, με σεβασμό στο Σύνταγμα, στη Δημοκρατία και προστασία των πολιτικών ελευθεριών.
Ιδιαίτερα για τα όργανα ελέγχου αστυνομικής βίας, θα πρεπει να απαρτίζονται από μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών, του δικαστικού σώματος και πανεπιστημιακούς, με εγγυήσεις ανεξαρτησίας και αντικειμενικότητας.
Το τελευταίο διάστημα έχουν αναζωπυρωθεί οι κινητοποιήσεις ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, τα αιολικά πάρκα κ.α.. Έχετε ζήσει από κοντά τον αγώνα των Σκουριών, ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική. Υπάρχει συνέχεια και συνδέσεις μεταξύ των κυβερνητικών αφηγημάτων τότε και τώρα; Μπορούν τέτοιοι αγώνες να κερδηθούν ή οι πολυεθνικές είναι πάντα πιο ισχυρές;
Ο αγώνας στις Σκουριές κερδήθηκε, αφού το Συμβούλιο Επικρατείας στην ουσία κατάργησε την περιβαλλοντική αδειοδότηση της εξόρυξης. Όμως, η κυβέρνηση προσπαθεί ακόμη να νεκραναστήσει την εξόρυξη.
Οι πολυεθνικές χάνουν αγώνες καθημερινά. Κάποια ημέρα οι υπάλληλοί τους πάνε να μπουν στα γραφεία τους και βλέπουν τις πόρτες κλειδωμένες από την χρεοκοπία της εταιρείας και εξαιτίας αγώνων όπως στις Σκουριές. Ο μόνος αγώνας που χάνεται, είναι αυτός που δεν δίνεται. Το πρόβλημα είναι γιατί το 2020 χρειάζεται ακόμη να αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα. Ο λόγος για αυτό νομίζω πως είναι το γεγονός ότι η αληθινή επανάσταση ξεκινά από μέσα μας, προχωρά στις οικογένειές μας, στο χώρο εργασίας μας, στις γειτονιές μας και μετά βγαίνει παραέξω. Από το αίτημά μας «να τα αλλάξουμε όλα», δεν πρέπει ποτέ να εξαιρούνται οι δικές μας πεποιθήσεις. Όταν καταφέρουμε την πολυδιάστατη αυτή επανάσταση, τότε θα σταματήσουν και τα πισωγυρίσματα.
Οι κάτοικοι που κινητοποιούνται ενάντια στην καύση σκουπιδιών στο Βόλο, οι κάτοικοι των Σταγιατών που προσπαθούν να διατηρήσουν την πηγή του νερού τους μακρυά από τα ιδιωτικά συμφέροντα, δέχονται συχνά απειλές από τον δήμαρχο Βόλου. Τι βλέπετε πίσω από την κλιμάκωση των επιθέσεων εναντίον τους;
Βλέπω μια κοινωνία που έχει γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και έχει φθάσει στο σημείο να εκλέξει κάποιον άνθρωπο, όπως ο κ. Μπέος, στο αξίωμα του δημάρχου και μάλιστα δυο φορές και τη δεύτερη από τον πρώτο γύρο. Συγχρόνως, βλέπω ότι και οι προηγούμενες δημοτικές αρχές έστρωσαν το δρόμο για τις πολιτικές που εφαρμόζει σήμερα ο κ. Μπέος. Ανεξαρτήτως του ποιος είναι απέναντί μας, ανεξαρτήτως του ποιος είναι απέναντι στα δημόσια αγαθά, πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν και ορθώνουν το ανάστημά τους. Δεν ξεχνώ ποτέ το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου η μαφία σκοτώνει τον Εισαγγελέα που την κυνηγά και πάντα βρίσκεται κάποιος άλλος να πάρει τη θέση του, παρόλο που γνωρίζει τον κίνδυνο που διατρέχει. Στο Βόλο για τις καύσεις, στις Σταγιάτες για το νερό, στη Δυτική Αθήνα για τη Φυλή, στη Θεσσαλονίκη για την καύση στον Τιτάνα, στα Άγραφα για τα αιολικά δίπλα στις κουρνιές ορνέων, παντού όπου χρειασθεί, υπάρχουν πολίτες που ανεξαρτήτως προσωπικού κινδύνου θα υπερασπισθούν τα δικαιώματα των πολλών σε αυτόν τον τόπο για υγεία, αξιοπρεπή εργασία και καθαρό περιβάλλον. Θέλουν να μας πείσουν ότι το κέρδος είναι πάνω από τη ζωή, ενώ πάνω από όλα είναι η ίδια η ζωή.